ΘΑΡΣΕΙ ΘΥΓΑΤΕΡ

 

 

 

 

 

Φεύγοντας απο τη  χώρα των Γαδαρηνών, ο Ιησούς περνά στην αντίπερα όχθη της λίμνης. 

Εκεί τον περίμενε , ο Ιάειρος, ο οποίος έπεσε στα πόδια Του  και του ζήταγε να θεραπεύσει την μονάκριβη κόρη του.

Καθώς βάδιζε ο Ιησούς, προς το σπίτι του Ιαείρου, το πλήθος τον ακολουθούσε απο κοντά.

Μια γυναίκα με χρόνιες αιμορραγίες που δώδεκα χρόνια τώρα δεν είχε βρη γιατρειά, πλησίασε τον Ιησού και άγγιξε απαλά την άκρη του χιτώνα Του.

Σκέφθηκε..είναι άγιος άνθρωπος, έτσι και τον ακουμπήσω θα γίνω καλά.

Ετσι κι εγινε. 

Ο Ιησούς όμως νιώθωντας να φεύγει δύναμη από πάνω του γυρίζει και ρωτά: 

Ποιός μ ακούμπησε; 

Ολοι, και πρώτοι οι μαθητές του, απόρησαν για τον Λόγο Του αυτό, με τόσο πλήθος ένα γύρω.

Η ειδοποιός διαφορά ανάμεσα στο¨πλήθος¨και την αιμορροούσα.

Η πίστη της δεύτερης κι η απλή περιέργεια του όχλου.

Είναι Η Δύναμη Της Πίστης Οτι Θα Γίνει Καλά, που δημιουργεί τη γέφυρα ανάμεσά τους, ενώ εκείνοι που τον συνθλίβουν ουσιαστικά βρίσκονται αλλου 

Η γυναίκα γεμάτη απ τη δύναμη της πίστης της αρχικά.

Δεν βλέπει τι συμβαίνει γύρω της. Δεν ακούει τον όχλο που συνωθείται γύρω απ’ τον Χριστό. 

Εκείνη βρίσκεται στο παρόν. 

Αυτό το παρόν της απόγνωσής της μιας απόγνωσης που όλους μας κάνει να στραφούμε στον Θεό ζητώντας βοήθεια.

Ο Ιησούς το αντιλαμβάνεται από την δύναμη που φεύγει από πάνω του, χωρίς καν να έχει δει την γυναίκα. 

Αυτή δε γνωρίζοντας τι της συνέβη, φοβάται φριχτά καθώς θεωρείται ακάθαρτη και δεν επιτρέπεται, σύμφωνα με τον νόμο να συγχρωτίζεται με ανθρώπους. 

Όμως η εμπιστοσύνη, η πίστη της στο πρόσωπο του Ιησού την ξεπερνά. Μέσα στην αδυναμία της βρίσκει το θάρρος να τον πλησιάσει.

Μέσα απ το έρεβος της αδυναμίας της,  καταφεύγει στο Θεό. 

Κι έτσι η αδυναμία μετατρέπεται σε δύναμη πίστης. Κι ο Χριστος την ενθαρρύνει με το:

¨θ ά ρ σ ε ι   θ ύ γ α τ ε ρ ¨,

έναν λόγο που υπερβαίνει το γράμμα του νόμου, και δίνοντας στην γυναίκα την πραγματική της υπόσταση την προτρέπει να φύγει εν ειρήνη Σημαντικός ο Λόγος του Χριστού.

Αυτός ( ο Λόγος )  που χαρίζει Ζωή.

Εδώ όπως και στη θυγατέρα του Ιαείρου , η επαφή με τον Χριστό, παίζει τον πρώτο  ρόλο.

Την Πίστη Γεννά Η Αφή 

Κι Όχι Η Όραση.      

Δεν είναι το να δεις, αλλά να το ψηλαφήσεις. Και ακολουθεί η ακοή. Ετσι η τελευταία αίσθηση, η αφή, γίνεται πρώτη.

 

 

Ο προεστός Ιάειρος,είναι βέβαιος πιστεύει ακράδαντα,ότι αν ο Χριστός,

Αγγίξει Με Το Χέρι Του Η Θυγατέρα Του Θα Σωθεί, όπως και η αιμορροούσα ,Πιστεύει Πως Αν Ψαύσει Το  Ιμάτιό Του Θα Γιατρευτεί.

Ο Κύριος απευθυνόμενος σ αυτήν της λέει οτι η πίστη της την έσωσε.

Στον δε Ιάειρο, όταν τους πληροφορούν ότι  η κόρη του πέθανε, θα πει:

Εσύ Μην Φοβάσαι.

Μ ό ν ο ν  Π ί σ τ ε υ ε .

Δύο φράσεις του Κυρίου.

Θάρσει Θύγατερ, Και

Μη Φοβού, Μόνον Πίστευε. 

Και ενώ όλοι σπαράζουν στο κλάμα για την απώλεια, Εκείνος λέγει:

Το Παιδίον Ουκ Απέθανεν Αλλά Καθεύδει.

Για τον Ιησού δεν υπάρχει θάνατος παρά μόνο ζωή και περίσσεια ζωής.

Είναι η ζωή που δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τον θάνατο.

Δεν ήθελε να γνωστοποιούνται τα θαύματα.

Δεν λάβαινε απέναντι  στους ανθρώπους μια εξουσιαστική στάση,κυριαρχώντας με τα θαύματα,και υπογραμμίζοντας την θεϊκή παντοδυναμία Του, αλλά πάντα προσήγγιζε αγαπητικά τον άνθρωπο. 

Προσπαθούσε να τον αφυπνίσει στην ύπαρξη της πραγματικής ζωής,που είναι πάνω απ τον θανάτο και τη φθορά.

Θαύματα συνέβαιναν πολλά και στους ειδωλολάτρες. Εδώ όμως η παντοδυναμία του Θεού συνδέεται με τον σταυρικό του θάνατο.

Η θεϊκότητα του Ιησού δεν προκύπτει  από την Σταύρωση αλλά αποτελεί προϋπόθεσή της.  

Είναι Άκρα Ταπείνωση Και Άφατη Κένωση Από Αγάπη Και Μόνο Προς Τους Ανθρώπους.

Ο Χριστός τους έλεγε να μην κλαίνε, γιατί το παιδί κοιμάται και δεν έχει πεθανει.Και οι παριστάμενοι τον περιγελούσαν.

Ετσι, Εκείνος βγάζοντάς τους όλους έξω μαζί τον πατέρα και την μητέρα  μπαίνουν το κοιτώνα όπου βρισκόταν το παιδί.  

Κι ο Κύριος, πιάνοντας το χέρι του λέγει:

Ταλιθά κουμ η παις, εγείρου.

Και ευθύς η δωδεκάχρονη κοπελίτσα σηκώνεται και περπατά. 

Η φράσηΤαλιθά κουμ, αντιστοιχει στο θάρσει θύγατερ.

Και ενώ οι παριστάμενοι στέκονταν κατάπληκτοι, αυτοί που μόλις πριν λίγο αμφέβαλλαν, ο Ιησούς τους παραγγέλλει να της δώσουν να φάει, για να τους φύγει και η το τελευταίο ίχνος αμφιβολίας, μια κι ήσαν αδύνατοι στην πίστη τους.

Κι οι δύο αυτές εικόνες είναι απ τις πιό χαρακτηριστικές της ζωής με τον Χριστό, που μας δείχνουν την αξία αλλά και την δύναμη που έχει η πίστη σ Εκείνον που δίνει τη ζωή.

Χαιρετε.

 

 

 

 

 

 

 

Advertisements