Γέροντα, κάποιος νέος που έχει αποφασίσει την έγγαμη ζωή
Ρωτα..πώς θα ξεκινήση σωστά γι᾿ αυτήν.
Κατ᾿ αρχάς να κοιτάξη να βρη μια καλή
κοπέλα που να τον αναπαύη, γιατί καθένας αναπαύεται διαφορετικά και με άλλον
άνθρωπο.Να μην κοιτάξη να είναι πλούσια και όμορφη, αλλά προπάντων
απλή και ταπεινή.
Πρέπει να δώση δηλαδή περισσότερη προσοχή στην εσωτερική
ομορφιά και όχι στην εξωτερική.
Όταν η κοπέλα είναι θετικός άνθρωπος και
προικισμένη με
ανδρισμό,χωρίς να έχη περισσότερο από ό,τι χρειάζεται γυναικείο
χαρακτήρα, αυτό πολύ βοηθάει στο να βρίσκη ο άνδρας αμέσως κατανόηση
και να μην πονοκεφαλιάζη.Αν έχη και φόβο Θεού, έχη ταπείνωση,
τότε μπορούν να πιασθούν χέρι-χέρι και να περάσουν το κακό
ρεύμα του κόσμου.Αν ο νέος σκέφτεται κάποια κοπέλα σοβαρά για σύζυγο,
νομίζω, καλύτερα είναι
πρώτα να το κάνη γνωστό με κάποιο συγγενικό του πρόσωπο
στους γονείς της και κατόπιν να το συζητήση και ο ίδιος μαζί τους και με
την κοπέλα.
Στην συνέχεια, αν δώσουν λόγο και κάνουν αρραβώνες
– καλό είναι ο αρραβώνας να μη διαρκή πολύ -, να
προσπαθήση, στο διάστημα που θα μεσολαβήση
μέχρι τον γάμο,να βλέπη την κοπέλα σαν αδελφή του και να την σέβεται.Αν αγωνισθούν και οι δύο φιλότιμα να διατηρήσουν την
παρθενία τους,τότε στο Μυστήριο του γάμου,όταν τους στεφανώση ο ιερέας, θα λάβουν πλούσια
την Χάρη
του Θεού.Γιατί, όπως λέει ο Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος, τα στέφανα
είναι σύμβολα της νίκης κατά της ηδονής[1]. Στην συνέχεια, όσο μπορούν να καλλιεργήσουν την αρετή της
αγάπης,για να μένουν ενωμένοι πάντοτε οι δύο και να μένη μαζί
τους και ο Τρίτος, ο Γλυκύτατος Χριστός μας.Φυσικά στην αρχή, ώσπου να τακτοποιηθούν και να γνωρισθούν
καλά,μπορεί να έχουν κάποιες δυσκολίες.Έτσι συμβαίνει σε κάθε αρχή.Νά, προχθές είδα ένα πουλάκι.Μόλις είχε βγή να βρη την τροφή του και πετούσε ίσα με μια
σπιθαμή πάνω από το έδαφος.Δεν ήξερε το καημένο να πιάνη εύκολα τα ζωύφια και έκανε
μια ώρα για να πιάση κανένα έντομο να φάη.Καθώς το κοίταζα, συλλογιζόμουν πώς κάθε αρχή είναι
δύσκολη.Ο φοιτητής, όταν πάρη το πτυχίο του και αρχίση να
εργάζεται, στην αρχή δυσκολεύεται. Ο δόκιμος στο
μοναστήρι στην αρχή έχει και αυτός δυσκολίες.Ο νέος, όταν παντρευτή, πάλι στην αρχή συναντά δυσκολίες.
Πειράζει, Γέροντα, αν η κοπέλα είναι μεγαλύτερη από τον άνδρα;
Δεν υπάρχει κανόνας της Εκκλησίας που να λέη πώς, αν μια
κοπέλα είναι δύο-τρία ή και πέντε χρόνια μεγαλύτερη από τον νέο, δεν κάνει να
παντρευτούν.
Στην διαφορά των χαρακτήρων κρύβεται
η αρμονία του Θεού
Μια μέρα ήρθε στο Καλύβι κάποιος και μου είπε ότι
είναι
πολύ στενοχωρημένος, γιατί δεν συμφωνεί με την γυναίκα του.Είδα όμως ότι δεν υπάρχει κάτι σοβαρό ανάμεσά τους.Έχει ένα εξόγκωμα αυτός, κάποιο άλλο η γυναίκα του, και
δεν μπορούν να πλησιάσουν ο ένας τον άλλον.Χρειάζονται λίγο πλάνισμα.Πάρε δύο σανίδες απλάνιστες.Η μία έχει σ᾿
αυτό το σημείο έναν ρόζο,
η άλλη σ᾿ εκείνο το σημείο καί, αν πάς να τις
ενώσης,
μένει ένα κενό ανάμεσά τους.Άμα όμως πλανίσης λίγο την μια από εδώ, λίγο την άλλη από
εκεί,αλλά με την ίδια πλάνη, αμέσως εφάπτονται[2].
Μου λένε μερικοί άνδρες:«Δεν συμφωνώ με την
γυναίκα μου· είμαστε αντίθετοι χαρακτήρες.Άλλος χαρακτήρας εκείνη, άλλος εγώ Πώς κάνει τέτοια παράξενα πράγματα ο Θεός; Δεν θα μπορούσε
να οικονομήση μερικές καταστάσεις έτσι, ώστε να ταιριάζουν τα ανδρόγυνα, για να
μπορούν να ζουν πνευματικά;». «Δεν καταλαβαίνετε, τους λέω, ότι μέσα στην διαφορά των χαρακτήρων
κρύβεται η αρμονία του Θεού;Οι διαφορετικοί χαρακτήρες δημιουργούν αρμονία. Αλλοίμονο, αν ήσασταν ίδιοι χαρακτήρες Σκεφθήτε τί θα γινόταν, αν λ.χ. και οι δύο θυμώνατε εύκολα· θα γκρεμίζατε το σπίτι.Ή, αν και οι δύο ήσασταν ήπιοι χαρακτήρες, θα κοιμόσασταν όρθιοι!
κρύβεται η αρμονία του Θεού;Οι διαφορετικοί χαρακτήρες δημιουργούν αρμονία. Αλλοίμονο, αν ήσασταν ίδιοι χαρακτήρες Σκεφθήτε τί θα γινόταν, αν λ.χ. και οι δύο θυμώνατε εύκολα· θα γκρεμίζατε το σπίτι.Ή, αν και οι δύο ήσασταν ήπιοι χαρακτήρες, θα κοιμόσασταν όρθιοι!
Αν
ήσασταν τσιγγούνηδες, θα ταιριάζατε μέν,αλλά θα
πηγαίνατε και οι δύο στην κόλαση.Αν πάλι ήσασταν απλοχέρηδες, θα μπορούσατε να κρατήσετε σπίτι;
Θα το διαλύατε, και τα παιδιά σας θα γύριζαν στους
δρόμους.Ένα στραβόξυλο, αν πάρη ένα στραβόξυλο, ταιριάζουν μεταξύ
τους – έτσι δεν είναι; –
θα σκοτωθούν όμως σε μια μέρα! Γι᾿ αυτό, τί γίνεται;
Οικονομάει ο Θεός ένας καλός να πάρη ένα στραβόξυλο,
για
να βοηθηθή, γιατί μπορεί να είχε καλή διάθεση,
αλλά να μην είχε βοηθηθή από
μικρός».
Οι μικροδιαφορές των χαρακτήρων των συζύγων
βοηθούν να δημιουργηθή
μια αρμονική οικογένεια,
γιατί ο ένας συμπληρώνει τον άλλον.Στο αυτοκίνητο είναι απαραίτητο και το γκάζι, για να
προχωρήση, αλλά και το φρένο, για να σταματήση.Αν το αυτοκίνητο είχε μόνο φρένο, δεν θα κουνιόταν, και αν
είχε μόνον ταχύτητες, δεν θα μπορούσε να σταματήση. Σε ένα ανδρόγυνο ξέρετε τί είπα;«Επειδή
ταιριάζετε, γι᾿ αυτό δεν
ταιριάζετε!». Είναι και οι δύο ευαίσθητοι.Αν συμβή κάτι στο σπίτι, και οι δύο τα χάνουν και
αρχίζουν:«Ώχ, τί πάθαμε!» ο ένας, «ώχ, τί πάθαμε!» ο άλλος.Ο ένας δηλαδή βοηθάει τον άλλον να απελπισθή πιο πολύ. Δεν μπορεί να τον τονώση λίγο· «γιά στάσου, να του πή, δεν είναι
και τόσο σοβαρό αυτό που
μας συμβαίνει».Το έχω δει αυτό σε πολλά ανδρόγυνα.
Και στην αγωγή των παιδιών, όταν οι σύζυγοι είναι διαφορετικοί χαρακτήρες, μπορούν
περισσότερο να βοηθήσουν.Ο ένας κρατάει λίγο φρένο, ο άλλος λέει:«Άφησε τα παιδιά λίγο ελεύθερα».Αν τα στριμώξουν και οι δύο,
θα χάσουν τα παιδιά τους.
Και αν τα αφήσουν και οι δύο ελεύθερα, πάλι θα τα χάσουν.Ενώ έτσι βρίσκουν και τα παιδιά μία ισορροπία.
Θέλω να πω ότι όλα χρειάζονται.Φυσικά δεν πρέπει να ξεπερνούν τα όρια, αλλά ο καθένας να βοηθάη τον άλλον με τον τρόπο του. Αν φάς λ.χ. κάτι πολύ γλυκό, θέλεις να φάς και κάτι που είναι λίγο αλμυρό.Τρώς, ας υποθέσουμε, πολλά σταφύλια,θέλεις και λίγο τυρί, για να κόψη την γλύκα.Ή τα λάχανα, άμα είναι πολύ πικρά, δεν τρώγονται.
Το λίγο
πικρό όμως βοηθάει, όπως και το λίγο ξινό.
Αλλά, αν όποιος είναι ξινός λέη: «νά γίνετε όλοι ξινοί σαν κι εμένα»,όποιος είναι πικρός λέη: «νά γίνετε όλοι πικροί»,και ο άλλος που είναι αλμυρός λέη: «όλοι να γίνετε αλμυροί», τότε δεν γίνεται χωριό.
[1] «Στέφανοι ταις κεφαλαίς (τών νυμφίων) επιτίθενται,
σύμβολον της νίκης, ότι αήττητοι γενόμενοι, ούτω προσέρχονται τη ευνή ότι μη
κατηγωνίσθησαν υπό της ηδονής». (Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, Υπόμνημα εις
την προς Τιμόθεον Επιστολήν πρώτην, Ομιλία Θ´, PG 62, 546).
[2] Ο Γέροντας εννοεί ότι η εργασία αυτή γίνεται από τον
Πνευματικό και είναι αποτελεσματική, εφόσον οι σύζυγοι θα έχουν τον ίδιο
Πνευματικό, ώστε το πλάνισμα να γίνη «μέ την ίδια πλάνη».
Τόσο αληθινό!!!Όπως και η ίδια η ζωή!!!
ΑπάντησηΔιαγραφή