ΒΙΩΝΟΥΜΕ ΤΟΝ¨ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ ΚΟΣΜΟ¨

 

 

 

 

 

 

 

 

Ο Άλντους Χ ά ξ λ ε ϋ  Aldous Huxley,1894 -1963 στο έργο του  ο Θαυμαστός καινούριος κόσμος, Brave New World , που  εγραψε το 1932,περιγράφει με συγκλονιστικες λεπτομερειες τον δικο μας κοσμο σημερα 90 χρόνια μετα , που βασίζεται στον φυσικό και ψυχολογικό καταναγκασμό και την 

α π ο λ υ τ η  απομονωση απ τον πλησιον.Κατι σαν  το προσφατο locκdown..κι αυτο που ειναι επιθυραις;

 

 

 

 

 

 

Ο Τζώρτζ Όργουελ το 1949 έκανε λόγο για τον μεγάλο αδελφό. Μια παντοδύναμη εξουσία, η οποία καταργουσε την ιδιωτικη ζωη.

Ο Ρέι Μπράντμπερι Ray Bradbury το 1953 περιέγραψε μια κοινωνία, στην οποία τα βιβλία  ήταν απαγορευμένα και οι άνθρωποι ζούσαν περικυκλωμένοι  από οθόνες τις οποίες ονόμαζε ¨η οικογένειά μου¨

Η εξουσία εξαφάνιζε τους γείτονες, γείτονας ήταν πλέον μόνον η οθόνη.

σ.σ. ηδη εγγίζουμε πλεον το ¨οραμα¨του  Μπραντμπερυ, οντας μονιμα πισω απ την οθονη του πολυτιμου, μοναδικου μας smartphone  

Επομένως, ¨στό προ-τεχνολογικό κόσμο¨, η γειτνίαση των ανθρώπων ήταν ουσιαστική, τώρα δεσπόζει

Η Απόσταση, Η Έμμεση Σχέση Και Η Σχέση Δια Των Μέσων Ενημέρωσης.

 

 

 

 

 

 

 

 

 Η εντολή αγάπα τον πλησίον σου  κενώνεται γιατι δεν έχουμε πλέον κανένα να αγαπήσουμε 

Χάθηκε η επικοινωνία του ανθρώπου με τον συνάνθρωπό του και στην καλύτερη περίπτωση γίνεται  έμμεση.

Ο σύγχρονος άνθρωπος έχει χάσει πλεον και την αίσθηση του Θεού και την αίσθηση του πλησίον Ο Θεός Πέθανε Γι’ Αυτόν, ο ουρανός κενώθηκε από τον Θεό, αλλά  πέθανε και ο πλησίον γι’ αυτόν, δηλαδή κενώθηκε και η γή, και το κυριότερο και ο ίδιος έπαυσε να είναι πλησίον του Θεού και του ανθρώπου. 

Στην πραγματικότητα, ο σύγχρονος άνθρωπος είναι   ορφανός και από Θεό και από άνθρωπο.Έτσι, μετά τον θάνατο του Θεού του Νίτσε ακολούθησε ο θάνατος του πλησίον με την μετα-τεχνολογική μετα-θρησκευτική εποχή  και μετά τον θάνατο του πλησίον ακολουθεί και 

η μετα-ανθρώπινη εποχή.

Η κρίση της σημερινής εποχής. Δεν ειναι οικονομική, αλλά κοινωνική ανθρωπιστική, πολιτιστική και θεολογική.

Η ¨ορφάνια¨ μαστίζει τους ανθρώπους,  ορφάνια από Θεό  και  πλησίον.

Κι όταν ο άνθρωπος θέλη να στηριχθή πάνω σε οικονομικά μεγέθη, και τότε αισθάνεται την μοναξιά,αφού δεν ικανοποιούνται οι υπαρξιακές του αναζητήσεις.

Σ αυτήν την δύσκολη εποχή έχουμε ανάγκη από τον Θεό, αλλά και από τον πλησίον.  Το Θεό πρέπει να τον αισθανθούμε μέσα στην καρδιά μας ως αγάπη και μέσα στην Εκκλησία ως Πατέρα και τον συνάνθρώπό  μας πρέπει να τον αισθανθούμε ως αδελφό μας.

Εμείς πρέπει να πορευόμαστε προς τον Θεό καθώς επίσης να κινούμαστε και προς τον συνάνθρωπο, να γινόμαστε πλησίον του κάθε ανθρώπου που υποφέρει και πονά.

Χαιρετε.