ΜΑΘΑΙΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΥΠΑΚΟΗ..

 

Συνήθως ο εγωιστής χάνει με τον καιρο και την όποια εξυπνάδα του. 

Η αφροσύνη του έγκειται  και στην  ψευδαίσθηση  της αληθινής ζωής.

Ο πλούσιος συνηθως αγνοει το πιο βέβαιο γεγονός της ζωής την ύπαρξη του θανάτου. 

Ο προβληματισμός του, κινείται σε επίπεδο σχεδόν αιωνιότητας γι’ αυτόν της παρούσας ζωής. 

Τα κύρια στοιχεία της αφροσύνης του πλουσίου, οδηγούν σ’ ένα τέλος τραγικό Ερχονται με μία συνοδεία  δυνάμεων ξένων προς τον Θεό 

Πώς λοιπόν πρέπει να ζει ο άνθρωπος, ώστε στο τέλος του να ακούσει με χαρά ότι ευαρέστησε τον Θεό; 

Ο σώφρων άνθρωπος, δεν ζει με άγχη και ανασφάλειες. 

Και βεβαίως, έχει συναίσθηση της θνητότητας Και Φθαρτότητάς Του      Καθ’ ημέραν αποθνήσκει, με την έννοια ότι δεν τρέμει τον θάνατο αλλά τον προσδοκά με χαρά, γνωρίζοντας ότι ο ίδιος ο Θεός θα παραλάβει την ψυχή του και όχι κάποιοι που το μόνο που επιζητούν  είναι η δυστυχία του.

Αν προσπαθήσουμε  να μεταφέρουμε τα παραπάνω   στην καθημερινότητα της πανδημιας και του καθημερινου θανατου απ αυτην μπορούμε να ηρεμήσουμε τον ταραγμένο λογισμό μας. 

Μας αγαπά ο Θεός, και μια που μόνοι μας δεν κάναμε καμμιά κίνηση ,με τον όποιον πλούτο μας λίγον ή πολύν Μας Έστειλε  Στα μέτρα της αφροσύνης μας,μια παγκοσμια κριση Που Αναγκαστικά μας τοποθετει απεναντι απ το ερωτημα υπακοη ή ανυπακοη στον Νομο.

Κι ερχεται η ώρα που ακουγεται απ τον ίδιο τον Θεό το φοβερό αυτο.(Ω) Άφρον  σήμερα θα πεθάνεις Οι δαίμονες Ζητάνε την ψυχή σου.

Τότε είναι ο απόλυτος τρόμος , πλην αργα.

Χαιρετε