ΕΙΜΑΣΤΕ ΤΥΦΛΟΙ..

 

Οι περισσοτεροι ,νομίζουμε ότι το κυριότερο, είναι τα μάτια μας.. Λεμε : Το προσεχω σαν τα ματια μου.

Οταν  τωρα  είσαι πνευματικά τυφλός, τα σωματικά μάτια δεν πρόκειται να σε ωφελήσουν χώρια που μπορεί και να σε καταστρέψουν 

Είδε λοιπόν με τα ματιά της ψυχής του, ο Βαρτιμαιος, ο Τυφλος της Ιεριχους , τον Χριστό και κατάλαβε ότι ήταν η  ευκαιρία της ζωής  του γι΄ αυτό την άρπαξε από τα μαλλιά.

Και πέτυχε.Ο,τι ζητούσε το έλαβε. 

Ο Βαρτίμαιος Ήθελε Το Φως Του, γιατί είχε γι αυτόν μεγάλη σημασία , ίσως, είπαμε, δεν ήταν εκ γενετής τυφλός, όμως ήταν ανοιχτομάτης,κι έτσι ζητάει σε ενεστώτα.

Ο Βαρτίμαιος είναι σύγχρονός μας, 

το έλεος του Χριστού,  

γιατί αυτό το ελεος, είχε πιο μεγάλη σημασία από το φως του

 ¨Ιησού υιέ Δαβίδ ελέησόν με¨

Και έτσι βγήκε από μέσα του η ευχή, η μετέπειτα    νοερα προσευχη  Και ήρξατο κράζειν και λέγειν

Ελέησέ   με Ιησού ..φώναζε δυνατά ο Βαρτιμαίος. 

Και συνεχώς επαναλάμβανε. 

¨Ιησού, υιέ Δαβίδ, ελέησόν με¨

Δεν Υπελογιζε Τα Εμπόδια Του Κόσμου.

Οι Προάγοντες  Επιτίμων Αυτώ Ινα Σιωπήσει , Αυτός Δε Πολλώ Μάλλον Έκραζεν Υιέ Δαυϊδ Ελέησόν Με.

Οι άλλοι, οι γύρω άρχισαν τα παράπονα. 

Πολύ φασαρία κάνει αυτός ο Βαρτίμαιος.

Εκείνος όμως φώναζε δυνατοτερα 

Για μας όμως,ο Βαρτίμαιος μένει ο Προάγγελος  της ευχης :

Υιέ του Δαβίδ ελέησέ με. Ιησού υιέ Δαβίδ ελέησόν με. 

Για μας προτυπώνει   την Μονολόγιστη ευχή.

Κύριε Ιησού Χριστέ,υιέ του Θεού,ελέησόν με

Προσεύχεται ο τυφλός Βαρτίμαιος στο Χριστό και βρίσκει το φως του. 

Παύει να προσεύχεται ο σύγχρονος άνθρωπος στον Χριστό και χάνει  το λογικό και πνευματικό του φώς, καταντωντας.

”τυφλος τα τ’ωτα,τον τε νουν,τα τ’ ομματ’ει”

Ενα σύγχρονο, ¨πεινασμένο¨, χαμένο μέσα στην ηδονή και οδύνη, αντίτυπο  του τυφλού Βαρτίμαιου που Εκείνος πάντα περιμένει την δική   του επίκληση.

Υιέ  Δαβίδ, ε λ έ η σ έ  με..