ΡΩΜΑΝΙΔΗΣ ΠΕΡΙ ΙΕΡΑΤΙΚΩΝ ΣΥΝΕΔΡΙΩΝ

 

 

«...Δέν πηγαίνω ποτέ σε Ἱερατικά συνέδρια ὡς ὁμιλητής.

Διαπίστωσα ὅτι οἱ ἐκασταχοῦ Μητροπολῖτες πλήν ἐνίων ἐξαιρέσεων, μέ βλοσυρότητα Σουλτάνων προσπαθοῦν νά κατατρομοκρατήσουν τους Ἱερεῖς, κυρίως αὐτούς πού σέβονται την Ὀρθόδοξη Πίστη καί Παράδοση και να ἐπιβάλλουν την ἀθεολόγητη ἰδεοληψία τους, τον ἀδογμάτιστο κοινωνισμό τους ἤ ἀκόμη και τά πάθη τῆςἀτιμίας τους...

Μέ τέχνη καί τρομοκρατία προσπαθοῦν να τά ἐπιβάλλουν και αὐτά...

 

Οἱ γαστρίμαργοι λένε:

Δέν βλάπτουν τά φαγητά καί τά ποτά

Τά ἐξερχόμενα βλάπτουν.

Φανερή ἡ Δεσποτική σοφιστεία στην παρερμηνεία τοῦ Εὐαγγελίου. Σε ὅλο το μεγαλεῖο της

 

Οἱ ἠθικιστές λένε:

Δράση θέλει ὁ Χριστός.

Ἐννοεῖται ποιμαντική δράση, χωρίς ἀγῶνα ἐσωτερικῆς κατάστασης. Δράση, δράση... βράση, βράση... Και στό τέλος ἐξατμίζονται ὅλα καί μένει ἄδεια ἡ κατσαρόλα.

 

Οἱ ἀμοραλιστές, ἐκεῖ ν ἀκούσετε φωνές...

 

Δεν ἀσχολεῖται ὁ Θεός με το πῶς λειτουργοῦν οἱ γενετήσιες ὁρμές μας ἀλλά με τήν καρδιά μας.

 

Καλά, εἶπα σέ κάποιον, ἀκρωτηριασμένοι θα μποῦμε στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ;

Τά γεννητικά ὄργανα, δέν συντονίζονται λειτουργικά με τήν καρδιά..

Ἄν εἶναι καθαρή ἡ καρδιά, ὅλος ὁ ἄνθρωπος ἔχει την ἄκτιστη Χάρη τοῦ Θεοῦ διότι δεν ἐκφεύγει λειτουργικά ἀπό την ἀρχή και το ἀτέλεστον τέλος τῆς ὑποστάσεως, δηλαδή τό κατ' εἰκόνα και τό καθ' ὁμοίωσιν τοῦ Ἀρχετύπου Συνανάρχου Λόγου.

 

Στα εὐαίσθητα σημεῖα τοῦ σώματος δέν πηγαίνει ἡ Θεία Κοινωνία; Δεν θεοῦται ὅλος ὁ ἄνθρωπος; Ὑπάρχουν σημεῖα πού ἐπικρατεῖ ὁ Χριστός και ἄλλα πού διαφεντεύει ὁ διάβολος;

Τί εἴδους πίστη ἔχετε;

Τί δυαλισμό εἰσάγετεστήνἘκκλησία;

- Μά ἐσεῖς, ἀπάντησε μέ κομμένη ἀνάσα, εἶστε ἐνάντια στην ἠθική. Πῶςτά λέτε αὐτά;

- Στήν στείρα ἠθική τῆς ἐπιφάνειας τοῦ ἐξήγησα. Ὄχι στήν ψυχοσωματική ἠθική τοῦ βάθους πού στην ὀρθόδοξη γλῶσσα λέγεται Ἀσκητική.

 

Κατάπιε την γλῶσσα του ὁ τυραννίσκος...

 

Ἄλλος μέ κόλλημα στά λεφτά:

θέλω λεφτά για νά κάνω ἔργο.

Βαρέθηκαν οἱ παπᾶδες του να ἀκοῦνε γιά λεφτά, ἐπιχειρήσεις, ἐπενδύσεις, ἱδρύματα, οἰκονομικά προγράμματα...

Αὐτά τά βαπτίζει ἔργο  διαποίμανση

Χρειάζονται και αὐτά σ ἕνα βαθμό ἀλλά δεν εἶναι αὐτά τό ποιμαντικό ἔργο...

 

Ἄλλος βρίζει τούς Ἁγίους.

 

Εἶπε κάποιος: 

ἐπιβάλλω να οἰκοδομοῦν Ναούς ἐπ' ὀνόματι τῶν Ἁγίων τῶν πρωτο χριστιανικῶν χρόνων. 

Τούς νεώτερους δέν τούς ἐμπιστεύομαι.

 

 

 

Δεν ἤθελε την Ὁσία Εἰρήνη Χρυσοβαλάντου

Και τον Ἅγιο Νεκτάριο.

Καί ποιός εἶσαι ἐσύ πού νομίζεις πώς το ἐγκόλπιό σου λειτουργεῖ σωστά, ὅταν δεν ἔχεις ἐγκολπωθεῖ μέ νοερά προσευχή τό φρόνημα τῶν θεουμένων μέσα στήν καρδιά;

Τότε μπορεῖς νά ξεχωρίζεις ἀπλανῶς.

Τώρα συγχύζεις... Τί το φορᾶς αὐτό τό στρογγυλό στο στῆθος πάνω στήν καρδιά;

Δεν ἔμαθες ποτέ ὅτι ὁ ἔσω ἄνθρωπος τοῖς ἔξωθεν σχήμασι διατυποῦται;

Ἐσύ τί νομίζεις ἄσχετε; Το ἐγκόλπιό σου, πρέπει νά ξέρεις, πού τό λανσάρεις ἐπιδεικτικά ὡς ἔμβλημα ἐξουσίας, ἔχει μία συνάρτηση με τό βαθύτερο φρόνημά σου.

Με το ἦθος τῆς καρδιᾶς σου.

Γι' αὐτό το φορᾶς, φοράς στο στῆθος σου. Ἀντανακλᾶ προς τά ἔξω τον φερόμενον ἐν τῇ καρδίᾳ. Ἄν δεν τό ξέρεις και το φορᾶς για νά λιτανεύεις μια Κολωνακιώτικη ἐκκλησιαστική ἀριστοκρατία ὡς δεῖγμα ποικίλης ὑπεροχῆς, εἶσαι ἕνας μασκαρεμένος ἀπατεωνίσκος, πού ἐκμεταλλεύεσαι την Ἀποστολική ἐξουσία

ἀλλά μισεῖς την Ἀποστολική ἀξία...

Τελεῖς μυστήρια ἀλλά δέν θεραπεύεις ψυχές. 

Ἀπεναντίας διαφθείρεις περισσότερο τις ἤδη πάσχουσες και ἀρρωσταίνεις και τά ὑγιῆ μέλη τῆς Ἐκκλησίας. 

Εἶσαι ἐπικίνδυνος. Ἔπρεπε να εἶσαι στίς τάξεις τῶν κατηχουμένων.

Το ἐγκόλπιο στο στῆθος σημαίνει:

Ζῶ δὲ οὐκ έτι ἐγὼ, ζῇ δὲ ἐν ἐμοὶ Χριστός.

Βέβαια, ἄν και εἶναι ἀνούσια τά ἐξωτερικά δείγματα χωρίς καρδιακή συνάρτηση, ὑποστηρίζω ἀκράδαντα, ὅτι πρέπει να διατηρηθεῖ το ὀρθόδοξο σχῆμα περιβολῆς τῶν κληρικῶν στην Ἑλλάδα. 

Εἶναι τό μόνο πού ἀπομένει νά θυμίζει ὅτι εἶναι θεραπευτές και φορᾶνε και εἰδική ἰατρική ποδιά πού μαρτυρεῖ την ἰδιότητά τους αὐτή...

 

Ὁ ἄλλος φωστῆρας λέει σε πανορθόδοξες διασκέψεις

(το ἐπέβαλε ἀργότερα στο Μπαλαμάντ):

 

Παπικοί και ὀρθόδοξο ιἔχουν την ἴδια Ἱερωσύνη Ὁδηγοῦν δηλαδή στην θέωση ταυτοτρόπως.

Οἱ διαφορές τους εἶναι ἰδεολογικές και δεν ἐπηρεάζουν το ἀποτέλεσμα τῆς δουλειᾶς τους. Φταίω τώρα πού ὀνομάζω εἰδωλολατρική την εὐχαριστία του και σκατολογία την ἐσχατολογία του;

Μεγάλη πληγή αὐτός ὁ ἄνθρωπος...

Δεν θά παύσω νά λέω ὅτι ὁ διάβολος σήμερα πῆγε διακοπές γιατί το ἔργο του τό συνεχίζουν οἱ Ἐπίσκοποι.

Τρομοκράτες τῶν ἀγωνιζομένων και ἐκπαιδευτές τῶν ἀλλοτριωμένων... τάἔχω ζήσει... εἶπα κάποτε στον Ἀμερικῆς Μιχαήλ πού μοῦ εἶπε ὅτι εἶμαι ἀνεξέλεγκτος ἀντάρτης:

Ἄλλο ὑπάκουος και ἄλλο δουλοπρεπής.

Τό μεγαλύτερο σημερινό πρόβλημα εἶναιοἱ Ἀρχιερεῖς. Τί πίστη ἔχουν...

Ἔχει ὑποχρέωση ὁ Ἐπίσκοπος νά διδάσκει με ἔμπνευση τον κλῆρο πρωτίστως και τόν λαό ἔπειτα, ἀλλά ὄχι με ὅσα ἐκφράζουν καί βολεύουν τον ἴδιο.

Κάποτε, στήν χειροτονία του, μπῆκε ἀνοιχτό το Εὐαγγέλιο πάνω ἀπό τό κεφάλι του...

Δεν εἶναι λοιπόν αὐτόβουλος. Δεν ἔχει ἴδιον θέλημα. Εἶναι φερέφωνο τοῦ Χριστοῦ. Θα μοῦ πεῖς πῶς να εἶναι τέτοιος ἀφοῦ δεν ἔχει καρδιακά γευθεῖ τή Χάρη και τόν πνίγουν τά πάθη πού τρέφονται σαν γιγαντιαῖα παράσιτα μέσα στήν καρδιά του; Τότε να ἔχει τον ἀνδρισμό ν ἀκολουθεῖ αὐτούς γιά τούς ὁποίους ὁρκίσθηκε ὅτι θα ἔχει ὁδηγούς, λίγο πρίν τήν χειροτονία του.

Πάνω στο Εὐαγγέλιο ὁρκίσθηκε. Και Εὐαγγέλιο σημαίνει ὅλη τήν παράδοση τῶν θεουμένων.

Δέν χωρίζουν αὐτά.

Ἕνας σέ μία συνάντηση μοῦ εἶπε:

 

Πουθενά στο Εὐαγγέλιο δέν μίλησε γιά σαρκικά και ἀρσενοκοῖτες ὁ Χριστός. Για ἀγάπη μίλησε, τούς πλούσιους ἤλεγξε.

 

Αὐτό δείχνει τήν πονηριά σου, ἀπάντησα, την ἀσχετοσύνη σου. Ποιός σοῦ εἶπε ὅτι ὁ εὐαγγελικός λόγος ἔκλεισε;

Και ἄν χαθοῦν ὅλα τά ἁγιογραφικά κείμενα, ὅσο ὑπάρχει ἡ δύναμη τῆς Πεντηκοστῆς ἐνεργουμένη στίς καρδιές τῶν θεουμένων, πάλι το Ἅγιον Πνεῦμα θα τά ὑπαγορεύσει...

Στόμα Χριστοῦ ἦταν καί ὁ Παῦλος καί καθένας πού μετέχει ἐμπειρικά στό θεμελιακό αὐτό γεγονός πού συνιστᾶ πᾶσαν τήνἀλήθειαν.

Ποιά εἶναι ἡ πᾶσα ἀλήθεια;

Ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι Σῶμα Χριστοῦ και ὁμιλεῖ ἑπομένως ὁ Χριστός μέσῳ Αὐτῆς;

Μέσῳ ποίων ὅμως; Τῶν ὑγιῶν μελῶν τοῦ σώματος, τῶν τεθεραπευμένων.

Σέ σκότος μπορεῖ να εἶσαι ἐσύ τοῦ εἶπα, ὁ διαχειριστής τῆς Χάριτος και να σοῦ βάλλει τά γυαλιά μια ἁπλή γιαγιούλα ἤ ἕνας τσομπάνος ἀπ τά Ἄγραφα...

Ἔπειτα, ἐπειδή λές ὅτι ὁ Χριστός στο Εὐαγγέλιο δεν τά καυτηριάζει αὐτά, μᾶλλον δέν ξέρεις να τό διαβάζεις σωστά. Δεν ἔχεις ἑρμηνευτικά κλειδιά. Δεν ἀναφέρει ὁ Χριστός

ἀμὴν λέγώ ὑμῖν, ἀνεκτότερον ἔσται γῇ Σοδόμων καὶ Γομόρρας ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως ἢ τῇ πόλει ἐκείνῃ.

Τί σημαίνει τό ἀνεκτότερον ἔσται;

Ὅτι ἡ σοδομιτική ἁμαρτία ἦταν μέτρο σύγκρισης και ἀξιολόγησης γιά κάθε ἄλλη πνευματική ἀσθένεια!

Τῶν Σοδομιτῶν ἡ θεήλατος κόλασις φοβερωτέρα πάσης ἐδόκει πᾶσιν... ἑρμηνεύουν οἱ Ἅγιοι Πατέρες. 

Τί ἦταν αὐτό; Ὅτι ὀπίσω σαρκὸς ἑτέρας (Ἰούδα 7) ἀσελγοῦσαν ἄνδρες μεταξύ τους, ἐπέκτειναν την ἀνώμαλη λύσσα και στις γυναῖκες τους και ἔκαναν και μ αὐτές την ἴδια παρά φύση σιχαμερότητα, και τό φοβερότερο, ἀκόμη και τά παιδιά μόλυναν μ αὐτές τις ὀρέξεις κατά τον Ἅγιο Ἰωάννη τόν Χρυσόστομο.

Αὐτή ἡ φοβερή ἁμαρτία, ἀσθένεια τῆς ψυχῆς, ἐπιφέρει καυστικότερη την Ἄκτιστη ἐνέργεια τοῦ Θεοῦ πάνω τους. 

Αὐτό εἶναι ἡ κόλασις. Ἀκαθαρσία, ἀρρώστια νοός, πληγή βαθιά πού ἐπεκτείνεται στον ὅλο ἄνθρωπο. Καί ἡ παρουσία τοῦ Θεοῦ βιώνεται ὡς ἀφόρητη καύσις... καίγεται ὁ ἄρρωστος νοῦς καί κατά προέκταση ὅλος ὁ ἄνθρωπος πού συντονίζεται ἀπ΄αὐτόν.

Το Ἄκτιστο Φῶς γίνεται  πῦρ καταναλίσκον.

Ἄρα ὁ ὑποκτηνώδης σοδομισμός εἶναι μέτρο σύγκρισης για ὅλες τις ἄλλες πνευματικές ἀσθένειες.

Μόνο πού τό κακό ἀρχίζει μέσα ἀπό τήν καρδιά, γι' αὐτό ὅλα τά τοποθέτησε στην ἀρχή, στήν γένεση τοῦ κακοῦ. ἔσωθεν γὰρ ἐκ τῆς καρδίας τῶν ἀνθρώπων οἱ διαλογισμοὶ οἱκακοὶ ἐκπορεύονται, μοιχεῖαι, πορνεῖαι, φόνοι, κλοπαί, πλεονεξίαι, πονηρίαι, δόλος, ἀσέλγεια, ὀφθαλμὸς πονηρός, βλασφημία, ὑπερηφανία, ἀφροσύνη· πάντα ταῦτα τὰ πονηρὰ ἔσωθεν ἐκπορεύεται καὶ κοινοῖ τὸν ἄνθρωπον και το πρᾶγμα δέν συμμαζεύεται...

Γι' αὐτό πηγαίνω μόνο στά συνέδρια τοῦ Μητροπολίτη Πρεβέζης Μελετίου... Ἐκεῖ δεν ἐπικρατεῖ δεσποτικῇ συμπεριφορᾷ.

Δεσποτική ξενία, οἰκοδομή καί παράκληση γεύεσαι... Τον εὐχαριστῶ πού μοῦ θυμίζει ὅτι λειτουργεῖ ἀκόμη ἡ Ἀρχιερωσύνη ὡς ἦθος Χριστοῦ... ὅποιος εἶναι σίγουρος για τον ἑαυτό του διαλέγεται εἰρηνικά και ἐμπνέει...

Ὁ φοβικός και ἀνασφαλής, μοιάζει με τήν κουρούνα πού εἶναι πιασμένη σέ παγίδα.

Βγάζει ἀπεγνωσμένες κραυγές μπάς καί φοβίσει κάποιους καί γλυτώσει ἔστω την ὑστάτη...»....

 

 

 

 

ἰδιόχειρη ἐπιστολήτοῦ π. Ἰωάννου Ρωμανίδου στον ἀείμνη στο ἀγωνιστή και ὁμολογητή Θεολόγο Διονύσιο Μπατιστάτο, πρωτανεψιό τοῦ Ὁσίου Ἰωσήφ τοῦ Ἡσυχαστοῦ. Eπιμέλεια: Μοναχός Βρυένιος