ΑΝΟΥΣΙΑ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ο  θάνατος εναι οριακό σημείο 

στην ζωή του ανθρώπου. 

Με το  φαινόμενα αυτο 

ασχολήθηκαν οι υπαρξιστές 

φιλόσοφοι.

 

 

 

 

 

 

 

Ο  Κίρκεγκαρτ, αντιμετώπισε 

τον θανατο  με πίστη στον Θεό

 

 

 

Ο Γιάσπερς, με την κίνηση προς τον 

εαυτό, τους άλλους και την 

ιστορία, με απώτερο τέλος όμως την 

τραγωδία, τον θάνατο, που δεν 

μπορούμε να αποφύγουμε

 

 

 

 

 

Ο  Σάρτρ συνέδεσε την ύπαρξη με 

το μηδέν θεωρώντας πως 

προέρχεται από το μηδέν και 

μηδενίζει τα πάντα .

Κι ο μεγάλος  Χαϊντέκερ, ειδε την 

ύπαρξη με το νόημα για την ζωή, και 

την αλήθεια, με την ανάδυση από την 

λήθη και μάλιστα την λήθη του 

θανάτου .

 

 

Υπάρχουν υγιείς άνθρωποι 

που δεν έχουν απαλλαγεί από το 

υπαρξιακό κενό και 

την ¨ανούσια ανυπαρξία¨ .

Από την βίωση μιας προ-θανάτειας 

εμπειρίας, μιας αργόσυρτης κίνησης 

προς τον θάνατο. 

 

 

 

Ο Γιάλομ στην ¨συζήτησή¨ του με τον 

Νίτσε τόνισε: παρελαύνω κι εγώ μαζί 

με όλους τους άλλους, με 

συντονισμένο βήμα προς  το θάνατο

Η νοηματοδότηση του ανθρώπινου 

βίου ,είναι ένα ¨εμβόλιο¨ αναγκαίο 

για κάθε ασθένεια. 

Χρειαζόμαστε αισιοδοξία, ελπίδα, 

προοπτική, νόημα ζωής. 

Αυτό που πρέπει να μας απασχολεί, 

δεν είναι το ότι θα πεθάνουμε, 

αλλά το Π ώ ς   Θα Ζήσουμε 

Όσο Είμαστε Υγιείς.

Αυτό είναι το αποτελεσματικότερο 

εμβόλιο το ισχυρότερο αντιβιοτικό 

που μας κάνει πιο ανθρώπινους,

αλλιώς θα ισχύει ο 

λόγος του Μπρόιερ: 

Επιλέγουμε την ψυχική πίεση, 

και η ψυχική πίεση είναι αυτή 

που επιλέγει   την αρρώστια

 

 

Χαιρετε