ΑΝΟΥΣΙΑ ΑΝΥΠΑΡΞΙΑ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ο  θάνατος εναι οριακό σημείο στην ζωή του ανθρώπου. Με το  φαινόμενα αυτο , ασχολήθηκαν οι υπαρξιστές φιλόσοφοι.

 

 

 

 

 

 

 

Ο  Κίρκεγκαρτ, αντιμετώπισε τον θανατο  με πίστη στον Θεό

 

 

 

Ο Γιάσπερς, με την κίνηση προς τον εαυτό, τους άλλους και την ιστορία, με απώτερο τέλος όμως την τραγωδία, τον θάνατο, που δεν μπορούμε να αποφύγουμε

 

 

 

 

 

Ο  Σάρτρ συνέδεσε την ύπαρξη με το μηδέν θεωρώντας πως προέρχεται από το μηδέν και μηδενίζει τα πάντα .

Κι ο μεγάλος  Χαϊντέκερ, ειδε την ύπαρξη με το νόημα για την ζωή, και την αλήθεια, με την ανάδυση από την λήθη και μάλιστα την λήθη του θανάτου .

 

 

Υπάρχουν υγιείς σωματικά άνθρωποι που δεν έχουν απαλλαγεί από το υπαρξιακό κενό και την ¨ανούσια ανυπαρξία¨ .

Από την βίωση μιας προ-θανάτειας εμπειρίας, μιας αργόσυρτης κίνησης προς τον θάνατο. 

 

 

 

Ο Γιάλομ στην ¨συζήτησή¨ του με τον Νίτσε τόνισε: παρελαύνω κι εγώ μαζί με όλους τους άλλους, με συντονισμένο βήμα προς  το θάνατο

Η νοηματοδότηση του ανθρώπινου βίου ,είναι ένα ¨εμβόλιο¨ αναγκαίο για κάθε ασθένεια. 

Χρειαζόμαστε αισιοδοξία, ελπίδα, προοπτική, νόημα ζωής. 

Αυτό που πρέπει να μας απασχολεί, δεν είναι το ότι θα πεθάνουμε, αλλά το

Π ώ ς   Θα Ζήσουμε Όσο Είμαστε Υγιείς.

Αυτό είναι το αποτελεσματικότερο εμβόλιο το ισχυρότερο αντιβιοτικό που μας κάνει πιο ανθρώπινους,αλλιώς θα ισχύει ο λόγος του Μπρόιερ: 

Επιλέγουμε την ψυχική πίεση, και η ψυχική πίεση είναι αυτή που επιλέγει   την αρρώστια

 

 

Χαιρετε