ΥΙΕ ΔΑΒΙΔ ΕΛΕΗΣΟΝ ΜΕ

 

Ποιος ξέρει πόσα χρόνια ήταν ο Βαρτίμαιος τυφλός  

Και  ξαφνικά διαπίστωσε ότι βρέθηκε μέσα στην περίπτωση που τόσο ποθούσε 

Ο Τυφλός ο Βαρτίμαιος, όπως όλοι μας μόνο που αυτός είχε σωματική  και όχι πνευματική τύφλωση.

Δεν έβλεπε με τα μάτια του σώματος, αλλά έβλεπε με τα μάτια της ψυχής.

Ο Βαρτίμαιος Ήθελε Το Φως Του 

Κι έτσι βγήκε από μέσα του η ευχή η μετέπειτα  δική μας νοερα  προσευχη 

ήρξατο κράζειν και λέγειν  

Ελέησέ με Ιησού φώναζε δυνατά ο Βαρτιμαίος. 

Και συνεχώς επαναλάμβανε.

Ιησού, υιέ Δαβίδ, ελέησόν με 

Δεν Υπελογιζε Τα Εμπόδια Του Κόσμου. Οι Προάγοντες Επιτίμων Αυτώ Ινα Σιωπήσει , Αυτός Δε Πολλώ Μάλλον Έκραζεν  Υιέ Δαυϊδ Ελέησόν Με.

Οι άλλοι, οι γύρω άρχισαν τα παράπονα. Πολύ φασαρία κάνει αυτός ο Βαρτίμαιος.Εκείνος όμως φώναζε πολυ δυνατοτερα  

Ο Βαρτίμαιος μένει ο Προάγγελος  της ευχης :

Υιέ του Δαβίδ ελέησέ με. Ιησού υιέ Δαβίδ ελέησόν με. Για μας προτυπώνει   την Μονολόγιστη ευχή.

Κύριε Ιησού Χριστέ,υιέ του Θεού, ελέησόν με

Ο τυφλός Βαρτίμαιος με το Χριστό βρίσκει το φως του. 

Δεν γνωριζει να προσεύχεται ο σύγχρονος άνθρωπος στον Χριστό και χάνει το λογικό και πνευματικό του φώς, καταντωντας τυφλος τα τ’ωτα,τον τε νουν,τα τ’ ομματ’ει 

Ενα σύγχρονο, πεινασμένο, χαμένο μέσα στην ηδονή και οδύνη, αντίτυπο του τυφλού Βαρτίμαιου που Εκείνος πάντα περιμένει την δική   του επίκληση..

Υιέ  Δαβίδ,ελέησέ με.