Αλλ όμως όταν απελπίζεσαι, όταν ψάχνεις, όταν πορεύεσαι, Αυτός είναι μαζί σου.
¨Στη συνέχεια θα έρθει καιρός, όταν φτάσεις πια στην ¨κλάση του άρτου¨, όταν φτάσεις στον πολύ πόνο και είσαι μαζί Του, να διανοιχτούν οι οφθαλμοί σου. Τότε Τον Βλέπεις, Eκείνος Χάνεται. Δηλαδή, Μένει Διαρκώς Μαζί Σου.
Εντάξει η λογική μας, εντάξει η αναζήτησή μας αλλά είμαστε πλασμένοι για κάτι μεγαλύτερο.
Ό,τι κι αν πετύχουμε με τη δική μας αναζήτηση, με τη δική μας γνώση δεν μας ικανοποιεί.
O Χριστός έχει να δώσει σε μας κάτι πολύ μεγαλύτερο και δεν μας το έδωσε πριν Αυτός πάθει και μπει στη δόξα Του. Δηλαδή,
Μπορούμε Να Πεθάνουμε Και Να Ζήσουμε.
Μπορούμε Να Χαθούμε Και Να Βρούμε Την Ψυχή Μας,
Κι Αν Κανείς Θ έ λ ε ι Να Την Σώσει Θα Την Χάσει.
Κι Αν Την Χάσει Ενσυνείδητα, Όπως Λέει,
«Ένεκεν Εμού Καί Τού Ευαγγελίου»
Αυτός Θα Την Σώσει.
Oπότε το μεγάλο πράγμα που έχουμε και κουβαλάμε
Δεν Είναι Τ ο Τ ι Έχουμε
Αλλά Το Τι Είμαστε.
Αυτό που λέει και ο Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός:
Το Μεγάλο Πράγμα Είναι Ότι Μπορούμε να γίνουμε όλοι κοινωνοί του Σώματος και του Αίματος του Χριστού, δηλαδή μπορούμε σιγά σιγά να αναχθούμε σε αυτή την άλλη λογική.
Oπότε τα πάντα είναι ευλογία.
Όπως για παράδειγμα οι νεομάρτυρες, οι οποίοι ζούσαν σε αυτή την κατάσταση, και ζούσαν σ αυτόν τον παράδεισο.Oπότε λένε:
Αν Τυχόν Μας Αφήσετε Να Ζήσουμε,σας είμαστε ευγνώμονες γιατί ζούμε στον παράδεισο, μέσα σε αυτήν την λογική της Θείας Λειτουργίας, την άλλη λογική.
Εάν Μας Σκοτώσετε, σας είμαστε χίλιες φορές πιο ευγνώμονες γιατί το συντομότερο θα δοκιμάσουμε αυτό το πράγμα ,το οποίο δεν παρέρχεται και το οποίο είναι χαρά εν όλω τω κόσμω και για όλο τον κόσμο.
Κι ο καθένας τ ό τ ε γεννιέται, όταν πεθαίνει, και τότε αγκαλιάζει όλους και βρίσκει μες την καρδιά του όλους ταυτόχρονα ενώ μιλάμε μ αυτόν τον τρόπο,δεν υποτιμούμε το σώμα αλλά αντίθετα βλέπουμε ότι θεώνεται. Κι αυτή είναι η αντίθετη κίνηση που γίνεται μέσα εδώ. Δηλαδή, δεν ενώνεται μόνο η πορεία με τη στάση, η θεότης με την ανθρωπότητα, αλλά γίνεται και μια αντίστροφη κίνηση, όπως λέει το Συναξάρι των Αγίων Πάντων,
«τό Πνεύμα κάτεισιν καί ο Νούς άνεισιν».
Το Πνεύμα Κατέρχεται, Ο Λόγος Σαρκούται Και Το Χώμα, Η Φύση Μας, Αναλαμβάνεται, Θεώνεται.Oπότε το θέμα, νομίζω, Δεν Είναι Αν Θα Μπορέσουμε Να Κάνουμε Μια Ψεύτικη Ερώτηση Ή Να Δώσουμε Μια Ψεύτικη Απάντηση Σχετικά Με Τον Θάνατο.
Το θέμα Είναι Αν Είναι Δυνατόν Να Μπορούμε Να Κάνουμε Υπομονή.
Αυτό που λέει ο Κύριος, ότι το χωράφι το αγαθό, η γη η καλή είναι αυτοί που δέχονται το λόγο του Θεού και καρποφορούν εν υπομονή.
Μπορούμε να κάνουμε υπομονή ; Κάποιος γεωργός υπάρχει που φροντίζει για μας.
Μπορούμε να περιμένουμε;
Mα λέει κανείς:
«βρε παιδάκι μου, πεθαίνουμε».
Βλέπουμε στο Ευαγγέλιο ότι το άρρωστο παιδί που έφερε ο πατέρας, έπεσε κάτω ξερό σαν νεκρό και πολλοί άρχισαν να λένε πως πέθανε.
Δεν έχει σημασία .
Αν Ν ο μ ί ζ ο υ μ ε Εμείς Ότι Πεθάναμε,
Αν Νομίζουν Όλοι Οι Άλλοι Ότι Και Εμείς Πεθάναμε.
Αυτό Που Έχει Σημασία Είναι Να Μένουμε Κοντά Στα Πόδια Κάποιου ο οποίος υπήρχε προτού τον κόσμον είναι,προτού υπάρξει ο κόσμος κι ο οποίος
«τά πάντα διά τό πλήθος του ελέους του εξ ουκ όντων εις τό είναι παρήγαγε».
Oπότε εάν τυχόν είσαι δίπλα σ Αυτόν, άσχετα αν είσαι πεθαμένος ή ζωντανός ελπίζεις και περιμένεις να έρθει η ζωή.
Αλλά Η Ζωή Έρχεται Δια Του Θανάτου. Όπως ο σπόρος, εάν δεν πέσει στη γη να πεθάνει, μένει μόνος, έτσι και εμείς, αν δεν πονέσουμε θα μείνουμε μόνοι.
Το θέμα είναι το εξής
Ότι Π ο λ ύ Π ο ν ο ύ μ ε
Και Λίγο Ζωογονούμαστε,
Πολύ Υποφέρουμε Και Λίγο Μπαίνουμε Στη Χαρά.
Το μήνυμα το χαρούμενο του Χριστού είναι ότι Μας Δίνει Τη Δυνατότητα Να Περάσουμε Τη Ζωηφόρο Νέκρωση
Όταν ζήτησαν δυο μαθητές να δοξαστούν και να καθίσει ο ένας εκ δεξιών και ένας εξ ευωνύμων,
Αυτός είπε, όπως αναφέρεται στο Τριώδιο, ότι ο Κύριος δεν δίδει τέτοια πράγματα στους δικούς Του.
Υπόσχεται Ποτήριο Θανάτου .
Το μεγάλο γεγονός είναι ότι μπορούμε να πεθάνουμε περιμένοντας.
Όταν περνάμε την Γεσθημανή, δεν μπορούμε να μιλάμε.
Τώρα το ότι μιλάμε σημαίνει ότι δεν περνάμε Γεσθημανή.
Αλλά τι γίνεται;Τα χάνουμε.
Μπορεί να τα χάσουμε, μπορεί να πέσουμε κάτω, μπορεί να μας εγκαταλείψει κάθε δύναμη σωματική, ψυχική, πνευματική.
Το Θέμα Είναι Αν Μπορείς Και Ξερός Να Περιμένεις Και Να Ευγνωμονείς.
Κάποιος υπάρχει μέσα μας και δίπλα μας, που ιερουργεί διαφορετικά το μυστήριο της ζωής.
Θα Μπορούσε Εύκολα Να Μας Πει Ψεύτικα Πράγματα, Δεν Θέλει. Θέλει Να Μας Φέρει Στην Αιώνια Ζωή. Και Για Να Μπεις Στην Αιώνια Ζωή Πρέπει Να Περάσεις Από Τον Θάνατο.
Θα Μπορούσε Ο Χριστός, Αν Ήταν Ταχυδακτυλουργός, Να Έκανε Αυτό Που Ζήτησαν Οι Εβραίοι, Όταν Έλεγαν
Κ α τ έ β α Από Τον Σταυρό Και Θα Πιστέψουμε.
Θα Μπορούσε Να Το Κάνει.
Δεν Ήρθε Για Να Εντυπωσιάσει.
Κατέβηκε Από Τον Σταυρό Νεκρός Νεκρός Για Να Νικήσει Τον Θάνατο Για Πάντα,
Γ ι α Ό λ ο υ ς Μ α ς .
Όποτε ένα πράγμα μπορούμε να πούμε ότι μπορούμε να πετύχουμε.
Ότι, υπάρχει μέσα μας ένας συγκεκριμένος δυναμισμός, και δια του θανάτου, μέσα στη γη την καλή και αγαθή της Εκκλησίας, αυτός ο δυναμισμός εκρήγνυται και προχωρούμε σε άλλο τόπο, σε άλλο χώρο, όπου τα φοβερά τελεσιουργείται και τα πάντα λειτουργούν διαφορετικά.
Αυτός ο άλλος χώρος και ο άλλος χρόνος είναι αυτός εδώ που ζούμε.
Αν θα πάμε με πύραυλους στα αστέρια,δεν αυξάνει ο χώρος της ζωής μας και η ελευθερία μας.
Αν τυχόν παρατείνουμε τη ζωή μας με μεταμόσχευση καρδιάς.
Δεν Γευόμαστε Της Χάριτος Της Αιωνιότητος.
Σε Μια Στιγμή Μπορεί Να Χωρέσει Η Αιωνιότης .Και Μέσα Σε Ένα Μικρό Άγιο Μαργαρίτη Να Χωρέσει Όλος Ο Χριστός .
Ακριβώς γι’ αυτό ο Κύριος ενώ έρχεται να μας φέρει τη χαρά , ενώ έρχεται να μας φέρει τη ζωή, λέει
«Μακάριοι Οι Πενθούντες,
Μακάριοι Οι Κλαίοντες
Καί Ουαί Οι Γελώντες».
Ακριβώς γιατί θέλει να μας φέρει τον πραγματικό γέλωτα, την πραγματική χαρά και την αιώνια ζωή από σήμερα.
Τι γίνεται η ψυχή του ανθρώπου μετά τον θάνατο;
Δεν μπορούμε να λύσουμε όλα τα προβλήματα.
Είναι μεγάλο δράμα να νομίζεις ότι έχεις λύσει τα προβλήματά σου.
Επίσης, είναι άσχημο ένας δάσκαλος, όποιος από μας κάνει τον δάσκαλο, να δίδει απαντήσεις και να κλείνει τα θέματα
Στην πορεία προς Εμμαούς
ο Κύριος κατ’ αρχήν δίνει τη δυνατότητα στον άλλον να βγάλει τα απωθημένα του.
Για Να Εκτονωθούν Οι Άνθρωποι,
Για Να Πουν Το Λογισμό Τους,
Για Να Δείξουν Την Απογοήτευσή Τους,
Για Να Φτάσουν Στην Απόγνωση.
Λέει ο άγιος Ισαάκ ο Σύρος ότι
δεν υπάρχει μεγαλύτερο όπλο από την απόγνωση .
Γιατί Όταν Κανείς Απογοητευθεί Από Όλα Τα Εγκόσμια,
Όπως Λέει Κι Ο Άγιος Νικόδημος,
Όταν Φτάσουμε Στην Απιστία Για Τον Εαυτό Μας .
Τότε Αρχίζει Να Αναδύεται Μια Άλλη Πίστη Και Μια Άλλη Δύναμη Να Υπάρχει Μέσα Μας.
Αυτό που έχει σημασία
δεν είναι Αν Θα Πούμε Μια Κουβέντα Σαν Απάντηση.
Μπορούμε Να Δεχτούμε Τη Χάρη Του Θεού Μέσα Μας
Και Να Αναχθεί Όλο Το Είναι Μας Σε Ένα Άλλο Χώρο;
Μπορούμε Να Ελπίζουμε
Στην Ανάσταση Των Σωμάτων;
Αυτό Είναι Που Δίδει Η Εκκλησία. Αυτό Που Έχει Σημασία
Είναι Όχι Να Λύνουμε
Τις Απορίες Μας
Με Ένα Τρόπο Εγκυκλοπαιδικό,
Με Τη Λογική Του Κομπιούτερ,
Αλλά Ει Δυνατόν
Να Μετανοούμε ,
Να Μπαίνουμε Στην Άλλη Λογική, Τη Λογική Της Εκκλησίας.
Τότε καταλαβαίνουμε ότι
Όταν Ο Χριστός Φανερώνεται, Κρύπτεται.
Όταν Γίνεται Άφαντος Φανερώνεται.
Αυτό Που Λέει Ο Αγ. Γρηγόριος Νύσσης
Ο Χριστός Απαντά
Δι’ Ων Αρνείται Να Απαντήσει.
Αν, Λοιπόν, Δεν Μπορούμε Να Ακούμε Τη Σιωπή Του,
Σημαίνει Ότι
Δεν Καταλαβαίνουμε Τον Λόγο Του.
Αν Τυχόν Νομίζουμε Ότι
Τον Καταλαβαίνουμε,
Κάτι Δεν Πάει Καλά Μέσα Μας.
Tο μεγάλο πράγμα είναι
ότι υπάρχει η Μητέρα Μας
Εκκλησία, μπορούμε να βάλουμε
τον εαυτό μας μέσα εκεί
ώστε σιγά-σιγά να παίρνει
αυτήν την άλλη λογική.
Πρέπει με ταπείνωση
να τρεφόμαστε από
την ¨στερεά τροφή¨ που
προσφέρει η Εκκλησία
και τότε συνέχεια η καρδιά μας
θα ευφραίνεται.
Έχουμε ένα μεγάλο χρέος
δια της ταπεινώσεως και δια
της υπομονής να δεχτούμε
αυτά τα μεγάλα τα οποία τελεσιουργείται στον υπερώον τόπο, τον λειτουργικό, για να μπορέουμε και εμείς να καταλάβουμε
τι είναι άνθρωπος,
Να Χ α ρ ο ύ μ ε Τη Ζωή Μας
Και Μετά Χωρίς Άλλα Σχόλια
Να Δώσουμε Τη Δυνατότητα
Και Στους Άλλους Να Χαρούν
Την Ζωή Τους.
Αυτό που έχουμε να κάνουμε
είναι να νιώσουμε ότι Η Αγάπη
«Εκ Του Μή Όντως Εις Τό Είναι Ημάς Παρήγαγε»
και εάν τυχόν υπομένωμε
στο τέλος από τη δοκιμασία βγαίνει μια χαρά και μια αγαλλίαση
η οποία ξεπερνά όλες τις δοκιμασίες.
Μια στιγμή στον καθένα μας μπορεί να δημιουργηθούν διάφορες απορίες Τι σημαίνει θάνατος,
τι σημαίνει ανυπαρξία,
μια στιγμή να νιώσουμε ότι
όλα είναι άχρωμα και άοσμα,
τότε τι να κάνουμε;
Να περιμένουμε.
Να περιμένουμε πού;
Μέσα στην Εκκλησία όπου νιώθεις ότι υπάρχει μία ζεστασιά και μία ευρυχωρία.
Όπως λέμε το έμβρυο μένει μέσα στη μήτρα της μάνας του και επειδή μένει εκεί, συνέχεια αυξάνει.
Έτσι και εμείς πρέπει να μένουμε μέσα στη μήτρα της μητέρας μας Εκκλησίας, αυτό που λέμε μετά από την πορεία:
μείνον μ ε θ’ η μ ώ ν , μείνε μαζί μας και εμείς θα μείνουμε μαζί Σου.
Άλλα σχόλια δεν θέλουμε πια.
Εμείς θέλουμε να μείνουμε μαζί Σου.
Αυτό μας φτάνει.
Έχει μεγάλη σημασία να μείνουμε κάπου και να δούμε αυτό το κάπου, το Ένα για το οποίο είμαστε
και το οποίο μας εκκολάπτει.
O πόνος έχει νόημα επειδή βρισκόμαστε στη μήτρα κάποιου
που μας αγαπάει.
Εκεί όποιος πολύ πονάει σημαίνει
ότι είναι ηλεημένος και μπορεί
να δεχτεί μεγάλα χαρίσματα.
Μπoρει Να Ζησει O Ανθρωπoς.
Και αυτή η ζωή η απεριόριστη,
η αιώνια που αρχίζει από τώρα ιερουργείται και υπάρχει στην Oρθόδοξη Εκκλησία, την μικρή την ελάχιστη και περιφρονημένη η οποία είναι η Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, η ελπίς πάντων των περάτων της γης.
Ε ί μ α σ τ ε χ α μ έ ν ο ι,
μπορεί εν στιγμή χρόνου να σταματήσει η καρδιά μας αλλά κάτι δεν σταματά.
Και από εκεί και πέρα πάμε με το σώμα και έρχεται η αγαλλίαση και η χάρη της θεότητας μέσα στο σώμα μας και αγιάζεται η ψυχή και το σώμα και ο τρόπος με τον οποίο ζούμε.
Χαίρετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου