ΓΕΝΝΗΣΗ..ΠΕΡΙΤΟΜΗ..ΥΠΑΠΑΝΤΗ

 

Η Γεννηση του Χριστού.

Η Μητρόπολη των Δεσποτικών εορτών. Είναι το μυστήριο της αγάπης και της φιλανθρωπίας του Θεού που παραμένει ασύλληπτο από τον ανθρώπινο νου.  

Το μυστήριο της υποστατικής ενώσεως των δύο φύσεων στο πρόσωπο του Χριστού  κατά την διδασκαλία των αγίων Πατέρων.    

Όταν ο άνθρωπος καθαρίση την καρδιά του και φωτισθή ο νους του τότε συλλαμβάνεται μέσα του ο Χριστός, ως βρέφος και γεννάται με τις αρετές.  

Ετσι καταλαβαίνουμε πώς ενεργεί η Χαρη και τι είναι θέωση της ανθρωπίνης φύσεως.

 

 

 

 

 

 

 

Η Περιτομή του Χριστού.

Αναφέρονται τα αίτια για τα οποία ο Χριστός περιτμήθηκε. Δεχθηκε τον νόμο ,αλλά τον υπερέβη δίχως να τον καταργήση. 

 Η περιτομή του Χριστού υποδεικνύει σε μας την περιτομή της καρδίας, που συνδέεται στενά με την πνευματική ζωη. 

Η εσωτερική και πνευματική περιτομή που είναι η κάθαρση της καρδιάς και η μεταμόρφωση των παθών της ψυχής, ώστε ο άνθρωπος να αποκτήση κοινωνία και ενότητα με τον Θεο.

 

Η  Υπαπαντή του Χριστού.

Το περιστατικό της προσφοράς του Χριστού στον Ναο μας υπενθυμίζει ότι η σύλληψη και η γέννηση ενός ανθρώπου δεν είναι έργο της φύσεως, αλλά της ενεργείας του Θεού. Γι  αὐτόν τον λόγο το προσφέρουμε στον Θεο με την ακολουθία του σαραντισμού και ανήκει στον Θεο.

Για να συναντήση και να δη κανείς τον Θεο πρέπει προηγουμένως να καθαρθή και να φωτισθή στην ψυχή όπωςο δίκαιος Συμεών και η Προφήτιδα  Αννα.

Τα θεία Θεοφάνεια.

Ο Χριστός με την βάπτισή του θέσπισε το μυστήριο του Βαπτίσματος δια του οποίου εισαγόμαστε στην  Εκκλησία. 

Με την εμφάνιση της  Αγίας Τριάδος, που ήταν ένας από τούς σκοπούς της θείας ενανθρωπήσεως αλλά και της βαπτίσεως, έχουμε την επίσημη ομολογία ότι ο Υιός και Λογος του Θεού είναι ο εις της Τριάδος. Δοθηκε η δυνατότητα στον καθένα να αποκτήση την Χαρη της υιοθεσίας και τα Θεοφάνεια στην προσωπική του ζωη.

Τα παραπάνω δεν είναι παρα μια ματια στο σημαντικό κειμενο των Δεσποτικων εορτών.

Το συγκεκριμμενο  βιβλιο μπορει κανεις να το προμηθευθει απ 

την Ιερα Μονη Γενεθλιου,Πελαγια https://www.pelagia.org/root.el.aspx

τηλ.22610 35135

 

 

 

 

βΙΩΝΟΥΜΕ ΕΝΑΝ ΜΕΤΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟ

 

Τόν τελευταῖο καιρό παγκοσμίως, ὡς συνέχεια τῆς βιοτεχνολογίας, κατασκευάζουν ἕναν ἄνθρωπο ρομπότ, χωρίς σῶμα, χωρίς ψυχή, χωρίς Ἅγιον Πνεῦμα, ἁπλῶς κάνουν ἕνα σῶμα κατασκευασμένο ἀπό ὕλη, καλωδιωμένο καί συνδεδεμένο μέ ὑπολογιστές, πού εἶναι κατάργηση τοῦ ἰδίου τοῦ ἀνθρώπου. 

Πρόκειται γιά ἕνα διαδίκτυο τῶν σωμάτων, γιά μιά εἰκονική πραγματικότητα.

Ἔτσι, γίνεται λόγος γιά τόν μετάνθρωπο καί ὅλη αὐτή ἡ κίνηση ἔχει χαρακτηρισθῆ ὡς μετανθρωπισμός. 

Εἶναι ἕνα κίνημα πού ὑποστηρίζει ὅτι ἔτσι ἐνισχύεται ἡ διάνοια καί ἡ φυσιολογία μέ τεχνολογικά ἐνθέματα καί μέσα τῆς γενετικῆς. Ἔτσι, μπορεῖ κανείς νά χρησιμοποιεῖ βιονικούς βραχίονες, βιονικά πόδια καί μάτια. Καί δέν γίνεται λόγος μόνον γιά τόν ἐπαυξημένο ἄνθρωπο, ὡς βελτιστοποίηση  τῶν ἀνθρωπίνων ἐπιδόσεων, ἀλλά καί γιά τήν προσπάθεια καταργήσεως τοῦ θανάτου μέ τήν ψηφιακή ἀθανασία.

Ἡ νοοτροπία αὐτή τοῦ μετανθρωπισμοῦ ἀποδεσμεύεται τελείως ἀπό τήν θεολογία τῆς δημιουργίας τοῦ ἀνθρώπου κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωση Θεοῦ. Ἐπίσης, ἀπομακρύνεται τελείως ἀπό τήν θεολογία τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου Θεοῦ καί τῆς θεώσεώς τοῦ ἀνθρώπου. 

Ἀκόμη ἀποδιώκεται ὅλο τό περιεχόμενο τῆς διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ καί τῶν Ἁγίων Ἀποστόλων γιά τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου ὡς ψυχῆς καί σώματος. 

Ἐπί πλέον ἀλλοιώνεται ὅλη ἡ διδασκαλία γιά τό ὅτι ὁ ἄνθρωπος εἶναι τό τελειότερο δημιούργημα τοῦ Θεοῦ καί γιά τό ὅτι θά γίνη ἡ ἀνάσταση τῶν σωμάτων.

Τί σχέση ἔχει ὁ μετανθρωπισμός μέ τήν ἐνανθρώπηση τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ; 

Τί σχέση ἔχει ἡ κίνηση τοῦ μετανθρωπισμοῦ μέ τήν διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ γιά τήν θέωση ὅλου τοῦ ἀνθρώπου πού ἀποτελεῖται ἀπό ψυχή καί σῶμα; 

Αὐτός εἶναι ὁ λόγος πού θεωρεῖται αὐτή ἡ κίνηση ὡς ἀλαζονική καί ἑωσφορική νοοτροπία, ὡς εἰδωλοποίηση τῆς ζωῆς.

Ναυπάκτου Ἱερόθεος: Ἄνθρωπος - Μετάνθρωπος.https://parembasis.gr/index.php/el/menu-gegonota/7929-2023-12-21a?

Ο ΚΥΚΕΩΝΑΣ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ..ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ..ΚΑΙ ΤΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ..

 

Posted on 30 Οκτωβρίου, 2014 by kosmaser

Ολοκληρη η ζωή μας  είναι γεμάτη πόνο.Το ίδιο κι η ιστορία.

Στα χρόνια μας, η επιστήμη , μείωσε τις αιτίες του πόνου, πλην όμως όταν πλέον καθημερινά βλέπουμε την  ποσότητα του πόνου του άλλου, απ την κάθε είδους εξαθλίωση, δεν μιλάμε για κατόρθωμα να γίνει κανείς αναίσθητος, το αντίθετο κατόρθωμα είναι να μην γίνει.

Ο  Dante επέμενε οτι ο πόνος μας ενώνει ξανά με τον Θεό.

Μήπως τελικά ο πονος δεν είναι κατι το εγκοσμιο; Αλλωστε τον μεγαλύτερο πόνο τον αισθάνθηκε, εκούσια  Εκείνος, ο Μεγάλος, ο Μόνος,Ο Ξένος 

Ο Υιός του Ανθρώπου, καρφωμενος πάνω στον Σταυρό οταν είδε κάτω την Μητέρα Του και δίπλα της τον Μαθητή που αγαπούσε ιδιαίτερα και ξαφνικά ο πόνος ο μεγαλύτερος του κόσμου, συνέπλευσε με εκείνον της αγάπης προς την Μητέρα και τον Μαθητή κι έγινε ένα ξεχωριστό Μυστήριο, και ένωσε με ακατάλυτα δεσμά, 

την Ζωή με την αιωνιότητα.

Κι όμως στο Μυστήριο αυτό δεν ήσαν παρόντες άλλοι ούτε οι υπόλοιποι Μαθητές, παρά μόνον 

δύο Γυναίκες  η Μαρία η Μαγδαληνή, κι η αδελφή της Μητέρας Του.

Οι Στωϊκοί φιλόσοφοι, εδίδασκαν την αδιαφορια στον πόνο γενικά.

Ο Χριστός μας λέει Μακάριους εφ όσον πενθούμε, γιατί θα βρούμε παρηγοριά,κι εφ όσον κλαίμε τώρα,θα γελάσουμε.

Απ την άλλη παραδόξως καταδικάζει τη χαρά

Ουαί οι γελώντες νυν, οτι πενθήσετε και κλαύσετε.

Ο πόνος λοιπόν φαίνεται οτι είναι η οδός της σωτηρίας για τον Χριστιανό.

Τί άλλο θα μπορούσε να είναι η στενή και τεθλιμμένη οδος η απάγουσα εις την Ζωήν.

Απ την απαρχή του ανθρώπου μεχρι σήμερα εχουν γίνει και γίνονται ανακαλύψεις, εφευρέσεις άπειρες. Ηδη ειμαστε στην αυγη της Τεχνητης Ευφυιας. Η τεχνολογία έχει αφηνιάσει.

Είπαμε ανακαλύψεις άπειρες 

Αποκαλύψεις όμως ελάχιστες.

Μεχρι τη χρονική στιγμή που ηρθε στον κόσμο, κτίση είναι το ορθότερο,ο Χριστός, κανένας απ τους ως τότε ας πούμε μύστες, δεν είχε συνδέσει τον πόνο με την αιωνιότητα με την Σωτηρία Της Ψυχής στο άπειρο.

Κανένας δήθεν μεγάλος δεν είχε σκεφθεί πως 

ο πόνος, σαν γεγονός φυσικό, είναι εντελώς αδικαιολόγητος, λογικά και ηθικά ασύλληπτος 

Ομως μήπως έχει καμμια σημασία η υπαρξη καποιας αιτίας, που θα στήριζε την υπαρξη του;

Απ την άλλη ,ο πόνος είναι το πιο έντονα χρωματισμένο συμβάν στη ζωή του ανθρώπου.

Αυτό το εντονότερο απ όλα τα συμβάματα στη ζωή ενός Ανθρώπου  δεν έχει φυσική την ουσία του. 

Κάποιο μέλος της οικογένειάς του  αρρωσταίνει, κι αμέσως το Υποκείμενο προσγειώνεται, και γλυτώνει την Υβριν.

Ο Χριστός θεωρεί και τον πιο μικρό πόνο σημαντικό.

Απ την άλλη ο Βούδας πείθει τον άνθρωπο να ξεχνά τον πόνο του.

Ο Χριστός, δεν θέλει να σε σώσει απ τον πόνο Αντίθετα αυτό που θέλει είναι 

να σε σωσει μέσω  του πόνου.

Δεν προσπαθεί να απαλύνει τον πόνο σου Αντίθετα τον διεγείρει

Δεν σε ναρκώνει αλλά σε ξυπνάει.

Σε καλεί να εργαστείς κι αυτό απαιτεί να είσαι ξυπνιος. 

Κι ο πόνος είναι αναγκαίος για να μένεις ξύπνιος.

Δεν σου δίνει ο Χριστός κάποιο ναρκωτικό για να κοιμηθείς.

Δεν πρέπει επ ουδενί να κοιμηθείς μέχρι την συντέλεια.

Αφού λοιπόν θα κοιμόσουνα αν δεν πονούσες, έρχεται ο ό πόνος και σ εμποδίζει να κοιμηθείς 

Ο πονος είναι δράση   βούληση.

Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε,αλλά θαρσείτε Εγώ νενίκηκα τον κόσμον.

Ετσι τελειώνει στο κατα Ιωάννην η αναφορά του Χριστού στις τελευταίες υποθήκες Του.

Εγώ είμι η άμπελος, υμείς τα κλήματα.Αμην αμην λέγω υμίν οτι κλαύσετε και θρηνήσετε υμείς.

Βαρειά η προειδοποίηση του επερχόμενου πόνου.

Αν μαζέψουμε σε μια ζυγαριά όλα τα μεγάλα δήθεν του κόσμου, όπως είναι η χαρά, το πάθος της δημιουργίας, η υπερηφάνεια της αναγνώρισης, το μίσος  η κάθε φιλοδοξία, η βούληση για εξουσία και δύναμη,

δεν μπορούν να εμπνεύσουν  την δημιουργικότητα του πόνου, μέσα στην ιστορία.

Ο πόνος απο μόνος του είναι μεγάλη δύναμη.

Ισως μεγαλύτερη απο κάθε άλλη δύναμη.

Ποιός μπορεί να νικήσει εκείνον που έχει αποφασίσει ν ανέβει στο σταυρό, ή αν θέλετε που έχει αποφασίσει να μην  κατέβει απ τον σταυρό; Κανεις 

Θελετε ένα δυνατό παράδειγμα;

Η γυναίκα οταν γεννά πονά και λυπάται.

Μάταιη είναι η χαρά της γέννησης του παιδιού της Ο πόνος όμως δεν είναι μάταιος .

Τόσοι και τόσοι μεγάλοι Ελληνες φιλόσοφοι ηλθαν και μας άφησαν ψήγματα σοφίας.

Τόσοι προφήτες σ όλη την κτίση, ψέλισαν κάμποσα λόγια απ όσα διατύπωσε λακωνικά μα τόσο περιεκτικά  ο Χριστός.

Είμαστε υπερήφανοι που οι πρόγονοί μας έκαναν τις πιό μεγάλες ανακαλύψεις οτι στην γλώσσα μας διατυπώθηκαν οι μεγάλες Αλήθειες.

Κι όμως κανείς μα κανεις δεν υποψιάσθηκε  πώς μπορούν να γίνουν ζωοφόρο κράμα πόνος, αγάπη ,θλίψεις, θάνατος.

Μόνον Εκείνος, ο Υιός του Ανθρώπου

Ο Χριστός.

Χαιρετε