ΕΙΔΑΤΕ ΤΟ DEBATE..

 

Ο ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ.. Η ΗΔΟΝΗ  Η

 ΟΔΥΝΗ.. ΚΑΙ ΤΟ ΛΑΘΕ ΒΙΩΝΩ..

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Βασική αρχή των επικούρειων, το Λάθε Βιώσας, ζήσε στην αφάνεια. 

Αφάνεια δεν σημαίνει αεργία.  Αλλα να μην επιδιώκεις την αναγνώριση την δόξα και το χρήμα.

Κάνε ότι είναι να κάνεις χωρίς να σε απασχολεί αν θα γίνεις διάσημος αν θα σε γράψει η ιστορία ή αν θα γίνεις πλούσιος. 

Κάνε ότι θέλεις προς όφελος του εαυτού σου και του οίκου σου, χωρίς πολλές φανφάρες και επιδείξεις ικανοτήτων, χωρίς να αποζητάς την αναγνώριση και τις τιμές.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Με την κατάσταση ως έχει σήμερα, όλοι ανεξαιρέτως λειτουργούν με το σκεπτικό να γίνουν διάσημοι αυτοί   κι όχι τα έργα τους.

Έργο και άνθρωπος έχουν ταυτιστεί και από ένα σημείο και μετά, το έργο δεν έχει καμία αξία αλλά  ποιος το έκανε.

Αν ομως το ¨λάθε βιώσας¨, είχε γίνει αποδεκτό, τότε δεν θα υπήρχαν πρωθυπουργοί του στυλ που παρακολουθούμε  μετά το 1945 

Όλοι αυτοί που σήμερα κυβερνούν και εξουσιάζουν, είναι σαφώς λάτρεις των τιμών και των περισπούδαστων θέσεων που ήδη κατέχουν.

Τι μπορούμε να κάνουμε για να το αλλάξουμε αυτό;

Την ευτυχία και τη μακαριότητα, δεν τις προκαλούν  ούτε τα πολλά πλούτη,ούτε οι πολλές ασχολίες, ούτε το κυνήγι για την εξουσία, ούτε η πολιτική δύναμη, αλλά 

το να μην είσαι θλιμμένος  

η πραότητα των συναισθημάτων και η ψυχική διάθεση, που καθορίζει τα όρια της ύπαρξής μας σύμφωνα με την φύση έλεγε ο Επίκουρος,ο οποίος θεωρούσε πως σκοπός της ζωή μας είναι η Ηδονή, καθώς και η αποφυγή των σωματικών παθών.

Κύριο μέσο για την επίτευξή της η Φρόνηση, η οποία εγγυάται ότι δεν θα μας κατακυριευσει η απόλαυση.

Ο Επίκουρος, όσο κι αν μας φαίνεται παράξενο, θεωρούσε την πνευματική ηδονή, πολύ πιο σημαντική από τη σωματική. Ο νους, έλεγε, όχι μόνο μοιράζεται τις ηδονικές αισθήσεις του σώματος, τη στιγμή που τις βιώνει, αλλά αντλεί ευχαρίστηση από την ανάμνηση περασμένων ηδονών και την προσδοκία μελλοντικών.

Μια  πνευματική ηδονή,μπορεί να υπερκεράσει τον σωματικό πόνο. Ομως ο νους, προσβαλλεται από μη αναγκαίες  επιθυμίες, κυρίως αυτην για πλούτη (φιλαργυρία), και για δύναμη ή για εξουσία και δόξα  (φιλοδοξία). Και οι δύο δεν έχουν όριο.

Είναι αδύνατον να ικανοποιηθούν, άρα συνεπάγονται πόνο και επομένως πρέπει να εξαλειφθούν. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Εξ ου και η δήλωση του Επίκουρου  πως η φτώχεια, αν μετρηθεί με βάση τον φυσικό σκοπό της ζωής, είναι μεγάλος πλούτος, ενώ τα αμέτρητα πλούτη σημαίνουν μεγάλη φτώχεια.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Επίσης έλεγε πως φτώχεια δεν είναι να έχεις λίγα αλλά να  λαχταράς  περισσότερα .

Ο Επίκουρος συμβούλευε τους μαθητές του, να απέχουν από τη δημόσια ζωή να μενουν στην αφάνεια και κατ’ επέκταση την πολιτική  Λάθε βιώσας, γιατί η συμμετοχή στα κοινά, θα προκαλέσει συμβιβασμούς και αντιπαλότητα, με αποτέλεσμα να τους πληγώσει και κατά συνέπεια να χάσουν την ηρεμία τους και την αταραξία τους.

Βέβαια ο ¨δάσκαλος¨ είπε ότι αν κάποιος καίγεται από την επιθυμία ν’ ασχοληθεί με τα πολιτικά δρώμενα, τότε να το κάνει, γιατί  ο πόνος της στέρησης  θα είναι μεγαλύτερος από αυτόν της ενασχόλησης.

Το σύνθημα ¨λάθε βιώσας¨, δεν ήταν επαναστατική καταγγελία της κοινωνίας, αλλά συνταγή για την κατάκτηση της γαλήνης.

Μείνε στην αφάνεια λοιπόν.

Η αφάνεια, σου εξασφαλίζει την ανωνυμία και την δυνατότητα να είσαι αυτάρκης, δηλαδή ελεύθερος, ενώ η διασημότητα δημιουργεί αντιπαλότητα και μεγάλη έχθρα, με αποτέλεσμα να μην μπορεί κανείς να βρει την αταραξία, που είναι η προϋπόθεση για το ζην ηδεως.

Πρέπει να μείνει ο σοφός, όσο γίνεται πιο μακριά από τα δημόσια πράγματα, τα οποία δεν είναι μόνο η πολιτική, αλλά όλες οι μορφές της κοινωνικής μας ζωής. 

Επομένως αξίζει να μείνεις στην αφάνεια, για να διαφυλάξεις την ψυχική σου γαλήνη και να καλλιεργήσεις το πνεύμα σου.

Όσον αφορά τον πολιτικό βίο,το σίγουρο είναι ότι όποιος ασχολήθηκε με την πολιτική πληγώθηκε. 

Ο Επίκουρος δίδαξε ότι η ηδονή ή αλλιώς,κάθε ευχαρίστηση,κι ο πόνος κάθε πόνος, είναι το μέτρο¨για το τι πρέπει να προτιμούμε και τι να αποφεύγουμε. 

Ακόμα κι ο πόνος, εάν ορισμένες φορές μας βοηθάει στην κατάκτηση της ψυχικής μας ηρεμίας, αποκτά θετική σημασία. 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ας δούμε τώρα μιαν άλλη, επαναστατική θεωρία σχετικά με τους δύο θεμελιώδεις δυναστες της ζωής μας 

την ηδονή καί την οδύνη 

αλλά και τήν υπέρβαση τής δυαδικής σχέσης,που ευαγγελίζεται  η Ορθόδοξη  παράδοση τής Εκκλησίας, και που αφορά τήν απελευθέρωσή μας, απ τους   σιαμαίους αυτούς δυναστες.

Ο άγιος Μάξιμος, ο Ομολογητής,  τονίζει πως η κάθαρση τής καρδιάς είναι η υπέρβαση τής ηδονής αλλα καί τής οδύνης. 

Αναφέρει δε σχετικά πως εκείνος πού ελευθερώθηκε από τήν ηδονή καί τήν οδύνη, κατόρθωσε τήν πρακτική αρετή. 

Εκείνος πού εξαφάνισε από τήν ψυχή του τήν λήθη καί τήν άγνοια του Θεού, πέρασε ευπρεπώς στή φυσική θεωρία, καί τέλος, εκείνος πού  ελευθέρωσε τόν νού του από τούς πολλούς τύπους, δηλαδή τίς εικόνες και τίς φαντασίες, απέκτησε  τήν θεολογική μυσταγωγί

Αυτό σημαίνει ότι μέσα στήν Εκκλησία, έχουμε τήν δυνατότητα μέ τήν θεολογία, τά μυστήρια καί τήν άσκηση, νά διασπάσουμε τήν σχέση μεταξύ τής ηδονής καί τής οδύνης, νά θεραπεύσουμε τήν ηδονή καί νά υπομένουμε τίς δοκιμασίες, τόν πόνο, τίς αρρώστιες καί τόν φόβο τού θανάτου, καί ακολούθως, νά φθάσουμε σέ υψηλές πνευματικές καταστάσεις πού αποδεσμέυουν τόν άνθρωπο από όλες τίς υποχρεώσεις καί τόν καθιστούν

όντως¨ελεύθερο ¨.

 

 

 

 

 

 

 

 

Και συνεχίζει, ο άγιος Μάξιμος αναφερόμενος στο Πάτερ ημών εκεί που λέει καί μή εισενέγκης ημάς εις πειρασμόν

Υπάρχουν δύο πειρασμοί,

ο ηδονικός καί ο οδυνηρός.

Ο πρώτος, γίνεται μέ τήν προαίρεσή μας, τήν ελευθερία μας, είναι εκούσιος, ενώ ο άλλος, συνδέεται μέ τίς αρρώστιες και τόν θάνατο, είναι ακούσιος,  δέν τόν θέλουμε, αλλά έρχεται στήν ζωή μας.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ο ηδονικός γεννά τήν αμαρτία, ενώ ο οδυνηρός  που υπομένουμε μέ καρτερία, θεραπεύει  από τήν αμαρτία.

¨πονώ, άρα υπάρχω¨ 

λέει ο Ντοστογιέφσκι.

 ¨αγαπώ, άρα υπάρχω¨ 

λέει ο αγιος Σιλουανός. 

¨σκέπτομαι, άρα υπάρχω¨ 

αντιπαραθέτει ο Ντε Κάρτ .

Ομως Η ύπαρξη τού ανθρωπου, δέν ταυτίζεται απόλυτα μέ τήν λογική, οπως θέλει να πιστεύει κι ο Επίκουρος, αλλά εκφράζεται από τήν υπέρβαση τού πόνου καί τήν βίωση τής αγάπης. 

Η στάση πού είμαστε  διατεθειμένοι να πάρουμε, απέναντι στά τρία αυτά βασικά αποφθέγματα, δείχνει τό επίπεδο τού πολιτισμού καί τού τρόπου ζωής πού μάς διακατέχει. 

Τωρα που εχετε μια σφαιρικη αποψη σκεφθειτε για  λιγο οσα ειπωθηκαν στο Debate  των πολιτικων ...αρχηγων.

Χαίρετε.