Πηγαινοντας ο Χριστός στα Ιεροσόλυμα καθ' οδόν πείνασε. Εκεί στο δημόσιο, κεντρικό δρόμο ήταν μια συκιά. Ζύγωσε κοντά της, έψαξε για σύκα, αλλά βρήκε μόνο φύλλα. (Μκ. 11: 12). Και την καταράσθηκε.
Να μην ξανακάμεις ποτέ πια καρπό!» (Μτ. 21: 19). Η συκιά ξεράθηκε αμέσως (Μτ.21:19).
Οι μαθητές βλέποντας σοκαρίσθηκαν
Και εκπληκτοι ρώτησαν Πως ξεράθηκε η συκιά σε μια στιγμή;» (Μτ. 21: 20).
Ο Χριστός δεν καταράσθηκε τη συκιά επειδή δεν είχε σύκα , αλλά εστειλε ένα μήνυμα προς τους ιουδαιους, μήπως αφυπνισθούν.
Η συκιά ήταν στο δημόσιο δρόμο και τέτοιες άγιες μέρες περνούσαν από εκεί εκατοντάδες Ιουδαίοι, που έρχονταν στα Ιεροσόλυμα για να γιορτασουν το Πάσχα.
Και περνωντας είδαν τη γνωστή τους συκιά από καταπράσινη, κατάξερη... Προβληματίσθηκαν
Και σίγουρα θα έλεγαν: Μέχρι τώρα ο Χριστός έδινε μόνο ευλογίες, αλλά τώρα βλέπουμε ότι δίνει και κατάρες. Όπως ξέρανε τη συκιά, μπορεί να τιμωρήσει και μας, που σκεπτόμαστε να Τον σταυρώσουμε. Ας προσέχουμε, λοιπόν.
Αλλά δεν πρόσεξαν μία λεπτομέρεια: Ου γαρ ην καιρός σύκων, σημειώνει ο ευαγγελιστής Μάρκος. (Μκ. 11:13). Κι αυτό ο Χριστός το ήξερε Και όμως σε τέτοια ακατάλληλη εποχή γύρευε σύκα από τη συκιά...Ο Χριστός
Με την πραξη Του αυτή ήθελε να μας δειξει ότι δεν πρέπει να συμπεριφερόμαστε σαν τη συκιά, που καρποφορει μια φορά το χρόνο, και τον υπόλοιπο καιρό μένει χωρίς καρπό
Θα πρέπει να διαφέρουμε από τη συκιά..Οι σκέψεις , τα συναισθήματά , οι κινήσεις μας, τα έργα μας, να είναι στραμμένα προς το Χριστό, ώστε πάντοτε να παράγουμε καρπούς, και όχι προς το τέλος της ζωής μας η μια φορά το χρόνο.
Γιατί δεν ξέρουμε την ώρα του θανάτου μας οποτε Κάθε δένδρο που δεν φέρνει καρπό καλό, κόβεται και πετιέται στη φωτιά
Της ξηρανθείσης συκής δια την ακαρπίαν, το επιτίμιον φοβηθέντες αδερφοί, καρπούς αξίους της μετανοίας, προσάξωμεν Χριστώ, τω παρέχοντι ημίν το μέγα έλεος
(Όρθρος Μ. Δευτέρας)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου