Σημερα ο μεσος ανθρωπος δεν εχει χαρα.
Ειναι μουτρωμενος,γεματος προβληματα, που του καταστρεφουν τη ζωη και του δημιουργουν τις καταλληλες συνθηκες για ν απασφαλιστουν τα δικα του ογκογονιδια.
Απ το σημειο αυτο κι επειτα, αρχιζει ο ανηφορος που τερματιζει στον καταδικο μας Γολγοθα.
Κι ομως, εχθρός ειναι ο ίδιος ο εαυτός μας και οι κακές μοιραίες συνήθειές του , που δεν δεχόμαστε να κόψουμε ή να περιορίσουμε κι οταν έρθη η ώρα της κρίσεως καθόμαστε σκεφτικοί μην μπορώντας να πιστέψουμε οτι αυτο έτυχε (και) σε μας. Κι όμως να που έτυχε.
Τον καρκινο μ ο ν ο το ανοσο μπορει να πολεμησει .
Αν ειναι σε καλη κατασταση.
Απλα δεν μαθαινουμε ποτε για τον Αορατο πολεμο που διενεργειται μεσα μας.
Εμεις το μονο που εχουμε να κανουμε ειναι να ειμαστε πραοι χαρουμενοι και να μαθουμε την προσευχη.
Τιποτα αλλο. Τωρα θα μου πειτε τί καθομαι και λεω. Συμφωνω.
Απλα μονολογω.
Χαιρετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου