Η πανδημια, που εφερε ο κορωνοιος, ανεδειξε μεταξυ των αλλων πολλων προβληματων, κι εκεινο των σχεσων της ¨εκκλησιας¨με το ¨ποιμνιο¨.
Πολλοι ηταν εκεινοι, που παρασυρομενοι απ τις διαφορες συνομωσιολογιες, θεωρησαν οτι η ¨συνταξις¨της Ιεραρχιας με τις κυβερνητικες αποφασεις, ηταν αντιθετες με τις βαθυτερες εννοιες της ορθοδοξου πιστης, κι ετσι δεν τηρουσαν τις υγειονομικες διαταξεις στις εκκλησιες, με αποτελεσμα μεγαλο αριθμο θανατων κληρικων και λαϊκων, απο τον κορωνοιο.
Αν ακουγε κανεις τον τροπο που μιλουσαν, καταλαβαινε, πως οι περισσοτεροι, δεν νοιαζονταν για την ζωη τους, προσβλεποντες στην αλλη την αιωνια ζωη.Κι εδω ακριβως ειναι το σφαλμα των περισσοτερων. Μας λεει ενας απ τους μεγαλυτερους ¨θεολογους¨του 20ου αιωνα ο μακαριστος π. Ι.Ρωμανιδης
Οι Πατέρες δεν ενδιαφέρονται για το τι θα συμβή στον άνθρωπο μετά θάνατον αποκλειστικά, αλλά εκείνο κυρίως που τους ενδιαφέρει είναι :
το τι θα γίνη ο άνθρωπος σ’αυτήν τη ζωή.
Μετά θάνατον δεν υπάρχει θεραπεία του νου οπότε πρέπει απ εδω, σ’ αυτήν τη ζωή να αρχίση η θεραπεία,γιατι μετα δεν μπορει να γινει τιποτα
Εν τω Άδη ουκ εστι μετάνοια.
Γι’ αυτό η Ορθόδοξη Θεολογία δεν αφορα κατι μελλοντικο, ουτε εσχατολογικο.
Είναι καθαρά ενδοκοσμική. Εδω και τωρα.
Το ενδιαφέρον της Ορθοδοξίας είναι για τον άνθρωπο σ’ αυτόν τον κόσμο, σ’ αυτήν την ζωή, και όχι μετά θάνατον.
Η ¨κάθαρση και ο φωτισμός¨ δεν χρειάζονται
για να παμε στον Παράδεισο και να αποφύγουμε την Κόλαση. Ειναι η θεραπευτική αγωγή, η οποία πρέπει να αρχίση και να τελειώση σ’ αυτήν τη ζωή.Πρέπει σ’ αυτήν τη ζωή να γίνη η θεραπεία και να περατωθή, απλα γιατι μετά τον θάνατο, δεν γινεται τιποτα πλεον .
Από την Ορθόδοξη θεολογική άποψη, κάθε άνθρωπος στη γη, είναι προωρισμένος να δη την δόξα του Θεού.
Είτε είναι Ορθόδοξος είτε Βουδιστής Ινδουϊστής , αγνωστικιστής είτε άθεος, ο,τιδήποτε και αν είναι, Όλοι οι άνθρωποι στη γη έχουν το ίδιο τέλος.
Ολοι Θα δουν την δόξα του Θεού, κατά το κοινό τέλος της ανθρωπότητος κατά την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού.
Όλοι βέβαια θα δουν τη δόξα του Θεού, αλλά με μία διαφορά:
Οι μεν σεσωσμένοι θα δουν την δόξα του Θεού ως Φως γλυκύτατον και ανέσπερον,
Οι δε κολασμένοι, θα δουν την ίδια δόξα του Θεού ως πυρ καταναλίσκον, σαν φωτιά που θα τους καίει.
Αυτό, το ότι όλοι θα δούμε την δόξα του Θεού, είναι ένα αληθινό και αναμενόμενο γεγονός.
Το να δη κανείς τον Θεό, δηλαδή την δόξα Του το Φως Του, αυτό είναι κάτι που θα γίνη
είτε το θέλουμε είτε όχι.
Η βίωσις όμως αυτού του Φωτός θα είναι διαφορετική στους μεν από τους δε.
Οπότε το έργο της Εκκλησίας και του κληρου
δεν είναι να μας βοηθήσουν να δούμε αυτήν την δόξα, διότι αυτό θα γίνη οπωσδήποτε.
Το έ ρ γ ο της Εκκλησίας εστιάζεται
στο π ω ς θα δη ο κάθε άνθρωπος τον Θεό.
Ό χ ι στο α ν θα δει τον Θεό.
Το έργο της Εκκλησίας είναι να κηρύττει στους ανθρώπους ότι υπάρχει Θεός αληθινός, ότι ο Θεός αποκαλύπτεται είτε ως Φως είτε ως πυρ καταναλίσκον, ότι όλοι οι άνθρωποι κατά την Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, θα δούμε τον Θεό , και να προετοιμάζει τα μέλη της,
ώστε να δουν τον Θεόν όχι σαν φωτιά
αλλά σ α ν Φ ω ς.
Αυτή η προετοιμασία των μελών της Εκκλησίας, καθώς και όλων των ανθρώπων, που θέλουν να δουν τον Θεόν ως Φως,είναι στην ουσία της
Ειναι μία θεραπευτική αγωγή, η οποία πρέπει να αρχίση και να τελειώση σ’ αυτήν τη ζωή.
Πρέπει σ’ αυτήν τη ζωή να γίνη η θεραπεία και να περατωθή, κι αυτο γιατι μετά θάνατον δεν υπαρχει θεραπεια , ουτε μετάνοια.
Αυτή η θεραπευτική αγωγή είναι η ουσία και το κύριο περιεχόμενο της Ορθοδόξου Παραδόσεως ως και η κύρια μέριμνα της Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Συνίσταται δε και αποτελείται από τα ακόλουθα τρία στάδια πνευματικής αναβάσεως:
Την κάθαρση από τα πάθη,
Τον φωτισμό από την Χάρη του Αγίου Πνεύματος, και
Την θέωση, πάλι από την Χάρη τουΑγίουΠνεύματος.
Συμβαίνει δε και τούτο:
Αν δεν φθάση κανείς τουλάχιστον σε κατάστασι
¨μερικού φωτισμού¨, σ’ αυτήν την ζωή, δεν μπορεί να δη τον Θεόν σαν Φως ούτε σ’ αυτήν την ζωή, αλλά ούτε και στην άλλη ζωή
Έτσι είναι φανερό ότι οι Πατέρες της Εκκλησίας ενδιαφέρονται για τον άνθρωπο όπως είναι σήμερα, αυτήν την στιγμή.
Και εκείνος, που χρειάζεται θεραπεία, είναι ο κάθε άνθρωπος, ο οποίος έχει και την ευθύνη ενώπιον του Θεού να αρχίση αυτό το έργο σήμερα, σ’ αυτήν την ζωή, διότι σ’ αυτήν την ζωή μπορεί. Όχι μετά θάνατον.
Και αυτός ο ίδιος ο άνθρωπος είναι εκείνος, που θα αποφασίση για το αν θα ακολουθήση αυτόν τον δρόμο της θεραπείας ή όχι.
