ΠΕΡΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

 

Πολλα τα ερωτηματα :

Η θρησκεία ταυτίζεται με την διδασκαλία περί της αθανασίας της ψυχής, περί υπάρξεως Θεού, περι της μελλουσης ζωής,με την επικράτησι της πλήρους δικαιοσύνης;

Δηλαδή έχουμε θρησκεία, επειδή πρέπει να υπάρχη ένας δίκαιος Θεός, ο οποίος θα κάνη και την τελική κρίση όλων των ανθρώπων, ώστε να τιμωρηθούν οι άδικοι στην Κόλαση και να βραβευθούν οι δίκαιοι ,τα καλά παιδιά, στον Παράδεισο;

Αν η απάντησις είναι θετικη , τότε πρέπει να υπάρχη θρησκεία, αφ’ ενός για να επικρατήση τελικά η δικαιοσύνη και αφ’ ετέρου για να μη

μείνη ανεκπλήρωτος ο πόθος του ανθρώπου για ευδαιμονία.

Είναι δυνατόν το καλό παιδί να μη ζη μετά θάνατον ευδαίμονα ζωή; Δεν είναι δυνατόν

Κι ας ήταν αδικημένο σ’ αυτήν την ζωή.

Όλοι δηλαδή αυτοί οι αδικημένοι , τα καλά παιδιά είναι δυνατόν να μην δικαιωθούν στην μέλλουσα ζωή; Δεν είναι δυνατόν

Και δεν θα πρέπη εκεί να ζήσουν μία ζωή ευχάριστη, μία ζωή ευδαιμονίας ; Βεβαίως

Μα, για να γίνη αυτό, θα πρέπη να υπάρχη ζωή μετά θάνατον, καθώς και ένας καλός και δίκαιος Θεός, ο οποίος θα πρέπη να κάνη μία καλή και δίκαιη μοιρασιά!

Σύμφωνα με την αντίληψι του Μεσαίωνα, της Δυτικής θεολογίας.

Όμως,να που έρχεται η μοντέρνα ψυχολογία και τα τινάζει όλα αυτά στον αέρα. Μας λέγει ότι αυτές οι αντιλήψεις είναι ψυχολογικές, διότι ο άνθρωπος έχει μέσα του το αίσθημα της δικαιοσύνης, το οποίο είναι εκείνο που απαιτεί να τιμωρηθούν τα κακά παιδιά και να βραβευθούν τα καλά παιδιά!

Και, εφ’ όσον η βράβευσις αποτυγχάνη να πραγματοποιηθή σ’ αυτήν εδώ την ζωή, προβάλλει η ανθρώπινη φαντασία την ιδέα ότι αυτά πρέπει να εκπληρωθούν σε μια άλλη ζωή, και γι’ αυτό ο αδύνατος άνθρωπος, καθώς και εκείνος που αγαπάει την δικαιοσύνη και έχει βαθειά αισθήματα για την δικαιοσύνη, γίνεται θρησκευόμενος ,πιστεύει στα δόγματα της θρησκείας που ακολουθεί. Γι’ αυτούς τους λόγους , επειδή το δόγμα, στο οποίο πιστεύει, του εξυπηρετεί την ψυχολογική του ανάγκη για απόδοσι δικαιοσύνης,οι λόγοι αυτοί δεν έχουν φιλοσοφικά, μεταφυσικά θεμέλια, αλλά μόνο ψυχολογικά .

Συμφωνα με το παραπάνω σκεπτικό , εάν ποτέ επικρατήσουν η δικαιοσύνη και η ευδαιμονία για τους καλούς ανθρώπους, θα πρέπει να επικρατήσουν σ’ αυτήν την ζωή. Διότι άλλη ζωή οι άνθρωποι αυτοί δεν ξέρουν αν θα έχουν, εφ’ όσον τα επιχειρήματα, που αναφέραμε για την ύπαρξη άλλης ζωής, είναι καθαρά ψυχολογικά και οχι επιστημονικά

που να θεμελιώνωνται στην εμπειρία και στην επιστημονική μεθοδολογία.

Έτσι οι άνθρωποι αυτοί πιστεύουν σε μία ζωή μετά θάνατον απλώς, επειδή θέλουν να πιστεύουν. Και γι’ αυτό η ουσία της θρησκείας τους ειναι ότι υπάρχει μια άλλη ζωή, όπου τιμωρείται η αδικία και βραβεύεται η δικαιοσύνη.

Γι’ αυτούς τους λόγους, βλέπει κανείς σήμερα σοβαροί άνθρωποι στην Ευρώπη και στην Αμερική να μην παραδέχονται αυτά σαν θεμέλια της θρησκείας, και πάρα πολλοί επιστήμονες να έχουν απορρίψει την θρησκεία και να έχουν

οδηγηθή στον αγνωστικισμό, ενώ αντίστοιχοί τους της Ανατολικής Ευρώπης, στην αθεΐα.

Τα τελευταία χρόνια βρίσκει κανείς αριστερους κομμουνιστές, να εχουν εγκαταλειψει την σκληρή αθεΐα του παρελθόντος ,και έχουν γίνει αγνωστικιστές. και να μοιάζουν με τους αγνωστικιστές της Ευρώπης και της Αμερικής. Από την άλλη μεριά υπάρχουν οι θρησκευόμενοι

σε πρωην κομμουνιστικά κράτη και στην Αμερική, οι οποίοι συνεχίζουν να πιστεύουν στην μετά θάνατον ζωή, διότι, θέλουν να πιστεύουν, χωρίς να έχουν επιστημονικά επιχειρήματα για την στήριξη αυτών των πεποιθήσεων.

Αυτή είναι η γενική κατάστασις.

Τώρα ποια ειναι η θέσις της Ορθοδοξίας για όλα αυτά

μηπως και αυτή ενδιαφέρεται για την

μετά θάνατον κατάληξη του ανθρώπου,

ή μηπως ενδιαφέρεται γι’ αυτήν εδώ την ζωή

Οι Πατέρες της Εκκλησιας, δινουν την απαντηση με μία φράση:

«Εν τω Άδη ουκ εστι μετάνοια».

Οι Νεοέλληνες θεολόγοι όμως ακολουθώντας τον δάσκαλο τους, τον Αδαμάντιο Κοραή, έχουν μία ¨μεταφυσική αντίληψη¨ περί του θέματος αυτού. Έχουν αντιγράψει την μεθοδολογία των Λατίνων και των Προτεσταντών και έχουν αποκλίνει τελείως από την Πατερική παράδοσι της Ορθοδοξίας.

"ΠΑΤΕΡΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ"

ΠΕΡΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑΣ

π. Ιωάννης Ρωμανίδης