Όταν πια έπαψε να διώκεται ο Χριστιανισμός,άρχισαν να εισρέουν σ αυτόν πλήθη κόσμου, καλου, και κακού.
Ευσεβων, ασεβών, οπορτουνιστών.
Αγαθων πονηρών ιδιως πονηρων, που μυρίστηκαν ευκαιριακό κερδος.
Δεν επεκράτησε ο αληθινός Χριστιανισμός εννοείται, όλοι γίνανε Χριστιανοί Με αποτέλεσμα, λέει κάπου ο αγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος για κάποιους ¨επισκόπους¨ της εποχής του, Χθες, εν θεάτροις μέσος, σήμερον αυτός ξένον θέαμα, χθες, λέει, σύχναζες στα θέατρα, σήμερα είσαι ο ίδιος παράδοξο θέαμα θέατρο είσαι εσύ ο ίδιος που έγινες επίσκοπος, δηλαδή.
Αφού γλέντησε τη ζωή του , μέσα στα θέατρα μετά έγινε ο ίδιος θέατρο. Ένας επίσκοπος που δεν πιστεύει κάνει μια θεατρική παράσταση και ποσες δεν βλέπουμε στις μερες μας.
Τα πρωτα χρονια, μετα τον Μεγα Κωνσταντινο Τοτε που τρωκτικά μπηκαν στο σωμα της Εκκλησιας κι αρχισε κι αυτή να γινεται κοσμικη εξουσια. Από Τότε Αρχίζει Μια Φυγή Ανθρώπων που θέλανε αληθινότερο Χριστιανισμό ,στο μοναχισμό .
Τότε γεννιέται ο μοναχισμός, που σημαίνει μια φυγή από έναν εκκοσμικευμένο Χριστιανισμό.
Δεν νιώθαν πια ότι μέσα στις εκκλησίες ήταν, ο αληθινός Χριστιανισμός και φεύγαν και εκαμαν δικές τους ¨κοινότητες¨, έξω από τις πόλεις τις χριστιανικές.
Και στο τέλος όσο περνάν οι αιώνες ο Χριστιανισμος γίνεται ατομιστικός γιατί χανεται αυτή η έννοια του ¨Σώματος¨ του Χριστού.
Δεν νιώθαν ενωμένοι.
Γι’ αυτό βλέπουμε και να αρχίζουν οι εκκλησίες να γίνονται μικρές.
Οι πρώτες εκκλησίες ήτανε μεγάλες και με πολύ φως,να βλέπει ο ένας τον άλλον, γιατί νιώθανε όλοι ότι ήτανε μέλη του ενός Σώματος.
Όταν έπεσε αυτή η συνείδηση ότι είναι ενωμένοι σε ένα Σώμα Χριστού και ο καθένας σκεφτόταν τον εαυτό του ξεχωριστα προτιμούσαν να κάμνουν μικρά εκκλησάκια σκοτεινά να πηγαίνουν εκεί να κρύβονται σε μια γωνία, και να μην βλέπει ο ένας τον άλλον, το βλέπουμε στις μέρες μας, που ομάδες¨εκλεκτων¨ χριστιανων μαζεύονται σε ξωκκλησια και κανουν την ιδιωτική τους λατρεία
Οι Εκκλησίες των επομένων αιώνων είναι μικρές και σκοτεινές, μικρά παραθυράκια, αλλάζει η νοοτροπία.
Ενώ πρώτα λέγανε εμείς μετά γίνεται εγώ. Αλλά αυτό βλέπετε είναι τελείως αντίθετο προς το αληθινό πνεύμα του Χριστιανισμού.
Όσο είναι δυνατόν μέσα στα όρια μιας ενορίας ας πούμε, να ξαναζήσουν οι ενορίτες, όσοι, τέλος πάντων, όσοι γιατί πολλοί είπαμε έρχονται στην εκκλησία για να ανάψουν το κερί και να ζητήσουν κάποιο ρουσφέτι από τους αγίους ή από την Παναγία.
Όχι ¨νέες συνταγές¨ο Χριστιανισμός δεν είναι μαγειρική
Αυτά που εκφραζουν τον αληθινό Χριστιανισμό, την αληθινή ορθοδοξία, δεν είναι λόγια Είναι πράγματα βγαλμένα από τους αγίους βγαλμένα από την Αγία Γραφή, αλλά που τα ξεχνάμε.
Μηπως θαπρεπε να τα ξαναθυμηθουμε.
Χαιρετε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου