ΚΙ ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Οι επικούρειοι εμειναν στην ιστορια γιατι πιστευαν στο λάθε βιώσας σα να λεμε ζήσε στην αφάνεια που σημαίνει  

Κάνε ότι είναι να κάνεις χωρίς να επιδιώκεις την δόξα αναγνώριση και το χρήμα.

Κάνε ότι είναι να κάνεις με σκοπό το δημόσιο όφελος  χωρίς καθόλου να σε απασχολεί αν θα γίνεις διάσημος αν θα σε γράψει η ιστορία ή αν θα γίνεις πλούσιος.

Κάνε ότι θέλεις να κάνεις προς όφελος του εαυτού σου και του οίκου σου, χωρίς πολλές φανφάρες και επιδείξεις ικανοτήτων, χωρίς να αποζητάς την αναγνώριση και τις τιμές.

 

 

 

 

 

 

Εδω και δυο μηνες στην αξιωματικη αντιπολιτευση συμβαινουν πολλα και καινοφανη.. Εως εδω τιποτα το παραξενο . Το τί ακουσθηκε λιγο μας αφορα. Ελατε να  προσπαθησουμε να αναλυσουμε τα υφερποντα στοιχεια του τί σημαινει να εισαι πολιτικος ανδρας, λεμε τωρα

 

 

 

 

 

 

 

 

Με την κατάσταση ως έχει σήμερα, όλοι λειτουργούν με το σκεπτικό να γίνουν διάσημοι αυτοί κι όχι τα έργα τους. 

Μιλουσαν για καταστροφες και ζωες ανθρωπινες σαν να ηταν ασκηση επι χαρτου.Κι ομως

Έργο και άνθρωπος ταυτιζονται και από ένα σημείο και μετά, το έργο δεν έχει καμία αξία αλλά ποιος το έκανε.

Αν ομως το ¨λάθε βιώσας¨ του Επικουρου  είχε γίνει αποδεκτό,  δεν θα υπήρχαν πολιτικοι του στυλ που παρακολουθούμε τα τελευταία χρόνια για να μην χανόμαστε, εννοώ, μετά το 1945 δεν θα υπήρχαν πρόεδροι , δεν θα υπήρχαν αξιωματούχοι, χωρίς όμως τούτο να σημαίνει πως δεν θα υπήρχε και κοινωνική πολιτική οικονομική και πολιτιστική ζωή.

Απλώς δεν θα υπήρχαν καθοδηγητές και καποιοι σπιθαμιαίοι σωτήρες.Όλοι αυτοί που σήμερα κυβερνούν και εξουσιάζουν, είναι σαφώς λάτρεις των τιμών και των περισπούδαστων θέσεων που ήδη κατέχουν

Τι μπορούμε να κάνουμε για να το αλλάξουμε αυτό; Να σκεφθουμε λιγο πως Την ευτυχία και τη μακαριότητα δεν τις προκαλούν  ούτε τα πολλά πλούτη,ούτε οι πολλές ασχολίες, ούτε το κυνήγι για την εξουσία, ούτε η πολιτική δύναμη,  αλλά  το να μην είσαι θλιμμένος. 

Η πραότητα των συναισθημάτων και η ψυχική διάθεση, που καθορίζει τα όρια της ύπαρξής μας σύμφωνα με την φύση έλεγε ο Επίκουρος, ο οποίος θεωρούσε πως σκοπός της ζωή μας είναι η Ηδονή, καθώς και η αποφυγή των σωματικών παθών.

Κύριο μέσο για την επίτευξή της η Φρόνηση, η οποία εγγυάται ότι δεν θα μας κατακυριευσει η απόλαυση.

Ο Επίκουρος, όσο κι αν μας φαίνεται παράξενο, θεωρούσε την πνευματική ηδονή, πιο σημαντική από τη σωματική. 

Ο νους, έλεγε, όχι μόνο μοιράζεται τις ηδονικές αισθήσεις του σώματος, τη στιγμή που τις βιώνει, αλλά αντλεί ευχαρίστηση από την ανάμνηση  περασμένων ηδονών και την προσδοκία μελλοντικών.

Μια  πνευματική ηδονή μπορεί να υπερκεράσει τον σωματικό πόνο.Ομως ο νους, προσβαλλεται από μη αναγκαίες  επιθυμίες, κυρίως αυτην για τα πλούτη φιλαργυρία, και για δύναμη ή για εξουσία και δόξα  φιλοδοξία. 

Και οι δύο δεν έχουν όριο.

Είναι αδύνατον να ικανοποιηθούν, άρα συνεπάγονται  πόνο και επομένως πρέπει να εξαλειφθούν. 

 

 

 

 

 

 

 

 

Εξ ου και η δήλωση του Επίκουρου  πως η φτώχεια αν μετρηθεί με βάση τον φυσικό σκοπό της ζωής είναι μεγάλος πλούτος, ενώ τα αμέτρητα πλούτη σημαίνουν μεγάλη φτώχεια.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Επίσης έλεγε πως φτώχεια δεν είναι να έχεις λίγα αλλά να  λαχταράς  περισσότερα .

Ο Επίκουρος συμβούλευε τους μαθητές του, να απέχουν από τη δημόσια ζωή να μενουν στην αφάνεια και κατ’ επέκταση την πολιτική  

Λάθε βιώσας, γιατί η συμμετοχή στα κοινά, θα προκαλέσει συμβιβασμούς και αντιπαλότητα, με αποτέλεσμα να τους πληγώσει και κατά συνέπεια να χάσουν την ηρεμία τους και την αταραξία τους.

Βέβαια ο δάσκαλος είπε ότι αν κάποιος καίγεται από την επιθυμία ν’ ασχοληθεί με τα πολιτικά δρώμενα τότε να το κάνει γιατί  ο πόνος της στέρησης  θα είναι μεγαλύτερος από αυτόν της ενασχόλησης.

Το σύνθημα ¨λάθε βιώσας¨, δεν ήταν επαναστατική καταγγελία της κοινωνίας, αλλά συνταγή για την κατάκτηση της γαλήνης. 

Μείνε στην αφάνεια λοιπόν. Η αφάνεια σου εξασφαλίζει την ανωνυμία και την δυνατότητα να είσαι αυτάρκης, δηλαδή ελεύθερος, ενώ η διασημότητα δημιουργεί αντιπαλότητα και μεγάλη έχθρα, με αποτέλεσμα να μην μπορεί κανείς να βρει την αταραξία, που είναι η προϋπόθεση για το ζην ηδεως.

Επομένως αξίζει να μείνεις στην αφάνεια, για να διαφυλάξεις την ψυχική σου γαλήνη και να καλλιεργήσεις το πνεύμα σου.

Όσον αφορά τον πολιτικό βίο,το σίγουρο είναι ότι όποιος ασχολήθηκε με την πολιτική πληγώθηκε. 

Ο Επίκουρος δίδαξε ότι η ηδονή ή αλλιώς, κάθε ευχαρίστηση κι ο πόνος κάθε πόνος, είναι το ¨μέτρο¨ για το τι πρέπει να προτιμούμε και τι να αποφεύγουμε.

Ακόμα κι ο πόνος, εάν  μας βοηθάει στην κατάκτηση της ψυχικής μας ηρεμίας, αποκτά θετική σημασία.