Ο ΣΠΟΡΕΑΣ

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ο,τ ι  έλεγε  ο Χριστός,ειχε σχεση με το Μυστηριο τη Βασιλείας. Δεν ησχολείτο με προβλήματα της καθημερινότητας.

Δεν τον ενδιέφερε  ο Καίσαρας, ή οι πολιτικοί της εποχής Του.

 

 

 

 

 

 

Στην Παραβολή του Σπορέα,για την την Βασιλεία μίλησε παραβολικά 

Ο Χριστός στη Διδασκαλία Του μιλούσε αποκλειστικά και μόνο για Το μυστήριο της βασιλείας του Θεού,όπως αυτό συνδέεται με την καρδιά του ανθρώπου.

Ουκ έρχεται η βασιλεία του Θεού μετά παρατηρήσεως...ιδού γαρ η βασιλεία εντός υμών εστι 

 

Εδώ συμβαίνει όπως με τα ματια μας Βλέπουμε, αντιλαμβανόμασθε  μεσω ενός πολύπλοκου, αντιφατικού, απίστευτα δύσκολου οπτικου συστήματος. 

Συνειδητοποιούμε ένα ελάχιστο ποσοστό του ορατού φάσματος, και δυστυχώς ισχυριζόμαστε, ότι πέρα τουτου δεν υπάρχει τίποτα άλλο,

μια και δεν το βλέπουμε.

 

 

 

 

 

 

Θεωρούμε ότι η Bασιλεία του Θεού είναι κάτι ανύπαρκτο,ένας μύθος των θεολογούντων, που το περιεχόμενό της κανένας  δεν έχει διάθεση να εξετάσει και να λάβει υπόψη του.

Ο Θεός – Λόγος αυτο-αποκαλύπτεται στην καρδιά του ανθρώπου.

Στην ερώτηση, γιατί εν παραβολαίς  λαλείς αυτοίς;ο Ιησούς απαντά: 

Σε Σας Έχει Δοθεί Να Γνωρίσετε  Τα Μυστήρια Της Βασιλείας Των Ουρανών.. 

Η γνώση της έχει δοθεί στους μαθητές,αλλά όχι σ’ εκείνους που βλέποντες ου βλέπουσι και ακούοντες ουκ ακούουσιν, ουδέ συνιούσι. 

Βαριακούν και κλείνουν τα μάτια τους,για να μη δουν με τα μάτια και ακούσουν και συναισθανθούν με την καρδιά,και επιστρέψουν σε μένα και τους θεραπεύσω . 

Από τί να μας θεραπεύσει ; 

Ο Ιησούς έχει επίγνωση της απόρριψης του Ευαγγελικού μηνύματος από τους ανθρώπους. 

Οι ακροατές του, δεν μπορούν να αφομοιώσουν  την αλήθεια της βασιλείας που ευαγγελίζεται ο Χριστός.

Πίσω στην παραβολη του σπορεα.

Ο σπόρος που πέφτει στο δρόμο,αναφέρεται στους ανθρώπους που  δεν δέχονται τον λόγο της βασιλείας. 

Κι έρχεται ο πονηρός κι αρπάζει ό,τι σπάρθηκε,  αφανίζοντας τον λόγο της βασιλείας από την καρδιά τους.

Στο άκουσμα της λέξης πονηρός οι περισσότεροι αντιπαρέρχονται μετά βδελυγμίας τα λεγόμενα.

Ετσι δεν είναι σε θέση να εξηγήσουν  τα σκάνδαλα,που φυτρώνουν εκεί που κανείς δεν τα περιμένει.

Μέρος της σποράς πέφτει σε πετρώδες έδαφος που το χώμα δεν είναι πολύ, και παρόλο που φυτρώνει, μόλις ανατέλλει ο ήλιος το καίει και μην έχοντας ρίζες το ξεραίνει. 

Στην κατηγορία του πετρώδους εδάφους  βρίσκεται ο άνθρωπος που Η καρδιά του δεν είναι οργωμένη από την υπομονή του πόνου.

 

 

 

 

Κλονίζεται με τις δοκιμασίες και τους διωγμούς και λησμονεί εκείνο που αρχικά με χαρά δέχτηκε .

Ο σπόρος μένει στην επιφάνεια και χάνεται 

Ένα άλλο μέρος του σπόρου πέφτει στα αγκάθια και πνίγεται. 

Είναι εκείνοι που ακούνε τον λόγο, αλλά οι  μέριμνες  του κόσμου και η απάτη του πλούτου ,δεν αφήνουν το σπόρο του Λόγου να βλαστήσει.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ο νους τους, απορροφημένος απ την απόκτηση των επίγειων αγαθών,με την λαχτάρα που γεννά η αφθονία των υλικών πραγμάτων,νομίζοντας πως έτσι,κυριαρχούν στη ζωή, δεν αφήνουν χώρο  στην καρδιά τους, ώστε να τους θρέψει ο Λόγος.

Σε άλλους ο σπόρος θα πέσει σε γη καλή και καρποφόρα και ο καρπός θα είναι πολλαπλάσιος Είναι εκείνοι που ακούν το λόγο και τον δέχονται  σαν πολύτιμο μαργαριτάρι,που για να το αποκτήσει κανείς αξίζει να τα θυσιάσει όλα.

 

 

 

 

 

 

 

 

Οι Παραβολές, που αναφέρονται στα ιερά ευαγγέλια, είναι 74 μαζί με τις μεταφορές που χρησιμοποιούσε ο Χριστός.

Μιλώντας Με Παραβολές, αποκρύπτει και τη μεσσιανική του ιδιότητα. Ουδέποτε εμφανίζεται ως Μεσσίας ενώπιον του πλήθους.

Ο πνευματικός αγώνας, στον οποίο καλεί ο Ιησούς είναι προσωπικός, και απευθύνεται ξεχωριστά στον κάθε άνθρωπο.

Ο σπόρος του λόγου ρίχνεται επί πάντων. Σε όλων τα ώτα φτάνει ο Λόγος του Θεού.

Να τα πουμε  άλλη  μια φορά

Εξηγώντας την παραβολή ο Ιησούς λέγει: 

Ο σπόρος που πέφτει στο δρόμο αναφέρεται στους ανθρώπους που δεν δέχονται τον λόγο της βασιλείας. Και έρχεται ο πονηρός και αρπάζει ό,τι σπάρθηκε, σπέρνοντας σκάνδαλα  και αφανίζοντας τον λόγο της βασιλείας από την καρδιά τους.

Μέρος της σποράς πέφτει σε πετρώδες έδαφος  που το χώμα δεν είναι πολύ και παρόλο που φυτρώνει, μόλις ανατέλλει ο ήλιος το καίει και μην έχοντας ρίζες το ξεραίνει.

Στην κατηγορία του πετρώδους εδάφους βρίσκεται ο άνθρωπος που Η καρδιά του Κλονίζεται με τις δοκιμασίες και τους διωγμούς εξαιτίας του Λόγου, και λησμονεί εκείνο που αρχικά με χαρά δέχτηκε.

Ο σπόρος μένει στην επιφάνεια και χάνεται, μη βρίσκοντας βάθος εδάφους να βλαστήσει.

Ένα άλλο μέρος του σπόρου πέφτει στα αγκάθια και πνίγεται.

Είναι εκείνοι που ακούνε τον λόγο, αλλά οι μέριμνες του κόσμου και η απάτη του πλούτου δεν αφήνουν το σπόρο του λόγου να βλαστήσει.

Ο νους τους, απορροφημένος με την απόκτηση των επίγειων αγαθών,με την λαχτάρα που γεννά η αφθονία των υλικών πραγμάτων, νομίζοντας πως έτσι κυριαρχούν στη ζωή, δεν αφήνουν χώρο στην καρδιά τους ώστε να τους θρέψει ο λόγος.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Σε άλλους ο σπόρος θα πέσει σε γη καλή και καρποφόρα και ο καρπός θα είναι πολλαπλάσιος Η στροφή προς τον Θεό έχει να κάνει με την καλλιέργεια της καρδιάς και των λογισμών της.

Θα μου πείτε λόγια.

Ισως, όμως η δυστυχία της καθημερινοτητας,με τον πόνο που συνεπάγεται είναι δυσανάλογα αντίστροφη με την προσπάθεια να αλλάξουμε τακτική.

Όταν είμαστε βαριά άρρωστοι,ο γιατρός μας δίνει μιαν αγωγή .

Δεν καθόμαστε να εξετάσουμε τι ακριβώς είναι αυτή η αγωγή, ούτε μελετούμε μετ εμβριθείας τις οδηγίες που ακολουθουν τα φάρμακα

Οι αντενδείξεις, κι οι παρενεργειες,γράφονται συνηθως από νομικούς, καλα διαβασμένους,  που περίτεχνα και με πολλή προσοχή, καλύπτουν τα νωτα των φαρμακευτικών  εταιριών.

Ετσι απλά παίρνουμε τα φάρμακα μας με πίστη στο γιατρό ότι δεν θελει το κακό  αλλά τη θεραπεία μας

Ακριβώς με τον ιδιο τρόπο  θεραπεύει η Εκκλησια μας.

Εννοείται ποτέ αναγκαστικά και φορτικά  Αλλωστε ο Χριστός πάντα έλεγε

Όστις θέλει οπίσω μου ελθείν, απαρνησάσθω εαυτόν, αράτω τον σταυρόν αυτού και ακολουθείτω μοι.

 

 

 

Χαιρετε.