Ειναι μια απ αυτες τις ιστοριες, που οταν τις διαβασουμε, ειτε δακρυζουμε, ειτε κλαιμε, ειτε απλα υπομειδιουμε. Οτι και να συμβαινει αξιζει να τη διαβασετε.
Μια φορα κι εναν καιρο, λεμε τωρα, ηταν ενας πιστος φανταρος, σε μια Μοναδα στα συνορα. Σεμνος μετρημενος, παντα προθυμος για καθε βαρια και υποτιμητικη εργασια, δεν ελεγε ποτε οχι. Εκανε το σταυρο του στο φαγητο πριν κι οταν τελειωνε. Οι αλλοι τον ειρωνευονταν. Το γεγονος υπεπεσε στην αντιληψη του επαρμενου Διοικητη του , μια κι ο φανταρος εμοιαζε σαν μυγα μεσ το γαλα, σε σχεση με τους υπολοιπους.
Μια μέρα ο Διοικητης του, θελησε να τον εξευτελίσει μπροστά στους συναδελφους του.Τον καλεσε και τον διεταξε να παρει ενα τζιπ, που ηταν παρκαρισμενο στο υποστεγο, και να το φερει στην εισοδο του Διοικητηριου. Ο φανταρος του απάντησε με ειλικρινεια οτι δεν ξερει να οδηγει.Ο Διοικητης με ειρωνικο υφος τον προκαλεσε να ζητησει βοηθεια ¨απ τον Θεο ¨του Ζητησε βοήθεια από τον Θεό σου.. και Δείξε μας ότι υπάρχει
Ο νεαρός φανταρος, πήρε το κλειδί, και πηγε προς το όχημα προσευχομενος. Μπηκε στο τζιπ εβαλε μπος τη μηχανη και στη συνέχεια το οδηγησε και το πάρκαρε όπως ήθελε ο Διοικητης του..
Όταν ο νεαρός στρατιώτης βγήκε από το τζιπ είδε τους πάντες να κλαίνε. Όλοι του είπαν: ¨Θέλουμε να γνωρισουμε τον Θεό σου. Ο νεαρός στρατιώτης έκπληκτος ρώτησε-τι συμβαίνει;
Ο Διοικητης συγκινημενος κατεβηκε κι ανοιγοντας το καπω έδειξε στον νεαρό ότι το αυτοκίνητο δεν ειχε μηχανή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου