ΣΑΜΟΥΗΛ ¨Ο ΒΛΕΠΩΝ¨

 

 

 

 

Στις 20 Αυγούστου η Εκκλησία γιορτάζει τη μνήμη  του Προφήτου Σαμουήλ.

Ας θυμηθούμε την ιστορία της υπογραφής του όπως το χαρακτηρίζουν σύγχρονοι πατέρες  ¨πρώτου μνημονίου¨ που υπέγραψε ο λαός του Θεού..¨Δανειζομενοι¨την αγαπητικη σκεψη, και τη Θεολογικη γνωση, του Μητροπολιτου  Ναυπακτου.¨

Ο κεντρικός άξονας και η ουσία του γεγονότος  παραμένει διαχρονικά ο ίδιος. 

Ο ¨λαός του Θεού¨ πάντα έρχεται αντιμέτωπος και αναμετράται με τις κοσμικές δυνάμεις και δομές. Όσο ο λαός είναι κοντά στον Θεό και τον εμπιστεύεται, πορεύεται και ζει εν ειρήνη και προοδεύει και πνευματικά αλλά και υλικά. Όσο απομακρύνεται από το Θεό,ενσπείρεται μέσα του ο φόβος. Διστάζει και φοβάται.Αναζητά άλλες εξασφαλίσεις, κοσμικές.  Παλινδρομεί και εκκοσμικεύεται. Ζητά και αυτός να ζήσει όπως ζουν οι άλλοι λαοί, οι άλλοι άνθρωποι, αυτοί που δεν πιστεύουν στο Θεό Φοβάται την αναμέτρηση με τον κόσμο και υποτάσσεται,οδηγούμενος σε ένα μικρό ή μεγάλο κύκλο δουλείας, υποταγής και βασάνων, που συνήθως τον οδηγούν μετά από μια μακρά διαδρομή, στη μετάνοια και στην εναπόθεση της ελπίδας του και πάλι στο Θεό, στο μόνο δηλαδή πραγματικό υπερασπιστή και σωτήρα του. Και αυτήν τη δουλεία και την υποταγή δεν τη βλέπουμε στο συλλογικό μόνο επίπεδο, αλλά κατεξοχήν και καθημερινώς στο προσωπικό μας επίπεδο.

 

 

 

Ο άνθρωπος του Θεού αναμετράται καθημερινά με τους ανθρώπους και τις δομές του κόσμου, κι όταν χάνει την εμπιστοσύνη του στο Θεό, κλονίζεται, φοβάται και τελικώς υποτάσσεται στα πάσης φύσεως κοσμικά πλαίσια, υπογράφοντας το ένα μετά το άλλο τα μνημόνια της ¨δικής του δουλείας¨. Ούτε είναι γραφτό να γίνονται έτσι όλα αυτά, ούτε είναι η αναπόφευκτη μοίρα μας να είμαστε ¨δούλοι του κάθε αλλοφύλλου¨, ούτε κι ο Θεός μάς θέλει να υπογράφουμε μνημόνια  υποτασσόμενοι στην κάθε αλλότρια δύναμη. Και όμως καθημερινά τα βάρη των αλυσίδων της δουλείας μας γίνονται πιο δυσβάσταχτα.

Ας επανέλθομε όμως στην ιστορία του ¨πρώτου κοσμολογικά, μνημονίου¨. 

 

 

 

Μετά την έξοδό του από την Αίγυπτο και τις παλινωδίες του στο Σινά ,ο λαός του Θεού, ο Ισραήλ θα ζήσει και θα πορευτεί για εκατοντάδες χρόνια χωρίς καμιάν απολύτως πολιτική εξουσία. Στις κρίσιμες στιγμές του λαού, όταν δηλαδή ο λαός ξεχνάει το Θεό και παλινδρομεί στα είδωλα,  ή όταν ο λαός υποτάσσεται σε εχθρικές δυνάμεις εμφανίζονται από το Θεό άνθρωποι δίκαιοι,με παρρησία στο Θεό που καθοδηγούν και σώζουν το λαό, αλλά και διευθετούν τις καθημερινές διαφορές μεταξύ των ανθρώπων.

 

 

 

Αυτοί χαρακτηρίστηκαν ως  Κριτές, από τους μεγαλύτερους των οποίων είναι και ο Σαμουήλ. Όταν γέρασε ο Σαμουήλ, ο λαός του Θεού  αισθάνθηκε ανασφάλεια. Βλέπει τις μεγάλες δυνάμεις των εχθρών τριγύρω του και δειλιάζει Ξεχνάει το Θεό του, που τόσες φορές στο παρελθόν τον έσωσε και αναζητά άλλες εξασφαλίσεις και εγγυήσεις.Βλέπει τους άλλους λαούς που έχουν βασιλιάδες και ζηλεύει. Νομίζει ότι αν και αυτός αποκτήσει ένα βασιλιά, μιαν πολιτική αρχή δηλαδή, θα σωθεί. Δε θέλει το Θεό, θέλει έναν κοσμικό άρχοντα,όπως οι άλλοι. Δεν εμπιστεύεται το Θεό, αλλά μιαν κοσμική εξουσία.  Πηγαίνουν λοιπόν στο Σαμουήλ και του ζητούν ευθαρσώς βασιλιά. Θέλομε βασιλιά. Ο Σαμουήλ στενοχωριέται για το σκοτασμό του λαού. 

Όμως ¨ρωτάει το Θεό¨ για το θέμα και ο Θεός του απαντάει ότι δεν είναι το θέλημά Του να έχει ο λαός Του μια πολιτική εξουσία.

Θέλει ο λαός του να είναι ελεύθερος από τέτοιες σκληρές κοσμικές ιεραρχίες και να μην είναι υποταγμένος στο όποιο πολιτικό κατεστημένο. 

Παρήγγειλε όμως στο Σαμουήλ να αποφασίσει ελεύθερα ο λαός τι ακριβώς θέλει αφού πρώτα ενημερωθεί σε βάθος για το τι ακριβώς σημαίνει να έχει στο κεφάλι του μια πολιτική εξουσία.

Ο Σαμουήλ αυτό ακριβώς και έκανε.Περιέγραψε γλαφυρά τι θα πει να έχει ο λαός ένα βασιλιά, μια πολιτική εξουσία στο σβέρκο του. Τους είπε ότι η πολιτική εξουσία ζητεί τα εαυτής. Ότι θα δουλεύει για το συμφέρον της και όχι για το συμφέρον του λαού. Ότι θα καταδυναστεύσει τους νέους και θα τους αναγκάσει  να υπηρετούν το πολιτικό σύστημα προς όφελος του συστήματος. 

Τους είπε ότι η πολιτική εξουσία θα τους φορολογήσει ανελέητα  και θα τους αρπάξει τις περιουσίες τους. 

Και τέλος με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο είπε ο Σαμουήλ στους ανθρώπους του λαού του ότι θα γίνουν δούλοι του πολιτικού συστήματος. 

(Και υμείς έσεσθε αυτώ δούλοι). 

 

 

 

Τους παρακάλεσε λοιπόν ο Σαμουήλ να μην υποταχθούν σε πολιτική εξουσία όπως οι άλλοι λαοί που δε γνωρίζουν Θεό, να μη γίνουν όμοιοι με τους άλλους,να μείνουν ελεύθεροι, να διατηρήσουν την παράδοση και τον τρόπο ζωής τους, να μην εκκοσμικευθούν, να μην κάνουν μια τέτοια συμφωνία, να μην υπογράψουν ένα τέτοιο μνημόνιο.Αυτοί όμως τυφλωμένοι επέμεναν: 

¨άρον άρον υπόγραψον αυτό¨.Και έτσι ο Σαμουήλ, όπως τον είχε προτρέψει ο Θεός, εσεβάσθη και απεδέχθη την απόφαση του λαού και όρισε τον πρώτο βασιλέα, την πρώτη πολιτική αρχή στο λαού του Θεού.

 

 

 

Αυτή ήταν και η πρώτη συμφωνία, το πρώτο μνημόνιο δουλείας που υπέγραψε ο λαός του Θεού προς χάριν δήθεν της ασφάλειας και της σταθερότητας του. 

Έκτοτε ακολούθησαν και άλλα πολλά και τα πιο πρόσφατα τα υφιστάμεθα καθημερινά και βαραίνουν όλο και πιο πολύ την ύπαρξή μας.  Θλίβουν δε πάρα πολύ και τα ποικίλα μνημόνια που επίκεινται. 

 

 

 

Ισως ο ¨λαός του Θεού¨ να συναισθανθεί την κατάστασή του, να αναστοχαστεί την ύπαρξή του και να ¨έλθει εις εαυτόν¨

 

Ν.Ι.

 

Advertisements