Μια πραγματική ιστορια, πεστε το παραμυθι, που ομως αναδιδει το αρωμα του μυστηριου του Θεού και πώς Αυτός ενεργεί ,πέρα από καλούπια και συνταγές.
Σε κάποιο μικρό χωριό της Ελλάδας, ο ιερέας που υπηρετούσε εκεί, ήταν και πνευματικός. Είχε καλές σχέσεις με όλο το χωριό και ήταν πολύ αγαπητός. Κάποτε είχε βάλει στο "μάτι" τον γείτονά του. Ένα γεροντάκι κάπου στα 80.
Ήθελε να τον οδηγήσει στην εξομολόγηση. Πολλές φορές του έλεγε:
"τι περιμένεις ρε μπάρμπα για να καθαρίσεις την ψυχή σου; Πόσα χρόνια θα ζήσεις μωρέ; Οχτακόσια";
Με τα πολλά ο παππούς αποφάσισε να εξομολογηθεί. Πάνε στην εκκλησία, ο παπάς φοράει το πετραχήλι και διαβάζει τις ευχές. Κάθονται απέναντι. Αν και ήταν γείτονες και καλοί φίλοι, ο παππούς βλέποντάς τον με το πετραχήλι κάπου "μαζεύτηκε". Ψέλλισε δύο-τρία πράγματα στον παπά και τελείωσε την εξομολόγηση.
Εν συνεχεία ο παπάς του λέει:
"πάμε στον καφενέ να κεράσω καφεδάκι να τα πούμε".
Στην διάρκεια της κουβέντας ο παππούς άνοιξε την καρδιά του. Του είπε για τις χαρές που πέρασε στη ζωή του, τις λύπες του, τα καλά που έκανε και τα σφάλματά του. Τα είπε όλα
Ο παπάς τον άκουγε προσεχτικά.
Μόλις τελείωσε ο παππούς, σηκώνεται επάνω ο ιερέας και του λέει:
"Α μπράβο! Αυτή είναι εξομολόγηση. Πάμε πάλι πίσω στην Εκκλησία να σου ξαναδιαβάσω την συγχωρητική ευχή"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου