ΑΓΙΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΡΗΤΗΣ..ΚΑΙ ΙΡΒΙΝΓΚ ΓΙΑΛΟΜ…ΦΩΤΙΖΟΥΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ..

 

Posted on 5 Φεβρουαρίου, 2012 by kosmaser

Θα δουμε δυο ¨εποψεις¨Απ τη μια : Η ορθολογική θεωρία  με συνειδητοποίηση του αναπόφευκτου τέλους, 

κι απ την αλλη : Ο Θεολογικός Λόγος Του Αγ.Ανδρέα Κρήτης Που Ικανοποιεί Την Πείνα Και Την Δίψα Του Ανθρώπου Για ¨Ζωή¨Δηλαδή την υπαρξιακή κοινωνία του ανθρώπου με τον Θεό .Την κοινωνία αληθινής αγάπης,και την συνεχή πορεία προς την ατελεύτητη τελειότητα.

 

 

 

Ας δούμε τί ακριβώς λέει,ο διάσημος στοχαστής  Ι. Γιάλομ, διαβάζοντας αρχικά ένα απόσπασμα απ το βιβλίο του: Οταν έκλαψε ο Νίτσε,

και στην συνέχεια ο Αγ.Ανδρέας Κρήτης .
Εννοείται οτι θα παραβλέψουμε την βασική διαφορά τους, Που Είναι  Η ¨Επιλογή Της Οδού¨.

 

 

Λεει ο Γιαλομ:

“Δεν διδάσκω Γιόζεφ, ότι ο άνθρωπος οφείλει ν’αντέχει το θάνατο ή να “συμβιβάζεται” μαζί του.Ακολουθώντας αυτή την κατεύθυνση προδίδεις τη ζωή σου.Το μάθημα που σου διδάσκω είναι:

 

 

Να πεθαίνεις τη σωστή στιγμή 

Η φράση αυτή προκάλεσε ένα σοκ στο Μπρόϊερ.

Η ευχάριστη απογευματινή βόλτα είχε αποκτήσει θανάσιμη σοβαρότητα. ¨Να πεθαίνεις την κατάλληλη στιγμή¨;

Τι εννοείς; Σε παρακαλώ, Φρήντριχ, δεν το αντέχω,σ’ το‘χω πει πολλές φορές, να μου λες κάτι τόσο σημαντικό με τόσο αινιγματικό τρόπο. Γιατί το κάνεις αυτό; Θέτεις δυο ερωτήματα. Σε ποιό από τα δυο να απαντήσω;

Σήμερα, πες μου για το  να πεθαίνει κανείς τη σωστή στιγμή ¨Ζήσε όταν ζεις¨.

 

 

 

Ο θάνατος χάνει τη φρίκη του,αν κάποιος πεθάνει έχοντας εξαντλήσει τη ζωή του.Αν ο άνθρωπος δε ζει στη σωστή στιγμή, τότε δεν μπορεί ποτέ να πεθάνει τη σωστή στιγμή. Γιόζεφ, προσπάθησε να καθαρίσεις το μυαλό σου. 

Φαντάσου το ακόλουθο διανοητικό πείραμα.Τι θα συνέβαινε αν κάποιος δαίμονας  , σου έλεγε ότι αυτή τη ζωή,όπως τη ζεις τώρα και όπως την έχεις ζήσει στο παρελθόν,Πρέπει Να Τη Ζήσεις Ξανά, Αμέτρητες Φορές; Και χωρίς να συμβαίνει τίποτα καινούργιο; Όπου κάθε πόνος και κάθε χαρά κι ό,τι ήταν άφατα μικρό ή μεγάλο στη ζωή σου,θα επιστρέφει σε σένα, όλα στην ίδια διαδοχή και ακολουθία ακόμα κι αυτός ο άνεμος και τα δέντρα κι αυτά τα γλιστερά βράχια,ακόμα και το νεκροταφείο κι ο τρόμος,ακόμα κι αυτή η γλυκιά στιγμή κι εσύ κι εγώ, πιασμένοι απ’ το μπράτσο, μουρμουρίζοντας αυτά τα λόγια;

Καθώς ο Μπρόιερ έμεινε σιωπηλός, ο Νίτσε συνέχισε:

Φαντάσου την αιώνια κλεψύδρα της ύπαρξης  ν’αναποδογυρίζει ξανά και ξανά και ξανά. Και κάθε φορά, αναποδογυρίζουμε κι εσύ κι εγώ,απλοί κόκκοι στη διαδικασία.

 

 

 

Ο Μπρόιερ έκανε μια προσπάθεια να τον καταλάβει.Αυτή η φαντασίωση,Είναι κάτι παραπάνω από φαντασίωση, επέμεινε ο Νίτσε,είναι κάτι παραπάνω από ένα νοητικό πείραμα Άκου μόνο τα λόγια μου Άσε απ’ έξω όλα τ’ άλλα.

Σκέψου την αιωνιότητα. Δες πίσω σου -φαντάσου- να κοιτάζεις  ατέλειωτα πίσω στο παρελθόν.Ο χρόνος εξαπλώνεται προς τα πίσω για όλη την αιωνιότητα.Και, αν ο χρόνος εξαπλώνεται συνεχώς προς τα πίσω,οτιδήποτε θα μπορούσε να συμβεί δεν έχει ήδη συμβεί; Οτιδήποτε γίνεται τώρα δεν θα έχει γίνει έτσι παλιά; Οτιδήποτε περπατάει εδώ δεν έχει περπατήσει το ίδιο μονοπάτι στο παρελθόν;

 

 

 

 

 

Αυτό ήταν ενα χαρακτηριστικό απόσπασμα του διαλογου μεταξύ του Νίτσε και του καθηγητή Μπρόιερ από το βιβλίο: 

“Οταν έκλαψε ο Νίτσε” ,του Ίρβιν Γιάλομ 

Ας έρθουμε τώρα και στον Αγιο Ανδρέα Κρήτης.

Ο Μ.Κανών ενας θρήνος μετάνοιας που μας μεταφέρει στο πεδίο δράσης της αμαρτίας, συγκλονίζοντας τη ψυχή μας με την απόγνωση τη μετάνοια και την ελπίδα. 

Εργο πνοής,που Με μιά μοναδική  τέχνη ,συνυφαίνει τα μεγάλα βιβλικά θέματα, όπως είναι:

Ο Αδάμ και η Εύα, ο Παράδεισος και η Πτώση,Οι Πατριάρχες, Ο Νώε και Ο κατακλυσμός, ο Δαβίδ, η Χώρα της Επαγγελίας και τελικά ο Χριστός και η Εκκλησία η ομολογία των αμαρτιών και η μετάνοια.

 

 

 

Τα γεγονότα της ιερής ιστορίας παρουσιάζονται σαν γεγονότα της ζωής μου. Οι ενέργειες του Θεού στο παρελθόν αποβλέπουν σε μένα και στη σωτηρία μου,η τραγωδία της αμαρτίας και η προδοσία παρουσιάζονται σαν προσωπικά δική μου τραγωδία. Η ζωή μου παρουσιάζεται σαν ένα κομμάτι της μεγάλης πάλης ανάμεσα στο Θεό και τις δυνάμεις του σκότους που επαναστατούν εναντίον του. Η πνευματική ιστορία του κόσμου είναι επίσης και δική μου ιστορία.Γίνονται για μένα μια πρόκληση με τα αποφασιστικά γεγονότα και τις πράξεις από το παρελθόν, που το νόημά τους και η δύναμή τους είναι αιώνια,γιατί κάθε ανθρώπινη ψυχή,μοναδική και ανεπανάληπτη,συγκινείται από το ίδιο δράμα, αντιμετωπίζει την ίδια τελικά εκλογή, ανακαλύπτει την ίδια πραγματικότητα.

Το Έργο Και Ο Σκοπός Του Μεγάλου Κανόνα Είναι Να Ξεσκεπάσει Την Αμαρτία Και Έτσι  Να Μας Οδηγήσει Στη Μετάνοια. 

Η αποκάλυψη αυτή, δεν γίνεται με ορισμούς και απαριθμήσεις, αλλά με μια βαθειά ενατένηση στη μεγάλη βιβλική ιστορία που είναι η ίδια η ιστορία της αμαρτίας, της μετάνοιας και της συγγνώμης. 

Καταλαβαίνουμε ότι αμαρτία είναι, πρώτα απ’ όλα,  Η Άρνηση Ότι Η Ζωή Είναι Προσφορά ή Θυσία Στο Θεό,με άλλα λόγια δηλαδή,Η Άρνηση Ότι Η Ζωή Έχει Θεϊκό Προσανατολισμό,ότι η αμαρτία, επομένως, είναι από τις ρίζες της,η παρέκκλιση της αγάπης μας από τον τελικό σκοπό της.

Ο άγιος Ανδρέας αρχίζει με την αυτομεμψία και με την προτροπή για μετάνοια και εξομολόγηση.

Πόθεν Άρξομαι Θρηνείν Τας Του Αθλίου Μου Βίου Πράξεις.Δεύρο Τάλαινα Ψυχή, Σύν Τη Σαρκί Σου Τω Πάντων Κτίστη, Εξομολογού Και Απόσχου Λοιπόν, Της Πριν Αλογίας Και Προσάγαγε Θεώ Εν Μετανοία Δάκρυα.

Αφού θέτει ως θεμέλιο την μετάνοια και την εξομολόγηση, προχωρεί σταδιακά προς τα υψηλότερα σκαλοπάτια της πνευματικής ζωής.Από την πράξη, ήτοι την βίωση των Θείων εντολών και την προσπάθεια για Κάθαρση Της Καρδιάς Από Τα Πάθη Και Τον Φωτισμό Του Νού, Προχωρεί Στην Θεωρία, Ήτοι Την Θέα Του Θεού.

 

 

 

Τονίζοντας ότι και η πρακτική ζωή και η θεωρία του Θεού κατορθώνονται με πόνο και κόπο.

Η ανάγνωση του Μεγάλου Κανόνος προξενεί μεγάλη ωφέλεια.

Δίνει την δυνατότητα στον άνθρωπο να προσεύχεται και παράλληλα να εντρυφά στην Ορθόδοξη Θεολογία, η οποία δίνει απαντήσεις στα υπαρξιακά του προβλήματα και νόημα στην ζωή του.Η Ορθόδοξη θεολογία έχει την ικανότητα να συντρίβει τα αδιέξοδα της σύγχυσης και της μοναξιάς και να ανοίγει λεωφόρους στην έμπνευση  και την δημιουργία.Οδηγεί τον άνθρωπο στα υψηλότερα επίπεδα της πνευματικής ζωής, ήτοι στην αγιότητα, που είναι η αληθινή ζωή.

 

 

 

Θα μου πείτε τώρα : 

τί σχέση μπορούν να έχουν τα δύο αυτά κείμενα.

Απ τη μια ένας προβληματισμός δύο ιερών τεράτων  κατ ευφημισμόν της διανόησης.Των Νίτσε και Γιάλομ.

Κι απ την άλλη ένας Αγιος της εκκλησίας μας κατα πολύ προγενέστερος.

Απλή η λύση που προτείνει ο Αγιος, ομως τόσο δύσκολη στη σύλληψη, κατ αρχάς, και στην εφαρμογή της στην συνέχεια.

Κι όμως δεν ειναι τελικά ακατόρθωτο αυτο που προτείνει ο Αγιος: 

Αποδοχή και Εξομολόγηση των αμαρτιών 

Αραγε το ζητούμενο και στις δύο περιπτώσεις δεν είναι η ευτυχία;

 

 

Ο καθένας μας δεν ζητά-αναζητά απεγνωσμένα την ευτυχία Πως ομως μπορεί να τη βιώσει οταν τα ερωτηματικά τον καίνε βαθιά, μέχρι την ουσία της ύπαρξης του,και οι βεβαιότητες για τον μηδενισμό της συνειδητότητας τον οδηγούν στον φόβο και την τρέλλα; 

Αραγε και σείς δεν αναρωτιέσθε για τον μεγάλο Νίτσε.Να έμεινε μετέωρος ανάμεσα στη φρίκη των αναπάντητων ερωτηματικών του; 

Ή Μήπως Μετενόησε Και Ζήτησε Βοήθεια; 

Ποιός Ξέρει, Μπορεί Και Να Πρόλαβε..

(Χρησιμοποιήθηκαν Αποσπάσματα από κείμενο του π. Γεωργίου Παπαβαρνάβα)