Συμβαίνει συχνά και στη ζωή μας:
Ολοι βιαζόμαστε να κρίνουμε τον άλλον επιφανειακά, πεφτοντας εξω τις περισσοτερες φορες στη κριση μας. Συνηθως τα βλέπουμε όλα από τη δική μας οπτική γωνία και δεν μας αφηνει ο εγωϊσμος να κάνουμε βήμα παραπέρα .
Να μαθουμε να μην κρίνουμε αυστηρά τους άλλους, ποτέ δεν ξέρουμε τι μπορεί να περνάει κάποιος ή πώς μπορεί να νιώθει. Χρειαζεται εκπαιδευση για να έχουμε ανοιχτό μυαλό και να βλέπουμε τα πράγματα σφαιρικά, πριν σχηματίσουμε γνωμη.
Μια φορα κι εναν καιρο, σ ενα μεσοαστικο σπιτι,ενα μικρό κορίτσι έπαιζε ησυχα με τα παιχνίδια της. Σ ένα μικρό τραπεζάκι ειχε διάφορα πράγματα μαζι και δύο μήλα.
Καποια στιγμή, μπήκε η μητέρα της στο δωμάτιο για να δει τι κάνει. Ειδε τα δύο μήλα, και με ¨εκπαιδευτικη διαθεση¨της είπε: Μαρινα, θέλεις να μοιραστείς τα δύο σου μήλα και να μου δώσεις το ένα; Το κορίτσι, αφού την κοίταξε για λίγα δευτερόλεπτα, με μία ξαφνική κίνηση δάγκωσε πρώτα το ένα μήλο και έπειτα, δάγκωσε γρήγορα και από το άλλο.
Η μητέρα σάστισε… Δεν περίμενε κάτι τέτοιο, αλλά δεν ήθελε να εκφράσει στο μικρό κορίτσι την ανησυχία της. Έφυγε από το δωμάτιο στενοχωρημένη και προβληματισμένη.
Μετά από λίγη ώρα, η μικρή, πήγε στο σαλόνι . Της άνοιξε το ένα χέρι και της έβαλε μέσα το ένα από τα δύο δαγκωμένα μήλα. λέγοντάς της:
– μαμά, πάρε αυτό το μήλο… είναι το πιο γλυκό από τα δύο
Η μητέρα κατάλαβε αμέσως το λάθος που έκανε κρίνοντας γρήγορα και επιφανειακά τη μικρή της κόρη και με βουρκωμένα μάτια της εδωσε μια σφιχτή αγκαλιά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου