ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΙΣΜΟΥ..

 

Αν Δεν Γίνετε Παιδιά Δεν Θα Μπείτε Στη Βασιλεία Των Ουρανών. Μας ειπε ο Χριστος.

Ο Αδαμ και η Ευα ησαν νήπια, ζούσαν στον παράδεισο. 

Μεγάλωσαν,  απέκτησαν την γνώση,  διώχτηκαν από τον παράδεισο. 

 

 

Ο μόνος τρόπος να γυρίσουμε στον παράδεισο είναι να ξαναγίνουμε  παιδιά. 

Δυστυχώς όμως, μέσα στην ορθόδοξη εκκλησία τις τελευταίες δεκαετίες, οι άνθρωποι δεν θέλουν  να είναι (να γινουν) παιδιά.

Και πάρα πολλοί,  ρασοφόροι ειδικά θέλουν να λέγονται γεροντάδες.

Σκεφτείτε όμως, όποιος θέλει να είναι γέροντας,όποιος θέλει να είναι μεγάλος προδίδει τον Χριστό που είπε να είμαστε παιδιά. 

Κι όμως οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει τον Χριστό και στη θέση του Χριστού έχουν βάλει αυτό ακριβώς που  δεν  ήθελε ο Χριστός. Γεροντάδες, δηλαδή, ανθρώπους ανθρώπινες αυθεντίες.. 

Δηλαδή δεν λένε πια, ο Χριστός είπε αυτό.Δεν διαβάζουν οι άνθρωποι,ας πούμε το Ευαγγέλιο, την Καινή Διαθήκη,να δουν τι θέλει ο Χριστός,  τους ενδιαφέρει  να δουν τι είπε ο ένας γέροντας ή ο άλλος γέροντας.

 

 

 

 

Κι αυτό το πράγμα είναι ανθρωπολατρεία.Στη θέση του Χριστού, δηλαδή έχουν μπει άνθρωποι.

Οχι σιγουρα δεν είναι μια πολεμική   κατά του μοναχισμού.

Το πρόβλημα δεν είναι ο μοναχισμός αλλά είναι η ανθρωπολατρεία, που έχει ξεκινήσει μετον θεσμό των γεροντάδων που υπήρχε φυσικά στον μοναχισμό, αλλά τώρα πια δεν είναι μέσα στον μοναχισμό, έχει γίνει ¨μόδα.¨

 

 

 

 

Παλιά στο δρόμο, το πολύ-πολύ να φιλούσαν το χέρι του σεβασμιου ιερωμενου, τώρα λένε γέροντα και βάζουν και μετάνοια. 

Αυτά είναι πράγματα που δεν υπήρχαν στην ορθοδοξία.

Όπως και το περίφημο θέμα της 

υ π α κ ο ή ς στον γέροντα.

Οι παλιοί αγιορείτες, μιλούσαν για τον γέροντα τους,τον αγαπούσαν πάρα πολύ τον γέροντά τους, αλλά προσέξτε, δεν τον θεωρούσαν αλάθητο όπως έχει γίνει σήμερα.

Το φαινόμενο που έχουμε σήμερα με τον γεροντισμό είναι παπικό.

Δηλαδή κατηγορούμε τους παπικούς που λένε  ότι ο Πάπας είναι αλάθητος και το αλάθητο το έχουμε μέσα μας, μέσα στην ορθοδοξία. 

Κι εκείνοι έχουν έναν Πάπα Εμείς έχουμε πάρα πολλούς.

 

 

 

 

 

Κάθε Γέροντας Αλάθητος.Είναι κάτι που δεν υπήρχε παλαιότερα. Άλλο πράγμα ν αγαπάς τον γέροντα,άλλο επίσης να κάνεις υπακοή  σαν  άσκηση, γιατί αυτό είναι το νόημα της υπακοής είναι συντριβή του εγωισμού,κι άλλο αυτό το φαινόμενο που έχει επικρατήσει.

Λεγεται ότι Προτιμότερο Είναι Να Τα Χαλάσεις Με Τον Θεό Παρά Με Τον Γέροντα.Γιατί αν τα χαλάσεις με τον Θεό, ο γέροντας θα σε συμφιλιώσει με τον Θεό. Αν όμως τα χαλάσεις με τον γέροντα  ποιος θα σε συμφιλιώσει με Αυτόν.

Δυστυχως..όλα αυτά είναι.. ανοησίες.

 

 

 

 

Στο Θέμα Της Υπακοής.

Τι νόημα έχει αυτή η υπακοή; 

Κατ αρχην  κατά κανονα η υπακοή είναι μια από τις τρεις μοναχικές αρετές, 

Παρθενία, Ακτημοσύνη, Υπακοή.

Τώρα, με πιο τρόπο η μία από τις τρεις αυτές αρετες έχει επεκταθεί σ όλο τον κόσμο είναι κάτι μυστηριώδες

Ευλογο το ερωτημα γιατί δεν έχουν επεκτείνει και τις άλλες και να γίνουμε όλοι ένα μοναστήρι. 

Αυτά που υπάρχουν στον μοναχισμό.Υπήρχαν στον ¨κύκλο των δώδεκα Αποστόλων¨. Είχαν κοινοκτημοσύνη, παρθενία, έστω κι αν ορισμένοι  ήσαν προηγουμένως έγγαμοι.

 

 

 

Είπε Ο Χριστός Για Τους Εβραίους ιερωμενους ότι ηθελαν να τους αποκαλούν ραβί που δεν είναι διδάσκαλος, αλλα, μεγάλος «ραμπ» στα σημιτικά σημαίνει μεγάλος  μαγκνους..μαγκας και να τους θαυμάζουνε.

Και λέει ο Χριστός ¨τους αρέσει να τους αποκαλούν ραβί¨είναι το ίδιο με τη σημερινή μόδα που τους αρέσει πολλών ρασοφόρων,να τους αποκαλούν γέροντες. 

Εσείς, λέει,μη κληθείτε   ραβί  και πατέρα ημών μη καλέσετε επί της γης,φυσικά τον μπαμπά του κανείς  πατέρα θα τον πει, δεν εννοεί αυτό εννοεί με την απόλυτη αυθεντία, με την έννοια ότι παραδιδόμαστε σε σένα,είσαι το παν. 

Αυτά τα πράγματα που υπάρχουν στο σημερινό  γεροντισμό αυτά ο Χριστός τα απέρριψε, γιατί τα είχαν και οι Εβραίοι, τότε.

Και είπε ¨πατέρα μη καλέσετε επί της γης ένας είναι ο πατέρας σας¨.

Δηλαδή για μας, εκείνο που είναι το ανώτερο είναι ο Χριστός, το κέντρο είναι ο Χριστός, Εκείνος είναι ο δάσκαλός μας,Εκείνος είναι ο αρχηγός μας.

Όποιος θέλει να είναι γέροντας αρνείται εκείνο που είπε ο Χριστός να γίνουμε παιδιά. Αρνείται το άλλο που είπε,  Πατέρα ημών μη καλέσετε επί της γης, Είναι μια σοβαρή απομάκρυνση από τη διδασκαλία και από το πνεύμα γενικά του Χριστιανισμού.

Τώρα συγκεκριμένα για την υπακοή.

Οι Παλιοί Αγιορείτες,αγαπούσαν πάρα πολύ τους γεροντάδες.

Τρέξαν τότε νέοι μοναχοί, έγινε η αναγέννηση του Αγίου Όρους.Αλλά αυτοί ήτανε, χαρισματικοί.Τώρα έχει γίνει μόδα ο κάθε ένας που φοράει ράσο, ¨γέροντας¨.

Δεν έχουν κανένα νόημα αυτά πράγματα. 

Αυτοί οι εκκλησιαστικοί τίτλοι δεν σημαίνουν ότι κάποιος 

το ¨έχει¨ αυτό το πράγμα, αλλά ότι ¨πρέπει να το έχει¨.