ΧΑΡΑΣ ΜΟΥ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑΝ..ΠΛΗΡΩΣΟΝ ΠΑΡΘΕΝΕ..

 

Posted on 12 Φεβρουαρίου, 2018 by kosmaser

 

 

 

 

 

 

Η Σ τ ε ν η  Πυλη ,Που Καλουνται Να Περασουν Οι Χριστιανοι Ειναι Θλιψη, Αλλα Θλιψη Κατα Θεον, Γεματη Ελπιδα, Και Οχι Ανελπιδη Απογνωση.

Η πρώτη είναι σημείο μετανοίας οδηγεί στη σωτηρία,ενώ η δεύτερη είναι σημείο θανάτου. Αυτή η θλίψη  έχει μέσα της τις ευλογίες και οδηγεί στην γαλήνια χαρά της αγιότητας. 

Ο άνθρωπος που αγωνίζεται,έχει κάθε στιγμή συναίσθηση της αδυναμίας και της ελαχιστότητάς του μπροστά στη δόξα του Θεού.Έτσι, δεχόμενος την ευλογία, τη χάρη και το  άμετρο έλεος του Θεού, είναι γεμάτος συστολή και θλίψη για την αστοχία και την αναξιότητά του. 

Γνωρίζει ότι τις δωρεές μπορεί να τις χάσει κι αυτό τον συνέχει και τον γεμίζει σεμνότητα και σοβαρότητα.

Αυτό, δεν σημαίνει ότι οι Χριστιανοί που ακολουθούν τον Χριστό συνθλίβονται μέσα στη λύπη.

Πρέπει να ξεχωρίσουμε ανάμεσα στη χριστιανική σοβαρότητα,που είναι γεμάτη ελπίδα, πραότητα και γαλήνη,και στην σκυθρωπότητα του τεθλιμμένου, που στερείται τη χαρά.

 Άς σημειώσουμε,ότι Η Γνήσια Κωμωδία αναδεικνύει με νοήμονα τρόπο αυτό που είναι κωμικό, φωτίζοντας την ανθρώπινη κατάσταση Έτσι,το γέλιο που αποσπά ελευθερώνει και ψυχαγωγεί την ψυχή. Οδηγεί το νού στη διάκριση των καταστάσεων και διδάσκει αυτό που είναι ελαφρύ, ώστε να γίνει φανερό αυτό που απομένει στο βάθος.Με τον τρόπο αυτό φωτίζει το νόημα και άρα δεν στέκεται εμπόδιο στη μετάνοια και τη σωτηρία.

Η αληθινή κωμωδία δεν είναι μονοδιάστατη και δεν εξευτελίζει τις σημασίες.Αντίθετα, δημιουργεί μία κλίμακα αξιολόγησης και αναγνώρισης σημασιών, μέσα από τη δύναμη του αστείου.Γι’ αυτό και το αστείο,είναι απαύγασμα της ανθρώπινης ευφυΐας και η επιτυχής διατύπωσή του, προϋποθέτει πνευματική διαύγεια και οξυδέρκεια

Το γέλιο που παράγει δεν είναι ανόητο,αλλά όπλο ενάντια στον ανυπόστατο φόβο  και το ψεύτικο   δέος που υποδουλώνει την ψυχή. 

Το αληθινό αστείο συνοδεύεται από έκπληξη της ανακάλυψης  και αφήνει στην ψυχή τη γεύση της σύννοιας,που είναι συγγενική με την ελπιδοφόρα θλίψη.

 

 

 

 

Η Εν Χριστω Χαρα Ειναι Δωρο Και Γι’ Αυτο Δεν Συμβαδιζει Με Την Αστοχια Της Αμαρτιας,Που Απομακρυνει Τον Ανθρωπο Απο Τη Δωρεα Του Θεου. 

Στον μικρό Παρακλητικό Κανόνα διαβάζουμε  την παρακάτω προσευχή:

Χ α ρ ά ς   μου την καρδίαν πλήρωσον Παρθένε η της χαράς δεξαμένη το πλήρωμα, της αμαρτίας  την λύπην εξαφανίσασα.

Ο Χριστός διδάσκει ότι αν θέλουμε να τον ακολουθήσουμε οφείλουμε να σηκώσουμε με χαρά ένα σταυρό θλίψεως.

Ειναι,Ο Σταυρος Της Ελευθεριας Απο Την Εμπαθεια Του Εγωϊσμου  Και Της Φιλαυτιας. 

Από την άλλη μεριά, η πτώση της φύσεως είναι συνώνυμη με τη θλίψη:

Εν τω κόσμω θλίψιν έξετε, αλλά θαρσείτε.Εγώ νενίκηκα τον κόσμον.

Αυτοί που μας μίλησαν για τη χριστιανική χαρά,την έζησαν αφού πέρασαν μέσα από τη θλίψη της μετάνοιας,γι’ αυτό ποτέ δεν μίλησαν για τη χαρά, χωρίς να μιλήσουν για τη λύπη, ώσπου στο εκκλησιαστικό λεξιλόγιο καθιερώθηκε πια η λέξη ¨Χαρμολύπη ¨,που εκφράζει όλο το μυστήριο της εν Χριστώ ζωής. Χαρά,χωρίς τη λύπη της μετανοίας, δεν είναι χαρά εν Χριστώ.

Χαρά και λύπη είναι  δώρα του αγίου Πνεύματος  αχώριστα, έτσι που αν λείπει το ένα ,το άλλο παύει να είναι κατά Θεόν.

Η Λυπη μας Για Τις Αμαρτιες ,Χωρις Την Χαρα Της Ελπιδας Δεν Ειναι Μετανοια, Αλλα  Απογνωση,

Η Χειροτερη Απο Τις Αμαρτιες.

Για όλα τα παραπάνω,αλλά και για ο,τιδήποτε σας συμβαίνει

Χαίρετε…