Ακούσαμε σημερα Μεγαλη Τριτη
για την αλείψασα τον Κύριον πόρνη
Δηλαδή για μια γυναίκα σκάνδαλο,
για την κοινωνία της εποχής εκείνης,
που ψόδεψε μια περιουσία για να αγοράσειένα λίτρο πανάκριβου μυρωδικού,και χωρίς δισταγμό, με το θάρρος ίσως που της έδινε το ¨ταπεινωμένο¨φρόνημά, αλλά και η δυνατή πίστη της, πήγε και χωρίς ένα λόγο, βουβα και με δάκρυα μετανοιας στα ματια, έσκυψε και αφού άλειψε με το μύρο τα πόδια του Χριστού, τα σφούγγισε
με ο,τι πάνω της ¨παρέμενε καθαρό¨,
τα μαλλιά της..
Ομως δεν θα σταθουμε στο γεγονός
και τη σημασία του, αλλά στην εντύπωση, που αυτό προκάλεσε. Εκπληξη, και φωνές διαμαρτυρίας εξ αιτίας του πουριτανισμού των ιουδαίων.
Ο πουριτανισμός είναι μια νεώτερη κίνηση που παρατηρήθηκε στην Δύση
κατά τον 16ο και 17ο αιώνα και εχει
πολλές εξελίξεις και ερμηνείες.
Ο όρος αυτός προέρχεται από την λέξη
purificatio.. που σημαίνει
καθαρμός και αφορούσε στην κάθαρση
της Εκκλησίας της Δύσεως από κάθε τί
που θύμιζε την παπική νοοτροπία.
Επεκράτησε, όμως, στην παλαιότερη
και σύγχρονη ορολογία να λέγεται πουριτανός κάθε άνθρωπος ο οποίος ομιλεί περί καθαρότητος,
περιορίζοντας την στον εξωτερικό παράγοντα, και αφήνοντας άθικτο τον εσωτερικό κόσμο. Επομένως, πρόκειται για μια νοοτροπία, που σαφώς μπορεί να χαρακτηρισθή ως Φαρισαϊκή.
Οι Φαρισαίοι παρουσιάζονται ως καλοί Ιουδαίοι που εφήρμοζαν τις εξωτερικές διατάξεις του νόμου, αλλά ο εσωτερικός τους κόσμος ήταν ακάθαρτος, όπως ένας.. τάφος.
Ακόμη, πουριτανισμός είναι η νοοτροπία
που καθοριζει σαφή όρια μεταξύ καθαρών και ακαθάρτων, αμαρτωλών και αγίων.
Και μάλιστα όταν επαινούνται
οι λεγόμενοι καθαροί και καταδικάζονται
οι λεγόμενοι ακάθαρτοι. Μια τέτοια πρακτική την συναντούμε
και στην σύγχρονη νοοτροπία.
Την συναντούμε ακόμη και σε ¨αθέους¨
οι οποίοι μάλιστα αγωνίζονται για την λεγομένη κάθαρση της Εκκλησίας από ανάξιους Κληρικούς, αλλά και της Πολιτείας απο προδότες πολιτικούς..
Και, βέβαια, η Εκκλησία, αλλά και η πολιτεία, με τις δικές των δυνάμεις πρέπει να αγωνίζωνται για να επιβάλουν μια τάξη στους κόλπους των όμως είναι πουριτανική αντίληψη το να καθορίζονται σαφή όρια μεταξύ καθαρών και ακαθάρτων , να επαινούνται οι πρώτοι και να καταβιβάζονται
στα τάρταρα της Κολάσεως οι δεύτεροι.
Γίνεται λόγος για αγίους Κληρικούς και
αρίστους πολιτικούς και για ¨καθάρματα¨.
Όλη αυτή η νοοτροπία θυμίζει
¨Καζαντζάκη¨ στο ¨
Χριστός ξανασταυρώνεται¨.
Όμως τα όρια μεταξύ καθαρών
και ακαθάρτων δεν είναι σαφώς καθορισμένα με εξωτερικά κριτήρια.
Οι άγιοι αισθάνονται οι πρώτοι αμαρτωλοί, αλλά και μέσα στην ψυχή του
πιο μεγάλου αμαρτωλού διασώζονται
ίχνη της εικόνος του Θεού. Άλλωστε, η Εκκλησία είναι Πνευματικό Νοσοκομείο
που θεραπεύει τον άνθρωπο.
Όλοι οι άνθρωποι, σε διαφόρους βαθμούς,
έχουν στοιχείο πνευματικής ασθένειας..
και όλοι εμείς ¨θεραπευόμαστε¨
μέσα στην Εκκλησία, από τον μόνο καθαρό, υγιή και άγιο, τον Χριστό.
Η πόρνη, που είχε τη δύναμη,να σταθεί μπροστά στο Χριστό,και χωρίς ένα λόγο,
αλλά με μυρο και τα ακόμη πιο πολύτιμα δάκρυα μετανοίας Της, επιβεβαιωσε για μιαν άλλη φορά πως αυτοί που εμείς θεωρούμε χαμένους και καταδικασμένους, οι πόρνες κι οι τελώνες, μας δείχνουν τον δρόμο της Σωτηρίας, που είναι η απαλλαγή της ψυχής απ το βάρος των ενοχών
Καληνυχτα σας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου