ΕΜΠΕΙΡΙΚΗ ..ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ ΚΑΙ ΣΥΜΒΟΛΙΚΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ..

Εμπει­ρι­κή θε­ο­λο­γί­α και 

Δογ­μα­τι­κή και συμ­βο­λι­κή θε­ο­λο­γί­α.

 ΕΜΠΕΙΡΙΚΗ ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ, 

ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΑΘΟΛΙΚΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ

 Μεταξύ των άλλων που προλόγισαν το σημαντικό αυτό εκδοτικό γεγονός, ήταν και ο διακεκριμμένος καθηγητής της θεολογικής σχολής της Θεσσαλονικής, κ. Λά­μπρος Σιά­σος, ο οποίος πα­ρου­σί­α­σε το βι­βλί­ο με έ­ναν ι­διαι­τέ­ρως γλα­φυ­ρό και ρη­το­ρι­κό λό­γο,που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση, γι αυτό και σας τον μεταφέρω, με την ευχή να μελετήσετε το έργο, που ξεφεύγει εντελώς απο τα όσα μέχρι σήμερα γνωρίζατε για το κεφάλαιο αυτό 

της Ορθοδόξου Θεολογίας, 

που είναι η Δογματική.

Ο κ. Σιάσιος, μί­λη­σε για την μέ­θο­δο που ο 

ί­διος  α­νέ­γνω­σε το βι­βλί­ο για να κρί­νη την ό­λη έκ­δο­ση, α­πό το πε­ρι­ε­χό­με­νο μέ­χρι τον 

τίτ­λο και το ε­ξώ­φυλ­λο, χα­ρα­κτη­ρί­ζο­ντάς τα

«ερ­γό­χει­ρα λε­πτο­φυ­ή χει­ρών φι­λο­κα­λι­κών,α­συ­νή­θη, και­νο­φα­νή, αρ­τι­πα­γή».

Υ­πο­γράμ­μι­σε το α­ξιο­θαύ­μα­στο του ε­λέγ­χου του τε­ρά­στιου υ­λι­κού που εί­χε στα χέ­ρια του ο συγ­γρα­φέ­ας, ο ο­ποί­ος το δού­λε­ψε με την μέ­θο­δο και την σκέ­ψη του π. Ι­ω­άν­νη, α­φού ο Μη­τρο­πο­λί­της Ναυ­πά­κτου μα­θή­τευ­σε 

στόν  π. Ι­ω­άν­νη Ρω­μα­νί­δη

«καί τώ­ρα, πράγ­μα τί­μιον,τι­μά 

τον δι­δά­σκα­λον».

Πα­ρου­σί­α­σε τον πρω­τό­τυ­πο τίτ­λο του βι­βλί­ου ως συ­ναί­ρε­ση των δύ­ο γνω­στών ό­ρων:

"ε­μπει­ρι­κή θε­ο­λο­γί­α" και "δογ­μα­τι­κή και 

συμ­βο­λι­κή θε­ο­λο­γί­α".

Πέ­ρα­σε α­πό το «φαι­νό­με­νο» του βι­βλί­ου στο «νο­ού­με­νο», υ­πο­γραμ­μί­ζο­ντας τον λό­γο ότι: «η μέ­θε­ξη του μυ­στη­ρί­ου του Σταυ­ρού και της Α­να­στά­σε­ως του Χρι­στού γί­νε­ται με τον συν­δυ­α­σμό των Μυ­στη­ρί­ων και της α­σκή­σε­ως». Πα­ρου­σί­α­σε το ό­λο βι­βλί­ο ως σταυ­ρό, στην βά­ση του ο­ποί­ου α­κού­γε­ται ο θρή­νος ε­νός Ε­πι­σκό­που για ό­λες τις αλ­λοι­ώ­σεις που πλη­γώ­νουν το εκ­κλη­σια­στι­κό σώ­μα, τις ο­ποί­ες  δεν α­πα­ριθ­μεί με τον δι­κό του λό­γο, 

αλ­λά «βά­ζει την φω­νή του α­τί­θα­σου Καπ­πα­δό­κη να τα ε­ξι­στο­ρή».

Ε­νώ φαι­νο­με­νι­κά το βι­βλί­ο α­κο­λου­θεί 

το σχε­διά­γραμ­μα  μι­άς συμ­βα­τι­κής 

δογ­μα­τι­κής, ω­στό­σο πα­ρου­σιά­ζε­ται με την δω­ρι­κή μορ­φή του Συμ­βό­λου της Πί­στε­ως και «α­να­πο­δί­ζει και την τρο­φο­δο­σί­α και την στή­ρι­ξη και την ι­ε­ράρ­χη­ση», 

με κε­ντρι­κό ά­ξο­να ό­τι :

Προ­η­γεί­ται Το Ε­μπει­ρι­κό Γε­γο­νός Της 

Αυ­το­φα­νέ­ρω­σης Του Θε­ού Σε Κε­κα­θαρ­μέ­νους Προ­φή­τες, Α­πο­στό­λους, Α­γί­ους, Και Έ­πε­ται Η Κα­τα­γρα­φή Αυ­τής Της Φα­νε­ρώ­σε­ως-Α­πο­κα­λύ­ψε­ως Με Κτι­στά Ρή­μα­τα Και Νο­ή­μα­τα, Με Ύ­ψι­στη Μορ­φή Θε­ο­φα­νεί­ας Την Πε­ντη­κο­στή.Χα­ρα­κτή­ρι­σε δε ά­θλο το ό­τι ο Μη­τρο­πο­λί­της Ναυ­πά­κτου «α­ξιο­ποι­ώ­ντας την δι­δα­σκα­λί­α του Ρω­μα­νί­δη ο­λο­κλή­ρω­σε ό,τι ε­κεί­νος δεν ε­πρό­φθα­σε»,  και ει­σή­γα­γε την η­συ­χα­στι­κή, α­σκη­τι­κή, ε­μπει­ρι­κή πα­ρά­δο­ση σε ό­λα τα κε­φά­λαια της θε­ο­λο­γί­ας και εν προ­κει­μέ­νω της δογ­μα­τι­κής, και την ει­σή­γα­γε, κα­τά την έκ­φρα­ση του ει­ση­γη­τού την «α­να­στή­λω­σε» στο μέ­σο του εκ­κλη­σια­στι­κού σώ­μα­τος, δη­λα­δή στα ι­ε­ρά Μυ­στή­ρια.Υ­πο­γράμ­μι­σε δύ­ο κε­ντρι­κά ση­μεί­α που δι­έ­πουν το ό­λο έρ­γο, 

α) την διά­κρι­ση νού - λο­γι­κής ή αλ­λι­ώς νο­ε­ράς - λο­γι­κής ε­νέρ­γειας, και 

β) την διά­κρι­ση εκ­κλη­σια­στι­κής ε­μπει­ρι­κής θε­ο­λο­γί­ας και στο­χα­σμού. 

Πρό­σθε­σε δε ό­τι σύμ­φω­να με τον ά­γιο Γρη­γό­ριο τον Πα­λα­μά μπο­ρεί να υ­πο­γραμ­μι­σθή και η διά­κρι­ση ε­μπει­ρι­κής α­πό Θε­ού θε­ο­λο­γί­ας και ε­μπει­ρι­κής α­πό δαι­μό­νων "θε­ο­λο­γί­ας". 

Τέ­λος, α­νέ­φε­ρε ό­τι η ε­πι­τυ­χί­α του βι­βλί­ου 

εί­ναι ή­δη δε­δο­μέ­νη α­πό πλευ­ράς κυ­κλο­φο­ρί­ας,  και α­πό πνευ­μα­τι­κή πλευ­ρά θα φα­νε­ρώ­νε­ται κά­θε φο­ρά που έ­νας άν­θρω­πος θα 

α­νέρ­χε­ται τα στά­δια της τε­λει­ώ­σε­ως προς τον ου­ρα­νό και κά­θε φο­ρά που έ­νας Ι­ε­ρεύς θα θε­ρα­πεύ­η με την Χά­ρη του Θε­ού έ­ναν 

άν­θρω­πο.