ΤΗΣ ΚΑΛΟΜΑΝΑΣ ΤΟ ΠΑΙΔΙ...

ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΝΑΝΑΙ ΚΟΡΗ..

Εγκυμοσύνη ή σπουδαιότερη περιοδος, στη ζωή μιας γυναίκας, που, προς τιμήν της, αποφάσισε να μπή στα βάσανα της γέννησης και ανατροφής του παιδιού , αντί να γλεντήσει ανέμελα τη ζωή της τα έμβρυα και μάλιστα εκείνα που βρίσκονται στο τελευταίο στάδιο της κυήσεώς τους ακούνε και θυμούνται διάφορα γεγονότα, αλλά και επηρεάζονται από τις διατροφικές συνήθειες  της μητέρας που τα κυοφορεί.

Καναδοί ερευνητές διαπίστωσαν ότι έμβρυα τις τελευταίες εβδομάδες της κύησης παρουσίαζαν αύξηση των καρδιακών παλμών, όταν άκουγαν την μητέρα τους να μιλά, και μείωση όταν άκουγαν μια άγνωστη γυναίκα.Αυτό σημαίνει ότι το έμβρυο ανταποκρίνεται διαφορετικά στην φωνή της μητέρας του και διαφορετικά σε άλλες φωνές, και βεβαίως αυτό σημαίνει ότι αρχίζει και προετοιμάζεται για να συνδεθή συναισθηματικά με την μητέρα του, καθώς επίσης  αρχίζει να εξοικειώνεται με την ομιλία.

Ακόμη βρετανοί ερευνητές, ύστερα από πειράματα που έκαναν ανακάλυψαν έκπληκτοι ότι τα μωρά μπορούν να θυμούνται 

συγκεκριμένα μουσικά κομμάτια  που άκουσαν ενώ βρίσκονταν στην κοιλιά της μητέρας τους, ακόμη και ένα χρόνο μετά τη γέννησή τους.

Αυτά ισχυρίζονται οι επιστήμονες από βιολογικής πλευράς.Ολα αυτά μας προϊδεάζουν, πόσο σημαντικό στάδιο είναι τόσο για τη μητέρα, αλλά και για τον πατέρα, το χρονικό διάστημα που μεσολαβεί απο την σύλληψη μέχρι τον τοκετό, και πόσο αφελώς πιστεύουμεοτι μπορούμε να κάνουμε ό, τι μας κατέβει στο κεφάλι, τη στιγμή που μεγαλώνουμε μέσα μας, βιολογικά μεν ένα ξένο, μα εντελώς ξένο σώμα, που απλά φέρει τα γονίδια του άνδρα μας και τα δικά μας, αλλά είναι, είτε το πιστεύουμε είτε όχι δώρο του Θεού σε μας, για να μάθουμε να αγαπούμε.Πόσο μάλλον αν αυτός ο άνθρωπος που ασφυκτιά και περιμένει να βγεί στον ήλιο και το λαμπρό θαλασσινό φώς είναι.. ένα χαριτωμένο  κοριτσάκι.

Το λέει και η λαϊκή θυμοσοφία: 

Της καλομάνας το μωρό το πρώτο νάναι κόρη.

Τώρα.Όλα τα άλλα περί αγάπης και λατρείας των συζύγων μεταξύ τους είναι μύθος και αστειότητες.Ετσι λοιπόν αν θέλουμε να είμαστε συνεπείς με τον εαυτό μας, τον σύντροφό μας, αλλά, το σπουδαιότερο με τον καινούργιο άνθρωπο που μας χαρίσθηκε απ τον Θεό  ειπαμε είτε το πιστεύουμε είτε όχι οφείλουμε το φοβερό αυτό γεγονός, να το αντιμετωπίσουμεμε μεγάλη σοβαρότητα, υπευθυνότητα, και ευλάβεια διαφορετικά, ο τρίτος αυτός άνθρωπος, που φέρει τη σφραγίδα του Θεού αμόλυντη και παντοδύναμη, με κάθε ευκαιρία, θα μας υπενθυμίζει, αφ ενός την παρουσία του, αφ ετέρου την υποχρέωσή μας απέναντι του να είμαστε προσεκτικοί με την υγεία μας, την σωματική και πνευματική.

Ισως είναι λίγο βαρύ, αλλά δεν γίνεται αλλιώς στη ζωή μας υπάρχει ένας τρίτος, που θα κυριαρχήσει απ τη στιγμή του τοκετού και μετά για πολλά -πολλά χρόνια στη καθημερινότητά μας .Ετσι σχέδια, χαρές και τρέλλες, που χρωματίζουν και δίνουν πλήθος αρώματα στην νιόπαντρη ζωή μας, παραχωρούν τη θέση τους σε ξενύχτια, αγωνίες, καρδιοχτύπια,τρεξίματα, με κάθε βήχα ή κλαμα της πριγκήπισας  που ζητά εγωϊστικά την αποκλειστικότητα του κάθε λεπτού μας.Φωτογραφίζω τη μάνα, γιατί ο πατέρας είναι ο κομπάρσος σ αυτό το υπερθέαμα, που όμως χαίρεται περισσά το δεύτερο ρόλο του, και κλαίει απ το παρασκήνιο, όταν η κόρη του σπαράζει απ το κλάμα απο έναν κολικό απ το άχρηστο αγελαδινό γάλα που του έδωσε η γιαγιά, γιατί η μανούλα του ήταν στη δουλειά της κι έτσι είχε κόψει  το τόσο πολύτιμο γι αυτήν την πριγκήπισα γάλα της.