ΣΥΓΧΩΡΗΣΗ..

ΕΝΑΣ ΑΘΛΟΣ ΓΙΑ ΠΟΛΥ ΔΥΝΑΤΟΥΣ..

Στο Ευαγγέλιο ακούσθηκαν πράγματα ¨παράλογα¨.Μας προέτρεψε ο Χριστός να αγαπάμε αυτόν που μας κάνει κάθε είδους κακό.Μπορούμε, έστω και προσπαθώντας,να συγχωρήσουμε τους εκ πεποιθήσεως ή εξ ανάγκης, ή ευκαιρίας επίορκους πολιτικούς, εφοριακούς, κλπ;Με χαμόγελο επιείκειας θα αντιμετωπίσουν οι περισσότεροι τις πιο πάνω αφέλειες.Κι όμως υπάρχει κάποιος υπεράνω όλων σχεδιασμός, που μας φέρνει, με τρόπο και απο παραλία, σ αυτό που οι ίδιοι ,ούτε καταλαβαίνουμε,αλλά ούτε θα μπορούσαμε ποτέ να δούμε, έστω σαν μια εικονική πραγματικότητα.Παραδόξως, πρώτοι απο όλη την Κοινότητα,μ έναν ηγέτη που ψηφίσαμε σ ένα βαρύ όνομα,χωρίς τίποτα άλλο οδηγηθήκαμε σε έναν υπέρογκο, άθλιο δανεισμό, μη δεχόμενοι να κάνουμε το αυτονόητο.Ταλαιπωρηθήκαμε 3 χρόνια ποικιλοτρόπως, απο τους φίλους μας στην Κοινότητα για να φτάσουμε Πού;

Ομως πάλι, σε τί φταίνε οι Γερμανοί; Μας πουλάνε την καλή ή κακή ποιότητα των προϊοντων τους που σπεύδουμε να αγοράσουμε σαν μανιακοί, μας δανείζουν για να αγοράσουμε την τεχνολογία τους, πεπεισμένοι πως τα..αυτοκίνητά τους είναι κορυφαία. 

τους ζητάμε νόμιμες προμήθειες, μας τις δίνουν, τη δουλειά τους κάνουν, κι εμείς σαν τα σκυλιά που τους πετάει κάποιος μια πέτρα, τα χτυπάει, πονούν, κι αυτά δαγκώνουν την πέτρα, αντι γι αυτόν που την πέταξε.Τους βρίζουμε και τους ζητάμε τα ρέστα, αντί να πιάσουμε τους δικούς μας, δήθεν μάγκες  αυτούς που τα πήραν, αφού ανερυθρίαστα , άμεσα ή έμμεσα το ομολόγησαν.

Και μια που ο λόγος στους Γερμανούς, ελάτε να δούμε μια παλιά, αλλά πάντα επίκαιρη ιστορία, που χαράχτηκε στα μαύρα εκείνα χρόνια της άλλης κατοχής μας απ τους Γερμανούς φίλους μας εκείνης του μεγάλου πολέμου.Πάμε πάλι απ την αρχή στα λόγια του Χριστού.

¨Έχετε ακούσει πως είπαν, να αγαπάς τον πλησίον σου και να μισείς τον εχθρό σου. Εγώ όμως σας λέγω, αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευλογείτε εκείνους που σας καταριούνται, ευεργετείτε εκείνους που σας μισούν και προσεύχεσθε για εκείνους που σας μεταχειρίζονται άσχημα και σας καταδιώκουν. Έτσι θα γίνετε παιδιά του Πατέρα σας, που είναι στους ουρανούς, γιατί αυτός ανατέλλει τον ήλιο και για τουςπονηρούς και τους αγαθούς και βρεχει και για τους δίκαιους και τουςάδικους.Αν αγαπήσετε αυτούς, που σας αγαπούν ποια ανταμοιβή θα έχετε; Το ίδιο ακριβώς δεν κάνουν με τη διαγωγή τους και οι τελώνες; Και αν χαιρετάτε μόνο τους φίλους σας, τι περισσότερο κάνετε; Δεν κάνουν το ίδιο και οι τελώνες; Να είστε λοιπόν τέλειοι, όπως και ο Πατέρας σας ο ουράνιος είναι τέλειος.

Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής 

στην Ελλάδα,του 1944, οι αγωνιστές της Αντίστασης έκαναν μια δολιοφθορά στην Πάρο.Ο Γερμανός διοικητής των Κυκλάδων, που πήγε στο νησί για να κάνει τις ανακρίσεις, διέταξε να πάρουν εκατόν εικοσι πέντε νέους, κυρίως, ανθρώπους, τους οποίους θα εκτελούσε. Πραγματικά συγκεντρώθηκαν αυτοί οι εκατόν είκοσι πέντε άνθρωποι. Και το γεγονός έγινε ακόμη πιο τραγικό, διότι είπαν στους προέδρους των κοινοτήτων να διαλέξουν εκείνοι αυτούς τους ανθρώπους.Να σκεφτούμε τη θέση ενός κοινοτάρχη μέσα σ' ένα χωριό, να πρέπει να διαλέξει αυτούς, που θα εκτελούσαν οι Γερμανοί. Αναγκάστηκαν τότε οι κοινότητες να βάλουν κλήρο για το ποιος θα πήγαινε.Μαζεύτηκαν, λοιπόν, αυτοί οι εκατόν είκοσι πέντε άνθρωποι, οι οποίοι συνελήφθησαν από τους Γερμανούς, και Στις 14 -5-1944  , θα γινόταν η εκτέλεση τους. Ξεσηκώθηκαν οι αρχές, ο δήμαρχος, η Εκκλησία, οι πάντες, να παρακαλούν το Γερμανό διοικητή. Ανένδοτος αυτός.

Πήγαν τότε στον πατέρα Φιλόθεο Ζερβάκο, που έμενε στο νησί στην ιερά μονή Λογγοβάρδας και είχε πολλά πνευματικά τέκνα του ανάμεσα στους επιλεγέντες για εκτέλεση.Οι στερήσεις της κατοχής οδηγούσαν πολύ κόσμο στη Μονή.Ο ρόλος της ,την μαύρη αυτή περιοδο, ρόλος παραμυθίας.Τρεις αδελφοί της μονής παρασκεύαζαν καθημερινό συσσίτιο. Ανά 50 κάθονταν στην τράπεζα. Έφταναν καθημερινά τους 150-200. Τα τρόφιμα της Μονής ήταν ευλογημένα και τουλάχιστον 1500 άνθρωποι δεν πέθαναν από την πείνα

Κάλεσε, ο πατήρ Φιλόθεος ,με το θάρρος που του ενέπνεε η βαθειά πίστη του, τον Γερμανό διοικητή στο μοναστήρι του, για να τον φιλοξενήσει. Παραδόξως δέχτηκε ο διοικητής την πρόσκληση και πήγε με τη συνοδεία του στο Μοναστήρι του Γέροντα στη Λογγοβάρδα.Ενα περίεργο πράγμα, οι περισσότεροι αξιωματικοί των κατακτητών, ήσαν φιλέλληνες, και μιλούσαν την γλώσσα μας ακριβώς αυτή που οι σύγχρονοι φωστήρες μας ,προσπαθούν να απλοποιήσουν.Έφαγαν όλοι μαζί, μίλησαν για το μοναχισμό και για πολλά άλλα θέματα. Κι όταν άρχισε να μαλακώνει κάπως ο Γερμανός, του είπε ο πατήρ Ζερβάκος: 

¨Ξέρετε, εμείς οι Ορθόδοξοι στα μοναστήρια συνηθίζουμε, όταν έχουμε κάποιο φιλοξενούμενο, να πηγαίνουμε μέσα στην εκκλησία και να κάνουμε μια παράκληση για την υγεία τη δική του και της οικογένειας του. Αν θέλετε, δώστε μου τα ονόματα της οικογένειας σας, που είναι στη Γερμανία, να κάνουμε μια παράκληση εδώ¨.Έδωσε ο Γερμανός τα ονόματα, πήγαν στην εκκλησία και, πραγματικά, έκαναν την παράκληση. Ο Γερμανός βγήκε πολύ προβληματισμένος από την εκκλησία και, όταν ήταν έτοιμος να φύγει, γύρισε και είπε

¨Θέλω να ξεπληρώσω αυτές τις περιποιήσεις, που μου κάνατε.Μπορείτε, λοιπόν, να μου ζητήσετε μια χάρη,την οποία θα σας κάνω.Αλλά η χάρη αυτή να μην είναι η απελευθέρωση των κρατουμένων. Αυτοί θα εκτελεστούν.Ο,τιδήποτε άλλο μου ζητήσετε, θα το κάνω¨.¨Πριν σας ζητήσω ο,τιδήποτε¨, είπε ο πατήρ Ζερβάκος, ¨θέλω να μου δώσετε το λόγο της στρατιωτικής σας τιμής ότι θα κάνετε αυτό, που θα σας πω¨.

¨Έχετε το λόγο της στρατιωτικής μου τιμής¨,

απάντησε ο Γερμανός. Του είπε τότε ο πατήρ Φιλόθεος: Θέλω να βάλετε κι εμένα ανάμεσα στους εκατόν είκοσι πέντε, και να με εκτελέσετε πρώτο.

Ο Γερμανός βρέθηκε στο δίλημμα : Απ τη μια ήταν η φλογερή, ειλικρινής, γεμάτη κουράγιο προσωπικότητα του Γέροντα Φιλόθεου ,που τονείχε συναρπάσει η απλότητα και η Χάρη που ανέδιδε Κι απ την άλλη ο λόγος της στρατιωτικής του τιμής.

Αναγκάστηκε, λοιπόν, να υπογράψει την απόλυση και των εκατόν είκοσι πέντε Παριανών Γεροντες σαν τον π. Φιλόθεο υπάρχουν σε κάθε εποχή.Αντιστασιακοί, εναντίον οιουδήποτε κατακτητού θα υπάρχουν πάντα.Αθώοι που πληρώνουν τον λογαριασμό ,σχεδόν πάντα.Ομως εκεί στο περιθώριο, Γέροντες, σιωπηλά και αθόρυβα προσευχόμενοι, χαριτωμένοι, Θα εγγυώνται την σωτηρία μας, με τη ζωή τους ως το τέλος του Χρόνου της υπάρξεώς μας σαν ανθρώπων.

Βλέπετε όπως και να το κάνουμε οι Γερμανοί κατακτητές ή έτσι ή αλλιώς τηρούν τον λόγο τους.

Εμείς;