Παρακολουθώντας τους βουλευτές μας στη βουλή,επ ευκαιρία των νέων μέτρων ,να κάθωνται και να κοιτούν άφωνοι τους αρχηγούς τους να μιλούν και να μαλώνουν, και να αλλάζουν βαρείς χαρακτηρισμούς, προσπαθώντας να δικαιολογήσουν πως χάθηκαν τα εκατοντάδες εκατομμύρια μεσα σε 30 χρόνια, και γνωρίζοντας οτι ,όλα αυτά τα λόγια , δεν ήταν τίποτα άλλο παρά λόγια, χωρίς ειδικό βάρος, ανόητα, που δεν θεραπεύουν,αλλά επιβαρύνουν τις θέσεις αυτών που χωρίς ντροπή τα ξεστομίζουν, σκέφτηκα έναν αγραφο νόμο,που κανείς απ αυτούς τους 300 δεν υποψιάζεται καν οτι υπάρχει,και που είναι, δυστυχώς γι αυτούς, απαραβίαστος και ανελέητος
Ο Πνευματικός Νόμος…
Οχι σαν τους άλλους νόμους, αυτούς που ίδιοι φτιάχνουν, ψηφίζουν και αδιάντροπα και προκλητικά παραβιάζουν κατά το δοκούν..αλλά πέρα και πάνω απ αυτούς..που όταν έλθη η ώρα, ο τρόμος και ο πόνος είναι ο παρονομαστής, κι ο εκμηδενισμός των στιγμιαίως ενδόξων,και φαύλα πλουτισάντων.
Κι όταν έλθει εκείνη η ώρα, τρέχουν να φύγουν, να βρούν κάποιο καταφύγιο να κρυφτούν.
Κι όμως ο Αλεξανδρινός τούς προλαβε στην «Πόλη» του.
Σας την θυμίζω, για να δείτε ποσο επίκαιρη είναι..
Η π ό λ ι ς ..
Είπες,
Θα πάγω σ’ άλλη γη, θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα.
Μια πόλις άλλη θα βρεθεί καλλίτερη από αυτή.
Κάθε προσπάθεια μου μια καταδίκη είναι γραφτή
κ’ είν’ η καρδιά μου — σαν νεκρός — θαμένη.
Ο νους μου ως πότε μες στον μαρασμόν αυτόν θα μένει.
Όπου το μάτι μου γυρίσω, όπου κι αν δω,
ερείπια μαύρα της ζωής μου βλέπω εδώ,
που τόσα χρόνια πέρασα και ρήμαξα και χάλασα.
Καινούριους τόπους δεν θα βρεις, δεν θάβρεις άλλες θάλασσες.
Η πόλις θα σε ακολουθεί.
Στους δρόμους θα γυρνάς τους ίδιους.
Και στες γειτονιές τες ίδιες θα γερνάς
και μες στα ίδια σπίτια αυτά θ’ ασπρίζεις.
Πάντα στην πόλι αυτή θα φθάνεις.
Για τ αλλού — μην ελπίζεις—δεν έχει πλοίο για σε,
δεν έχει οδό.
Έτσι που τη ζωή σου ρήμαξες εδώ, στην κώχη τούτη την μικρή,
σ’ όλην την γη την χάλασες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου