Πολλά ερωτήματα και απορίες έχουν τεθεί κατά καιρούς για το χρονικό διάστημα της ζωής του Ιησού Χριστού, δηλαδή από το 12ο έως το 30ό έτος της ηλικίας Του, και στο ερώτημα αυτό δίνονται κάθε φορά διάφορες απαντήσεις
Οι Περισσότερες Των Οποίων Είναι Εντελώς Ανιστόρητες Και Παραπλανητικές,με αποτέλεσμα αντί να διαφωτίσουν αυτό το συγκεκριμένο χρονικό διάστημα της ζωής Του, να το συσκοτίζουν περισσότερον.
Κατά την Εβραϊκή Νομοθεσία, επίσημες δημόσιες εμφανίσεις που μπορούσε να κάνει ένας Εβραίος, μέχρι τα τριάντα χρόνια του, ήσαν:
α) Την όγδοη ημέρα από την γέννησή του, για την ονοματοδοσία του.
β) Την τεσσαρακοστή από την γέννησή του
(Σαραντισμός της μητέρας).
γ) Στα δώδεκα χρόνια του, όπου δικαιούται να συμμετάσχει στις Συναγωγές...
δ) Από τα δώδεκα χρόνια του και μέχρι τα τριάκοντα ο Εβραίος πολίτης ήταν υποχρεωμένος να ζη εκτός του «κοινωνικού γίγνεσθαι» προετοιμαζόμενος για την μετά τα τριάντα δημόσια εμφάνιση και δράση του, όπου εδικαιούτο πλέον να έχει δημόσιο λόγο.
Ο.τι περίπου γινόταν και κατά την αρχαιότητα στον Δήμο των Αθηναίων.
Ο Εβραϊκός νόμος, λοιπόν, απαγόρευε αυστηρά να εμφανίζεται κάποιος δημόσια και να έχει λόγο κάτω των τριάκοντα ετών.
Μόνον οι Λευίτες άρχιζαν την δημόσια εμφάνιση και δράση τους από 25 χρονων Εξοδ. 4,35
Επομένως τα χρόνια ενός Εβραίου από τα 12 έως τα 30, ήσαν άνευ σημασίας, και δεν αξιολογούντο κοινωνικά.
Στην αυστηρή Νομικιστική αυτή απαγόρευση οφείλεται η κοινωνική και δημόσια απουσία του Ιησού Χριστού, ο Οποίος σημειωτέον θα έπρεπε να την τηρήσει επακριβώς για να δείξει έμπρακτα, ότι είναι ο αναμενόμενος Μεσσιας.
Όμως η Γραφή δεν αφήνει εντελώς απροστάτευτο τον Ιησού Χριστό στο χρονικό αυτό διάστημα της ζωής Του, μετά τα δώδεκα χρόνια Του, αλλά κάνει συγκεκριμένο λόγο και αναφέρει λίαν κατηγορηματικά, πως μετά τα δώδεκα χρόνια Του είναι υποταγμένος κάτω από την προστασία των Νομιμων του γονέων, κατέβει μετ' αυτών και ήλθεν εις Ναζαρέτ, και ην υποτασσόμενος αυτοίς και ο Ιησούς προέκοπτε σοφία και ηλικία και χάριτι παρά Θεώ και ανθρώποις .
Ετσι ο Ιησούς Χριστός εφήρμοσε πιστά τις αυστηρές αυτές Νομικές διατάξεις:
Και την ογδόη ημέρα μετά την Γέννησή Του.
Και στις Σαράντα ημέρες.
Και στα δώδεκα χρόνια Του που είχε δικαίωμα να εισέρχεται ελεύθερα στην Συναγωγή,
Και Στα Τριάντα Χρόνια Του Με Το Βαπτισμό Του, οπότε και έκανε δυναμικά πλέον την δημόσια παρουσία Του, δηλώνοντας μέσα στην Συναγωγή όχι μόνον ποιος είναι ακριβώς,αλλά και ποιο είναι το έργο Του, και επεδόθη αυτώ βιβλίον Ησαΐου του προφήτου και εύρε τον τόπον ου ην γεγραμμένον.Πνεύμα Κυρίου επ' εμέ ου είνεκεν έχρισέ με, ευαγγελίσασθαι πτωχοίς απέσταλκέ με, ιάσασθαι τους συντετριμμένους την καρδίαν, κηρύξαι αιχμαλώτοις άφεσιν και τυφλοίς ανάβλεψιν, αποστείλαι τεθραυσμένους εν αφέσει, κηρύξαι ενιαυτόν Κυρίου δεκτόν, και πτύξας το βιβλίον εκάθησε, και ήρξατο λέγειν προς εαυτούς, ότι σήμερον πεπλήρωται η γραφή αυτή εν τοις ωσίν υμών Πολύ σοφά, λοιπόν, ώριζε ο νόμος αυτή την ηλικία των 30 ετών, γιατί τότε πράγματι ο άνδρας είναι ώριμος και κατάλληλος για διδασκαλία, πλήρης, έτοιμος να αναλάβει κοινωνικό έργο.
Ολες οι μεγάλες προσωπικότητες της Παλαιάς Διαθήκης έχουν κάνει την δημόσια εμφάνισή τους στα τριάντα τους χρόνια ή ακόμη και μετά τα τριάντα.
Ειδικά για τον Μεσσια Ιησού Χριστόν υπάρχουν συγκεκριμένες ρητές αναφορές και χαρακτηριστικά στην διδασκαλία Του, στο Ποιος Θα Είναι,Τι Θα Κηρύξει, Και Πώς Θα Τα Κηρύξει, Αλλά Και Συγκεκριμένη Απαγόρευση, Από Την Εβραϊκή Παράδοση, Ότι Ποτέ Δεν Θα Βγει Έξω Από Τα Όρια Του Κράτους Του Ισραήλ.Και το έπραξε τούτο ο Κύριος στην περίπτωση Της Γυναίκας Της Χαναναίας, και εξελθών εκείθεν ο Ιησούς ανεχώρησεν εις τα μέρη Τύρου και Σιδώνος, και ιδού γυνή Χαναναία από των ορίων εκείνων εξελθούσα παραβίασε δηλαδή τα Κρατικά της σύνορα και εκραύγασεν αυτώ λέγουσα. Για να προσέξουμε:
Δεν Παρεβίασε Ο Χριστός Τα Σύνορα Του Εβραϊκού Κράτους, Αλλά Η Γυναίκα Από Την Χαναάν Παρεβίασε Τα Όρια Της Πατρίδας Της, Και Μπήκε Στο Εβραϊκό Κράτος.
Ο Κύριος εκινείτο πάντοτε επί των ορίων του Εβραϊκού Κράτους.
Επίσης ήταν γραμμένο ότι Πάντοτε Ο Χριστός Θα Μιλούσε Με Παραβολές Και Δεν Θα Έλεγε Τίποτε Χωρίς Παραβολές, Ταύτα Πάντα Ελάλησεν Ο Ιησούς Εν Παραβολαίς Τοις Όχλοις, Και Χωρίς Παραβολαίς Ουδέν Ελάλει Αυτοίς,Όπως Πληρωθή Το Ρηθέν Δια Του Προφήτου Λέγοντος, Ανοίξω Εν Παραβολαίς Το Στόμα Μου, Φθέγξομαι Προβλήματα Απ' Αρχής
Υποστηρίζουν Μερικοί ότι ο Χριστός πήγε στις Ινδίες, στα Ιμαλάια, στο Θιβέτ, δεν υπάρχουν μαρτυρίες, ή συγγράμματα των συγχρόνων του Χριστού από αυτές τις Χώρες, που να βεβαιώνουν, ότι πράγματι ο Χριστός πήγε εκεί.
Υπάρχουν όμως αντίθετες μαρτυρίες και μάλιστα έγγραφες, ότι ο Χριστός εγνώριζε γράμματα χωρίς να πάει ποτέ στο σχολείο και αυτό το μαρτυρούν οι ίδιοι οι εχθροί Του, οι σύγχρονοι συμπατριώτες Του Εβραίοι,
¨Πώς Ούτος Γράμματα Οίδε,Μη Μεμαθηκώς¨ .
Οι Εβραίοι λοιπόν, γνωρίζουν καλύτερα από τον καθένα μας αν ο Ιησούς Χριστός βγήκε έξω από τα όρια του Κράτους των Μόνον οι Εβραίοι είχαν και έχουν συμφέρουν να υποστηρίξουν κάτι τέτοιο, όμως, δεν το αποτολμούν. Γι' αυτό και στην περίπτωση των θαυμάτων του Χριστού υποστηρίζουν, ότι ο Χριστός κάνει θαύματα, αλλά τα κάνει, εν ονόματι του άρχοντος των δαιμονίων , και όχι γιατί είναι μαθητευόμενος Μάγος.
Συμπερασμα:
Στο ερώτημα λοιπόν, «πού ήταν και τι έκανε ο Ιησούς Χριστός από τα 12 έως τα 30 χρόνια Του», η απάντηση είναι προφανής και αποστομωτική.
Ως Εβραίος Πολίτης Ο Χριστός Ήταν Υποχρεωμένος Να Ιδιωτευσει, Όπως Και Ιδιωτευσε, Κάτω Από Την Προστασία Των Νομιμών Του Γονέων Και
¨Ην Υποτασσόμενος Αυτοίς¨ (Λουκά 2, 41-51).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου