Μια φορά κι έναν καιρό , στη μακρινη, σοφή,
Ανατολή, ζούσε ένας μεροκαματιάρης
με τη γυναίκα και τα επτά παιδιά του.
Ο τοπικός άρχοντας, στη δουλεψη του οποιου
ηταν του είχε παραχωρήσει ένα σπίτι,
που στο ισόγειό ζούσαν τα ζωα του και στον πρώτο όροφο όλη η οικογένειά του.
Τα ζώα ομως,γουρούνια, κατσίκες, κότες
πρώτον μύριζαν, και δεύτερον έκαναν ανυπόφορο θόρυβο. Ετσι ένα πρωϊνό, ο μεροκαματιάρης,παρουσιάστηκε στον άρχοντα,
και με χαμηλωμένο το βλέμμα του ζήτησε μεγαλύτερο σπίτι.
Εκείνος τον κοίταξε με αγάπη και τουπε πως θα το σκεφτεί.
Οντως φώναξε τον επιστατη του και τον διέταξε να πάει στο σπίτι
του παραπονουμενου, και να στριμώξει όλα τα ζωά, εκεί όπου ζουσε ο ιδιος κι οικογένειά του, τη δε αποθηκη να τη γεμίσει
με σανό.
Σε λίγες μέρες πανικόβλητος ο χωρικός νάσου μπροστά στον προεστό .¨
Αρχοντά μου θα πεθανουμε δε γίνεται
να ζήσουμε μ όλα τα ζωά αναμεσά μας .¨
Πήγαινε και θα δούμε
τί μπορεί να γίνει, του είπε ο άρχοντας
που φωναξε τον επιστάτη
και τον διέταξε, κάθε δύο μέρες να βγάζει
απ το σπίτι του χωρικού
κι απο ένα ζώο.
Ετσι σε μερικές μέρες, το σπίτι
επανηλθε στην πρώτη του κατασταση.
Οταν εγινε αυτό, και
η τελευταία κότα ξαναπήγε
στο κατώϊ, ο χωρικός γεμάτος χαρά αλλά
και δάκρυα, πήγε στον Πασά και τούβαλε
εδαφιαία μετάνοια .
Σ ευχαριστώ Πασά μου, τώρα ζούμε
σαν άνθρωποι
Αυτή ηταν η ιστορία, κι αν θέλετε μπορω να τη μεταφέρω στις μέρες μας
( Η εθνοφυλέτική προέλευση της έχει σχέση με πρόσφατη εμφάνιση του ψηλού πρώην Αρχηγού πρώην πολιτικού πρώην υιού χαρισματικού πατρός )
και την χαρακτηριστική ρήση των φίλων γειτόνων μας
( τη γράφω εξελληνισμένη γιατί δεν ξέρω την τουρκική)
Ουζούν ανταμ αχμακ ολούρ,που σημαίνει:
Ψηλο..Παιδί λίγο βλάκας..
Αυτό λοιπόν το Παιδί, ξεκίνησε τη πολυθρυλουμενη λιτότητα, την περικοπή των μισθών, τη βαρεια φορολόγηση, για να φτάσουμε στον μυθικο ΕΜΦΙΑ
Καποια στιγμη θ αρχίσει το ξήλωμα των φόρων, για να φτάσουμε πάλι απ εκεί που ξεκινήσαμε και να είμαστε οι ευτυχέστεροι βλάκες όλων των εποχών .
Μεχρι πριν ενα μηνα, βρισκόμουν στα 1200 μέτρα, καθαρό αέρα, βροχούλες, κεραυνούς, κι αρνητικά ιόντα, γεμάτα σερετονίνη και ντοπαμίνη 32 ημέρες, εζησα μεταξύ ουρανού ,γαλανού, πεντακάθαρο, κι ενός ηλιου λαμπρού, σχεδόν παραλυτικού, με τη συντροφιά του υπαιθρίου ντούς μου, που μου φέρνει ζεστό νερό απ ένα λάστιχο ποτίσματος 200 μετρων, που απλώμένο στο χώμα, μαζεύει τις ακτίνες, και τις μετασχηματίζει σε ζωογόνο νερό.
Δεν βγηκα απ το καταφύγιο, παρα μόνο για να πάω στα διαφορα Ξωκλήσια, για τις Παρακλησεις και τις Λειτουργίες.
Η ησυχία απίστευτη.
Η καθαρότητα της ατμοσφαιρας, πέρα κάθε σκέψης. Και τ αηδόνι πολλές φορες αναρωτηθηκα πού βρεθηκε, χαμενο στη κουφοξυλιά, να μην μπορεί να συγκρατησει τη δική του προσευχή στον Δημιουργό του.
Τη μέρα, τα διαφορα ζουζούνια ,οι μόνιμοι κατοικοι της εξοχής μια κι εμείς είμαστε φιλοξενούμενοι, δημιουργούσαν μια περίεργη ατμόσφαιρα που εξουδετέρωνα με μια κουνουπιέρα.
Το θέαμα ηταν εξόχως σκανδαλιστικό, ομως μου έδινε μια περίεργη αίσθηση.
Διάβασα πολλές ώρες, μια και το ¨ευρυζωνικό¨ δεν έχει ενσκήψει ακόμα στο χωριό, και το εξυπνο τηλεφωνό μου δεν αρκούσε παρά για τη στοιχειώδη επικοινωνία.
Σε στιγμές χαλάρωσης παρατηρούσα όλα αυτα τα ζωϊφια, να τριγυρνούν με την άνεσή τους, και να κυνηγούν το ένα το άλλο, στο απίθανο παιχνίδι της επιβίωσης.
Τωρα πλέον γνωρίζουμε, πέρα κάθε αμφιβολίας, ότι τα πάσης φύσεως βακτηριδια,
που υπάρχουν στο χώμα, δραστηριοποιούν
νευρώνες που παράγουν σεροτονίνη μίαν ενδοκρινή ορμόνη, που χρησιμεύει στην μεταβίβαση πληροφοριών από τον ένα νευρώνα στον επόμενο ,η οποία είναι απαραίτητη για πολλές σωματικές λειτουργίες και παίζει σπουδαίο ρόλο στην αποτροπή της κατάθλιψης.
Με απλά λόγια, η επαφή με το χώμα βελτιώνει την διάθεση Στην ηλικία τώρα μεταξύ δύο και τριών χρόνων, τα περισσότερα παιδιά, αγόρια και κορίτσια, αναπτύσσουν μία ιδιαίτερη αγάπη για το παιχνίδι στα χώματα.
Μπορούν να περάσουν ώρες σκάβοντας, μεταφέροντας χώμα και φτιάχνοντας λάσπη.
Σημειώστε οτι μιλάμε για χώμα κι όχι άμμο, την οποία και πρέπει να φοβόμαστε Αλλο που εκεί δεν μας νοιάζει, κι αφήνουμε το μωρό μας να παίζει, κυριολεκτικά βουτηγμένο μέσα στους μικροσκοπικούς καθρέφτες πυριτίου.
Και παρόλο που μπορεί να μην μοιάζει να είναι ούτε η πιο δημιουργική ούτε η πιο υγιεινή συνήθεια, η αλήθεια είναι ότι το παιχνίδι στο χώμα ωφελεί τα παιδιά πολλαπλώς Το χώμα ενισχύει το ανοσοποιητικό τους σύστημα.
Ο πολιτισμός μας έχει γίνει μικροβιοφοβικός,
και οι γονείς βομβαρδίζονται με πληθώρα αντισηπτικών και απολυμαντικών προϊόντων κάθε μορφής, με αποτέλεσμα πολλά παιδιά να μεγαλώνουν σε ένα αποστειρωμένο περιβάλλον, η έλλειψη έκθεσης, σε διαφορετικά βακτηριδια κατά την παιδική ηλικία, οδηγεί σε υψηλότερα ποσοστά εμφάνισης άσθματος, εκζεμάτων, και αλλεργιών.
Παιδιά που παίζουν έξω και έχουν επαφή με τη φύση, μαθαίνουν να αξιολογούν καλύτερα τους κινδύνους, αναπτύσσουν ανεξαρτησία και γίνονται πιο δραστήρια και ευρηματικά.
Εδώ και πολλά χρόνια, είναι γνωστό ότι πολλοί παθογόνοι ιοί και παράσιτα, μεταβάλλουν τη συμπεριφορά μας.
Στο έντερο μας, ζουν χιλιάδες είδη μικροβίων,
τα περισσότερα από τα οποία ,έχουν θετική επίδραση σε πολλές λειτουργίες του σώματος, όπως Η Πέψη, Η Άμυνα, Και Η Σύνθεση Βιταμινών.
Ακόμα συγκεκριμένα βακτηρίδια, όπως ο Lactobacillus rhamnosus, που χρησιμοποιείται για την παραγωγή γαλακτοκομικών και ως συστατικό προβιοτικών συμπληρωμάτων, επηρεάζει τη λειτουργία του εγκεφάλου, μειώνοντας την ¨έκφραση¨ των υποδοχέων του νευροδιαβιβαστή (GABA) γ-αμινοβουτυρικου οξέος που σχετίζεται με το στρες και μπορεί να μειώσει το άγχος και να αυξήσει την ενεργητικότητα και την αυτοπεποίθηση.
Ομως, και τα μικρόβια που βρίσκονται στο χώμα ,φαίνεται πως επηρεάζουν θετικά την ανθρώπινη ψυχολογία.
Το 2007, Βρετανοί ερευνητές Bristol University ανακάλυψαν, έπειτα από μελέτες σε ποντίκια, ότι το βακτηριδιο του γένους Mycobacterium vaccae, που βρίσκεται σε αφθονία στο χώμα, αυξάνει την έκκριση της σεροτονίνης από τα εγκεφαλικά κύτταρα.
Η σεροτονίνη είναι ένας σημαντικός νευροδιαβιβαστής.
Χαμηλά επίπεδα του οποίου, σχετίζονται με εκρήξεις επιθετικότητας, άγχους ή ακόμα και κατάθλιψης. Επομένως, η ενασχόληση του ανθρώπου με το χώμα και η επαφή του με τα μικρόβια που ζουν σε αυτό, οδηγούν στην ψυχική γαλήνη και σε συναισθήματα χαράς. Ισως να είναι και αυτός ένας από τους λόγους για τους οποίους οι άνθρωποι στην επαρχία είναι γενικά πιο ευτυχείς και ανέμελοι.
Οπως η πολυμελής οικογενεια του Γ.Π.που οταν ¨συναθροίζεται¨ αριθμεί 23 μέλη.
Τέλος, η κατανόηση και μόνο του γεγονότος ότι τα μικρόβια που μας περιβάλλουν ή ζουν μέσα μας,εννοείται οτι σ αυτα περιλαμβάνονται και οι οιονεί πολιτικοί μας άρχοντες, σαν κι αυτόν που ζητωκραύγασαν πρόσφατα κάποιοι συμπολίτες μας, σεβαστοί καθ όλα, ως άτομα με ειδικές ανάγκες, είναι πιθανότερο να μας βοηθήσουν παρά να μας βλάψουν, θα μας απαλλάξει από τις φοβίες και τις ανασφάλειες, που μας κληροδότησε η ζωή στις μεγαλουπόλεις.
Αυτά για αρχή.
Επεται συνεχεια.
χαίρετε
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου