Η έκτη και τελευταία εβδομάδα της Μεγάλης Σαρακοστής ονομάζεται ¨Εβδομάδα των Βαΐων¨.
Η εβδομάδα αυτή,έχει ένα εντελώς ιδιαίτερο χρώμα.
Είναι σιωπηλή, βουβή ο όρος κουφή δεν μου πάει προσωπικά.
Φεύγει απ τη ζωή ο καλός φίλος του Ιησού, ο σιωπηλός, ταπεινός, διακριτικός Λάζαρος, σηματοδοτώντας την επερχόμενη συνάντηση του Χριστού με το θάνατο,
το φοβερό υπερόπλο του αλλοτρίου αρχικά στο πρόσωπο του φίλου Του Λαζάρου, και στη συνεχεια στο θάνατο του Ιδιου.
Για μιαν ολόκληρη εβδομάδα, παρακολουθούμε, αυτή τη συνάντηση ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο, που πλησιάζει, και γινόμαστε μέρος της,προσπαθώντας να νιώσουμε ,αυτό που υπονοεί ο Ιωάννης με τα λόγια του:
¨Ιησούς ως είδεν αυτήν κλαίουσαν και τους συνελθόντας ενεβριμήσατο τω πνεύματι και ετάραξεν εαυτόν και εδάκρυσεν¨ (Ιωάν. 11, 33-35).
Για έξι μέρες η Εκκλησία, μας υποδεικνύει πως ο Χριστός πρώτος αναγγέλλει το θάνατο του φίλου Του, και ξεκινά το ταξίδι Του για τη Βηθανία και την Ιερουσαλήμ.
Ακούμε την Κυριακή το απόγευμα στον Εσπερινό:
Την έκτη των σεπτών Νηστειών Εβδομάδα, προθύμως απαρχόμενοι, Κυρίω προεόρτιον ύμνον των Βαΐων άσωμεν πιστοί, ερχομένω εν δόξη δυνάμει Θεότητος, επί την Ιερουσαλήμ, νεκρώσαι τον θάνατον.
Στο κέντρο της προσοχής ο Λάζαρος η αρρώστια του, ο θάνατός του, ο θρήνος των συγγενών του και η αντίδραση του Χριστού σ’ όλα αυτά.
Έτσι τη Δευτέρα ξεκινάμε.
Σήμερον Χριστώ, πέραν Ιορδάνου διατρίβοντι, δηλούται η νόσος του Λαζάρου.
Την Τρίτη. Χθές και σήμερον η νόσος του Λαζάρου.
Την Τετάρτη. Σήμερον Λάζαρος, θανών θάπτεται.
Την Πέμπτη. Δισημερεύει σήμερον, θανών ο Λάζαρος.
Και την Παρασκευή Έρχεται ο Κύριος εις Βηθανία εξαναστήσαι.
Η τελευταία αυτή εβδομάδα της Σαρακοστής, είναι η τελική αποκάλυψη του νοήματος της Μεγάλης Σαρακοστής.
H ¨Εβδομάδα των Βαΐων¨Πλησιάζει η ¨ώρα του Χριστού¨ το τέλος της επίγειας διακονίας Του.
Η ¨Ανασύσταση¨ κι όχι η Ανασταση είναι η ο ορθότερος όρος, τη στιγμή που ο Λάζαρος ειχε αρχίσει να αποσυντίθεται, έγινε για να βεβαιωθούμε για
¨Την κοινήν ανάστασιν¨
Είναι κάτι το συναρπαστικό να γιορτάζουμε κάθε μέρα ,για μια ολόκληρη εβδομάδα, αυτή τη συνάντηση ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο.
Το να αναθεωρήσουμε μιαν ορολογία αιώνων δεν θάταν φρονιμο.
Ετσι ο λαός μας αποκαλεί την εβδομάδα αυτή κουφή η βουβή με μοναδική δικαιολογία ότι την Εβδομάδα αυτή δεν τελούνται Ακολουθίες
Όμως η πραγματικότητα είναι άλλη.
Αυτή η Εβδομάδα είναι πλήρης Θεολογικών εννοιών γύρω από τον θανατο.
Το Τυπικό της Εκκλησίας μας, υπαγορεύει και αυτήν την Εβδομάδα τις Ακολουθίες που τελούνται καθ’ όλη την
Μεγάλη Τεσσαρακοστή. Δηλ. Μεσονυκτικό,
Όρθρο, Ώρες και Εσπερινό το πρωί, το
Μεγάλο Απόδειπνο το απόγευμα, την Προηγιασμένη Θ.Λειτουργία την Τετάρτη και την Παρασκευή καθώς και το Μικρό Απόδειπνο με τον κανόνα του Αγίου Λαζάρου
την Παρασκευή το απόγευμα.
Η τελευταία εβδομάδα της Σαρακοστής,είναι η τελική αποκάλυψη του τί είναι η αληθης μετάνοια, η νηστεία από την αμαρτία, και η χαρμολύπη
Χαίρετε.
