ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΝΟΙΚΤΙΡΜΟΝΕΣ..

Σημερα, ενας (ασπονδος, και γι αυτό ακρως επικινδυνος) φιλος, μου μιλησε , σε εντονο τονο, για τα Σπλαχνα Οικτιρμων, χρεωνοντας μου ¨την απολυτη ελλειψη¨τους..Οταν τον ρωτησα ...τι ακριβως εννοουσε ..εβαλε τις φωνες..Εκει εληξε η στιχομυθια μας, που ειχε σαν αφετηρια το Δραμα του σκανδαλου του Βατοπεδιου..Όμως τι ακριβως είναι αυτά τα Σπλαχνα Οικτιρμων που μου θυμισε ο ¨θυμωδης ιππος¨, ας πουμε φιλος μου ..¨Γίνεσθε ούν οικτίρμονες. Και ο Θεός, και  Πατήρ ημών οικτίρμων εστί.¨διαβαζουμε στο Ευαγγελιο, και βρισκομαστε , ουσιαστικα στην καρδια της διδασκαλίας του Χριστού, και στην ουσία της που είναι η αγάπη. Όχι όμως ¨σκέτη¨, αλλά ζευγαρωμένη με τους ¨εχθρούς¨..αυτους που καταφωρα μας αδικησαν. 

Τα σπλάχνα των οικτιρμών που μας χάρισε ο Θεός , με την ενανθρώπισή Του, τα ίδια όπως και την ίδια αγάπη, από μας όλους. Ζητάει αυτή την αγάπη του ανδρα προς την γυναίκα του, της γυναικας προς τον άνδρα της, των γονιων προς τα παιδιά τους, και κυρίως των παιδιών προς τους γονείς και μάλιστα τους γέροντες γονείς των. Αυτή η αγάπη πρέπει να περιλαμβανει και το περιβάλλον μας. Το συγγενικό, το επαγγελματικό και το κοινωνικό, έστω και αν είναι αχάριστο και πονηρό. Κατι τετοιο όμως εχει δυσκολίες στην εφαρμογή του, γιατι λέει «αγαπάτε τους εχθρούς ημών». 

Στην πρώτη προς Κορινθίους Επιστολή, στο δέκατο τρίτο κεφάλαιον, διαβαζουμε..Και αν έχω πάσαν την πίστην ώστε όρη μεθιστάνειν, αγάπη δε μη έχω, ουδέν ειμί. Και αν ψωμίσω πάντα τα υπάρχοντά μου, και αν παραδώσω το σώμα μου για να καεί μαρτυρικά στη φωτιά, αγάπη όταν δεν έχω, δεν ωφελούμαι. Η αγάπη δεν ζητά εγωιστικά μόνον το δικό της συμφέρον. Δεν Θυμώνει, Δεν Οργίζεται, Δεν Λογίζεται Το Κακόν ... τα πάντα υπομένει. Τους ανθρώπους τελικα,δεν τους χωρίζουμε σε ¨εχθρούς φίλους και αδιαφορους¨. 




Αλλά σ αυτούς που γνωρίζουν το Χριστό και σε αυτούς που Τον αγνοούν τελείως ή δεν θέλουν να Τον μάθουν, δεν θέλουν να Τον πιστέψουν. Αλλά και αυτοί που γνωρίζουν το Χριστό, πάλι χωρίζονται και αυτοί σε δυο κατηγορίεςΣτους Ορθοδόξους Χριστιανούς, και σε κείνους που κακοποιούν την πίστη, δηλαδή τους αιρετικούς. Αλλά και οι Ορθόδοξοι, χωρίζονται σε κατηγορίες. Σ κείνους που συμμετέχουν στα μυστήρια της Εκκλησίας μας, και στους άλλους ...που είναι αδιάφοροι, αμελείς, και δεν ενδιαφέρονται για τίποτα. Όμως, ο Θεός αγαπά όλους τους ανθρώπους. Οι Πατέρες μας λένε, ότι μίμησις της αγάπης του Χριστού είναι κάτι που υπερβαίνει τη φύση μας. Είναι ζωή μαρτυρική, ζωή ποτισμένη γεμάτη πίκρες, για τις οποιες ο Χριστος μας ζητα να μη μιλαμε..Ξερουμε όταν δινουμε αγαπη , παιρνουμε αχαριστια.. Όταν βλέπεις να σε καταδιώκει το ιδιο σου το παιδί, και αυτόν που νόμιζες φίλον λίαν αγαπητό, συ και να χαμογελάς με καλοσύνη, και να τον ανέχεσαι. Ζούμε σ' έναν κόσμο ψευτιάς, και συμφέροντος,αυτό είναι δεδομενο ...Δεν υπαρχει αναγκη να το ¨επιβεβαιωνουμε¨κάθε βραδυ στις ειδησεις των 20.00. 

Η αγάπη φροντίζει να σε ξελαφρώσει, να σε παρηγορήσει, να σταθεί δίπλα σου, έστω και αν το αμάρτημά σου είναι μεγάλο, θα φροντίσει να μην σε οδηγήσει στην απελπισία.. Έτσι λοιπόν, μοιράζεται ο χριστιανός τον πόνο σου, τη χαρά σου, τη γύμνια σου. Μοιράζεται τη σωματική σου πείνα, αλλά και την πνευματική. Μοιράζεται την στέρησή σου, μοιράζεται κάθε σου ανάγκη, (κατά το μέτρον των δυνατοτήτων του) Καταληγοντας ξαναδιαβαζουμε.

Αγαπάτε τους εχθρούς ημών. Καλώς ποιείτε τοις μισούσιν ημάς. 
Ευλογείτε τους καταρωμένους ημάς. 
Προσεύχεσθε υπέρ των επηρρεαζόντων ημάς και διωκόντων ημάς. 
Λέει και κάτι άλλο ο Λουκάς
«καθώς θέλετε ίνα ποιώσιν υμίν οι άνθρωποι, και υμείς ποιείτε αυτοίς ομοίως». Θέλεις να σ' αγαπούν; Αγάπησε πρώτος. Θέλεις να παραβλέπουν τις αδυναμίες σου και τα κουσούρια σου και τα πάθη σου; Πρώτος να παραβλέπεις, πρώτος να συγχωρείς, πρώτος να συντρέχεις. Και καταληγει με το.. ¨γίνεσθ ε ούν οικτίρμονες καθώς και ο Πατήρ ημών ο Ουράνιος οικτίρμων εστί¨, αυτή η αγάπη..μας κανει μιμητες Χριστού..ολα τα αλλα είναι απλα λογια χωρις αντικρυσμα..Χαιρετε.